Πράξη 1η:
Σε Πάτρα και Λάρισα, προχθές το βράδυ, αγανακτισμένοι πολίτες προπηλακίζουν τους γνωστούς – αγνώστους κουκουλοφόρους, υποκαθιστώντας την Αστυνομία!
Το είδαμε, λοιπόν, και αυτό ... Ο πολίτης παίρνει τον Νόμο στα χέρια του, προκειμένου να προστατέψει την περιουσία του, τον ιδρώτα του, τους κόπους μιάς ζωής.
Αυτά, δε, που δήλωσε ο ανεκδιήγητος Δήμαρχος Πάτρας, κ. Φούρας (σημ.: για όσους δεν ενθυμούνται ή δεν γνωρίζουν, ο εν λόγω έχει διατελέσει και Υπουργός Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ) περί ακροδεξιών στοιχείων κλπ, τα προσπερνώ ως φαιδρά και, εν πάσει περιπτώσει, τα ακούω βερεσέ.
Πρώτον, διότι ο κ. Δήμαρχος «θυμήθηκε» να βγει στους δρόμους, αφού είχε πιά τελειώσει το τζέρτζελο και είχε ηρεμήσει το κλίμα, και αφού συνειδητοποίησε ότι τα κανάλια είχαν πρώτο πλάνο την πόλη «του» (άρα ευκαιρία για προβολή και μόστρα), γεγονός που σημαίνει ότι δεν ήταν παρών κατά τα επεισόδια, ώστε να έχει ιδία γνώση για αυτά που «κατήγγειλε».
Δεύτερον διότι, εάν η Πάτρα (ξαναλέω η «δημοκρατική» Πάτρα) μετρούσε 1.500 και πλέον «χρυσαυγίτες» (όσοι, δηλαδή, ήταν οι πολίτες που πήραν στο κατόπι τα κουκουλοφόρα ρετάλια) τότε ο ΛΑΟΣ αύριο - μεθαύριο θα είναι τουλάχιστον αξιωματική αντιπολίτευση.
Βέβαια, για την «πατάτα» που πέταξε ο Δήμαρχος τον «πρόγκηξαν» οι ίδιοι οι δημότες του και μάλιστα on camera !
Στη Λάρισα, δε, συνέβησαν τα ίδια σκηνικά, σε πιο περιορισμένη έκταση.
Ένα πράγμα με παραξενεύει, όμως, εμένα τον αδαή: Πού βρεθήκανε τόσοι «αντιεξουσιαστές» στην Πάτρα και τη Λάρισα, αλλά και στις άλλες επαρχιακές πόλεις; Πού ήταν κρυμμένοι τόσον καιρό; Απάντηση δεν έχω. Πολλά ακούγονται, όμως…
Πάντως, μιλώντας πολιτικά, η στάση των πολιτών καταδεικνύει την πλήρη ανυπαρξία και κατάρρευση της Κυβέρνησης. Όταν ο πολίτης παίρνει τον Νόμο στα χέρια του, σημαίνει ότι δεν υπάρχει, πλέον, κράτος.
Τσακώθηκα με αρκετούς τις τελευταίες μέρες για το ζήτημα της «αυτοδικίας» ή, αλλιώς, της «αυτοπροστασίας» των πολιτών. Πιστεύω ακράδαντα ότι τέτοια φαινόμενα είναι λίαν ανησυχητικά και εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για κλιμάκωση της έντασης. Δίνουν, δε, «χώρο» και αφορμές σε κάθε λογής προβοκάτορες, να οξύνουν έτι περαιτέρω το ήδη τεταμένο κλίμα.
