Κυρίες και Κύριοι, είχα την τύχη τις προάλλες να συναντηθώ με ένα από τα πλέον αξιόλογα γαλάζια στελέχη πρώτης γραμμής που δεν φοβάται να πει ανοικτά την γνώμη του. Εμφανώς απογοητευμένος από την πορεία των πραγμάτων παραδέχθηκε ότι το «παιχνίδι» χάθηκε το 2004. Αμέσως μετά από τη νίκη της Ν.Δ.
Έχοντας την αποδοχή του 47% του ελληνικού λαού αλλά και την ουδετερότητα του υπολοίπου, η Ν.Δ. και προσωπικά ο κ. Καραμανλής είχε την απεριόριστη δυνατότητα να προβεί σε ρήξεις και να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά ενός ανίκανου και εν πολλοίς διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού. Είχε την ευκαιρία να αποδείξει σε όλους εις την πράξη ότι όταν διακήρυττε την επανίδρυση του κράτους πράγματι το εννοούσε.
Πολλές φορές από τούτη δω τη στήλη έχουμε αναφερθεί εις την αυτή τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία ουχί μόνο του κ. Καραμανλή, αλλά και της χώρας. Αποτελεί κοινός τόπος η διαπίστωση ότι όταν είχε αναλάβει την διακυβέρνηση της Ελλάδος η Ν.Δ., οι κατεργάρηδες των δημοσίων υπηρεσιών είχαν λουφάξει φοβούμενοι ότι ο Καραμανλής θα κάνει πράξη τις διακηρύξεις του. Αφ’ ης στιγμής όμως διαπίστωσαν ότι ήταν λόγια κενά περιεχόμενου, τα λαμόγια έχουν ξεσαλώσει, δεν καταλαβαίνουν τίποτε και όποιον πάρει ο Χάρος...
Σήμερα πέντε έτη μετά, το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει άρδην. Η Ν.Δ. είναι εις το –5% με κατηφορικές τάσεις, ο George και το ΠΑΣΟΚ είναι προ των πυλών της εξουσίας, και ήδη έχει αρχίσει η μάχη της διαδοχής του Καραμανλή.
Ενώ δηλαδή φαίνεται ότι τα πάντα έχουν χαθεί και ο Καραμανλής κινδυνεύει να μην τον θυμάται κανείς μετά από δέκα χρόνια, αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο ο πρωθυπουργός δεν αντιδρά. Να αναλάβει, έστω και με πέντε χρόνια καθυστέρηση, την πρωτοβουλία των κινήσεων και επιτέλους να πράξει τα αυτονόητα. Τι φοβάται το πολιτικό κόστος; Ότι θα αντιδράσουν τα κρατικοδίαιτα συμφέροντα; Ότι θα χάσει τις εκλογές; Τουλάχιστον θα πέσει μαχόμενος και ουχί ως ώριμο φρούτο…
Αλήθεια αυτοί οι συμβουλάτορές του τι στο διάολο τον συμβουλεύουν; Πληρώνονται κιόλας αυτά τα «καμάρια», οι επικοινωνιολόγοι που τον πλαισιώνουν; Για ποιο λόγο αμείβονται δηλαδή, για να διαρρέουν ότι ο πρωθυπουργός είναι κουρασμένος και μετά να τρέχουν όλοι; Ή προβοκάτορες είναι ή απλώς ανίκανοι…
Τι φοβάται ο Πρωθυπουργός;
Τα συνδικάτα; Ε, και. Απαξιωμένα είναι εις τη συνείδηση όλων.
Τα Μ.Μ.Ε.; Ούτως ή άλλως εκλέχθηκε πρωθυπουργός έχοντας τα όλα απέναντί του.
Την κοινωνία των πολιτών; Αφού αυτή πρώτη θα χειροκροτήσει τα έργα που θα αποβλέπουν εις το αυτονόητο…
Την αντιπολίτευση; Ποιους δηλαδή, τον George και τον Αλέξη ή τον Καρατζαφέρη; Θου Κύριε…
Αν ο Καραμανλής αποφασίσει να μη μείνει εις την ιστορία ως ένας ακόμη πρωθυπουργός της Ελλάδας, ενώ είχε την ευκαιρία να προσφέρει υπηρεσίες εις τον τόπο, οφείλει άμεσα να αποδείξει ότι δεν έπεσε έξω όταν τον ψήφιζε το 47% του ελληνικού λαού…
Με το ΠΑΣΟΚ και τον George να είναι μπροστά μεν, αλλά να μην πείθουν ότι είναι σε θέση να κυβερνήσουν, ο Καραμανλής ακόμη και τώρα δύναται να αλλάξει το κλίμα υπέρ του. Φτάνει να δραστηριοποιηθεί με έργα και να αφήσει τα φρου – φρου και τα ηλίθια επικοινωνιακά τρικ. Να καταλάβει ότι η κοινωνία θέλει να δει πράξεις και ότι εποχές με τα καθρεφτάκια των ιθαγενών έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί…
Αν δεν το πράξει, θα είναι αυτός το επόμενο γεύμα των δελφίνων του…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
