Δε θα το κρύψω! Με όλα αυτά που βλέπαμε εδώ και αρκετά χρόνια τώρα (κάψιμο της σημαίας, Πανεπιστημιακο άσυλο - παρωδία, επιθέσεις με μολότωφ, βανδαλισμοί περιουσιών κλπ) η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα της είδησης ήταν να ψάξω για δικαιολογίες για τα κίνητρα του ειδικού φρουρού. Η συσσωρευμένη αγανάκτηση που πνίγει τους περισσότερους από εμάς κάθε φορά που έχουμε παρατράγουδα στο κέντρο της Αθήνας με θόλωσε. Ένιωσα την ανάγκη να δώσω εγώ άλλοθι στον αστυνομικό που τόσες και τόσες φορές έχει γελοιοποιηθεί τα τελευταία χρόνια και βρίσκεται σε πλήρη απαξίωση. Στην τελική, οι πολιτικές ηγεσίες ευθύνονται για την κατάντια του Σώματος και την ανεπάρκεια των περισσοτέρων αστυνομικών (ευτυχώς όχι όλων). Το ομολογώ, για λίγο σκέφτηκα πως θα αντιδρούσα εγώ στη θέση του κατά τ’ άλλα εκπαιδευμένου ειδικού φρουρού. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησα τί είχε συμβεί: Με μια σφαίρα ο μπάτσος σκότωσε ένα 15χρονο παιδί και στιγμάτισε ισόβια άλλα 3 …τα δικά του! Κι όλα αυτά γιατί;;; Είναι πράγματι τραγικό!
Το δελτίο έγραψε άλλο ένα «μεμονωμένο περιστατικό» κύριε Παυλόπουλέ μας. Στο μυαλό μου έρχεται ένα παλιό αλλά δυστυχώς επίκαιρο σύνθημα των Εξαρχείων : " Όταν οι μπάτσοι σκοτώσουν τα παιδιά σας, τότε θα βγείτε κι εσείς απ’ τα κλουβιά σας". Κι η δολοφονία του παιδιού ήταν η αφορμή για να βγουν στους δρόμους αγανακτισμένοι άνθρωποι, κυρίως νέοι και παιδιά για να διαμαρτυρηθούν για τη βία της εξουσίας, αλλά και για τη σαπίλα του δημόσιου βίου, για την ανυπαρξία και τη μιζέρια των ιθυνόντων, για τη μαυρίλα που πλακώνει τις ψυχές όλων μας.
Το έργο γνωστό: παραθυράτοι ξερόλες των ΜΜΕ και πολιτικάντηδες έσπευσαν να καπηλευτούν και να κερδίσουν ότι μπορούν. Η κυβέρνηση να ξεφύγει από τα του Βατοπεδίου κι η αντιπολίτευση να εισπράξει ψήφους από την αγανάκτηση των απλών ανθρώπων. Ξεχωριστή θέση όμως, έχει η δήλωση του "Μακεδονίας – Θράκης" σε παράθυρο πρωινής εκπομπής κρατικού καναλιού, ότι δηλαδή τον ειδικό φρουρό τον προσέλαβε το ΠΑΣΟΚ. ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ!!! Ντροπή μας, για το πολιτικό καφενείο που μας κυβερνά!
Με τη συνδρομή βέβαια των γνωστών αληταράδων, κάποιοι κατάφεραν για πολλοστή φορά να αποπροσανατολίσουν το μέσο πολίτη αυτής της χώρας. Κι από κει που το θέμα ήταν η διαμαρτυρία, μέσα σε ελάχιστο χρόνο και απολύτως δικαιολογημένα, θέμα όλων μας έγινε η ισοπέδωση του κέντρου της Αθήνας, αλλά κι οι βανδαλισμοί σε άλλες πόλεις της χώρας.
Η λογική του «ώριμου φρούτου» σε όλο της το μεγαλείο. Η «αμυνόμενη» αστυνομία άφησε την πόλη στο έλεος των τραμπούκων (για καταλάβετε βρε παλιόπαιδα ότι την χρειάζεστε), η πολιτική ηγεσία από φόβο μη χρεωθεί και με άλλο φόνο δεν πήρε κανένα δραστικό μέτρο, ευελπιστώντας ότι η ανακατωσούρα θα λήξει σχετικά σύντομα. Κι ο Γιωργάκης απλώς περιμένει να κυβερνήσει…Βοήθειά μας. Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι πίστεψαν ότι θα έβρισκαν το άλλοθι που τους έλειπε… Αλίμονο στο παιδάκι που χάθηκε!
Δυστυχώς όμως τα επεισόδια ξέφυγαν από κάθε έλεγχο και η ανυπαρξία του κράτους ήταν οδυνηρή και μάλιστα για δεύτερη φορά μετά τις φωτιές του καλοκαιριού του 2007. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά έχουμε μια κυβέρνηση χεσμένων. Και πως αλλιώς να τους πω, όταν με την ανυπαρξία τους ανοίγουν την πόρτα στο χάος και την αναρχία και γεμίζουν τον απλό κόσμο με φόβο και οργή.
Να πω τη μαύρη αλήθεια, αν μπορούσα να εξαφανίσω αυτό το αηδιαστικό σκηνικό του θανάτου, της βίας και των καταστροφών, θα κρατούσα μια εικόνα μόνο: το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα να καίγεται...
Με Χριστουγεννιάτικους χαιρετισμούς,
U FOUL