Από την άλλη, όμως, και επειδή, αν κάτι πραγματικά δεν με χαρακτηρίζει (πιστεύω) είναι ο δογματισμός, ειλικρινά δεν μπορώ να προσάψω τίποτα στον καταστηματάρχη που βλέπει τους κάφρους να επελαύνουν απειλητικά και με βάρβαρες διαθέσεις στο μαγαζί του, τον οικογενειάρχη που φοβάται να αφήσει τα παιδιά του μόνα τους στο δρόμο, που φοβάται μην του κάψουν το αμαξάκι του που έχει πάρει με δάνειο και με χίλιες δυο θυσίες. Διότι πλέον τα κωλόπαιδα δεν καίνε μόνο μόνο τα ακριβά και «προκλητικά» υπερπολυτελή οχήματα της «πλουτοκρατίας», δεν καταστρέφουν μόνον τους «ναούς» του καπιταλισμού, τις τράπεζες, αλλά εφορμούν, πλέον, σε «fiatάκια», σε μαγαζάκια κ.ο.κ. Και τούτη η ποιοτική διαφοροποίηση των επιθέσεών τους πρέπει να μάς προβληματίσει όλους ιδιαιτέρως.
Συνεπώς, και επειδή μέχρι σήμερα δεν μού έχει τύχει να βρεθώ σε μία τέτοια δυσάρεστη κατάσταση, όπως συνέβη σε εκατοντάδες συμπολίτες μου, και, ως εκ τούτου, δεν γνωρίζω πως θα αντιδρούσα σε τέτοια περίπτωση, ειλικρινά δεν μπορώ να προσάψω τίποτα στους ανθρώπους αυτούς.
Να μην σας πω ότι βαθειά μέσα μου τούς επικροτώ κιόλας!
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε, σε τελική ανάλυση, ότι, στην περίπτωση που ο Νόμος και η τάξη καταλύεται, η τήρηση του Συντάγματος της χώρας μας επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων....
Πράξη 2η:
Όταν ξέσπασε το κίνημα του «Μάη του ’68» (κίνημα, κατά την σεμνή και ταπεινή μου άποψη, υπερεκτιμημένο και υπερπροβεβλημένο) η Γαλλία παρέλυσε και στο Παρίσι ολόκληρο, επί 3 και πλέον εβδομάδες, δεν είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο.
Αφού ξεπέρασε το πρώτο σοκ, «φυγαδευόμενος» προς άγνωστη κατεύθυνση για μερικές ημέρες, ο ΝτεΓκωλ ανασύνταξε τις δυνάμεις του, διέλυσε τη Βουλή και προκήρυξε εκλογές, καλώντας τη σιωπηρή μειοψηφία του γαλλικού λαού να σταθεί ενάντια στην κοινωνική αναταραχή και τις βιαιοπραγίες. Το ίδιο βράδυ, ένα εκατομμύριο Παριζιάνοι διαδήλωσαν ειρηνικά υπέρ του ΝτεΓκωλ και της νομιμότητας και κατά των βιαιοπραγιών και της αναρχίας. Αυτό ήταν ... Ένα εκατομμύριο Γάλλοι βγήκαν, έτσι απλά, στους δρόμους των Παρισίων και τα «καλόπαιδα» - «επαναστάτες», μεταξύ των οποίων και πολλοί γαλλο-αναθρεμένοι και γαλλο-σπουδασμένοι ημέτεροι «προοδευτικοί» φωστήρες της πολιτικής μας σκηνής, λούφαξαν και την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια .....
Σήμερα, οι τότε πρωτεργάτες του «γαλλικού Μάη» (Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, Χαβιέ Σολάνα, Γιόσκα Φίσερ, Μπερνάρ Κουσνέρ κλπ) είναι ακροβολισμένοι σε όλα τα καίρια πόστα του σύγχρονου ευρωπαϊκού καπιταλιστικού κατεστημένου (αυτού που τότε τάχα μου «πολεμούσαν») και εν πολλοίς τυγχάνουν υπαίτιοι, διά των επιλογών τους και της πολιτικής τους, για τη σημερινή οικονομική κρίση που μαστίζει και την Ευρώπη.
Εντελώς συμπτωματικά, επισημαίνω ότι η διαμόρφωση του ελληνικού, πάλαι ποτέ, κράτους στη σημερινή «μπανανία» οφείλεται, σχεδόν αποκλειστικά, στη γενιά εκείνη που το σημάδεψε και εν πολλοίς το διαμόρφωσε και το κυβερνά επί 30 χρόνια. Και εννοώ την περίφημη «γενιά του Πολυτεχνείου» που μας κυβερνά σήμερα και η οποία «επένδυσε» παντιοτρόπως στην ποικιλότροπη «συμμετοχή» του στην εξέγερση.
Μήπως, τελικά, είναι καιρός να μάς αδειάσουν όλοι αυτοί οι de facto αποτυχημένοι τη γωνιά και να δώσουν τη θέση τους στους σημερινούς σαραντάρηδες και τριαντάρηδες;
Το ερώτημα απευθύνεται προπαντός στον κ. Πρωθυπουργό, εν όψει του επικείμενου ανασχηματισμού (εφ’ όσον προλάβει και τον πραγματοποιήσει). Διότι, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα και από συγκεκριμένα κέντρα εκπορευόμενα περί μη ύπαρξης, τάχα, «πάγκου» στην Κ.Ο. της Ν.Δ., εγώ γνωρίζω τουλάχιστον 5 - 6 σοβαρούς σαραντάρηδες βουλευτές, με σπουδές, εξειδικευμένες γνώσεις, επαγγελματική εμπειρία και «επικοινωνιακό προφίλ» και, προπάντων, «άφθαρτους», οι οποίοι άνετα θα μπορούσαν να ξελασπώσουν την Κυβέρνηση και να της δώσουν πνοή και φρεσκάδα …. Ονόματα δε λέω, όποιος γνωρίζει λίγο την ανθρωπογεωγραφία της Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος, καταλαβαίνει…
Πράξη 3η:
Δευτέρα αργά το βράδυ, από την τηλεοπτική συχνότητα του ΣΚΑΪ, μία φωνή τρεμάμενη, με τον πόνο, την αγωνία και την απόγνωση έκδηλα αναμειγμένες με την οργή και την αγανάκτηση, αναφωνεί: «Εγώ δεν μπορώ να ανεχτώ άλλο αυτή την κατάσταση ... Δεν είναι δυνατόν να μη φταίει κανείς ! .... Είναι τεράστια και η δική μου ευθύνη. Είμαι 38 χρόνια δάσκαλος. Φταίω και εγώ, ως πνευματικός άνθρωπος. Απέτυχα. Γι’ αυτό παραιτούμαι».
Είναι ο Πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, κ. Κίττας. Ο μόνος παραιτηθείς μέχρι σήμερα και ο μόνος που δεν έπρεπε, προφανώς, να έχει παραιτηθεί.
Ο Δάσκαλος αυτός, όμως, με την πράξη του δίδαξε τι πάει να πει τσίπα και φιλότιμο ... και πολιτική ευθύνη με την ευρεία έννοια.
Σημείωση: Μόνον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευαισθητοποιήθηκε από την κραυγή απόγνωση του πνευματικού αυτού ανδρός και μεσολάβησε προσωπικά, ώστε να τον μεταπείσει, τελικά, για την απόφασή του να παραιτηθεί.
Υ.Γ. 1 : Η Κυβέρνηση εξήγγειλε γενναία, οφείλω να ομολογήσω, μέτρα οικονομικής ενίσχυσης των επιχειρήσεων που κατεστράφησαν από τους βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας.
Ερώτηση αφελούς: Τα λεφτά πότε θα τα πάρουν οι άνθρωποι; Όταν τα πάρουν και οι πυροπαθείς, άραγε;
Υ.Γ. 2 : Όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι μεροκαματιάρηδες και καταστηματάρχες του εμπορικού κέντρου της Αθήνας, επί πέντε χρόνια εκλιπαρούσαν την Κυβέρνηση να λάβει δραστικά μέτρα για την προστασία των περιουσιών τους και τον «απεγκλωβισμό» της οικονομικής δραστηριότητας της πόλης από τους βανδάλους. Όλοι αυτοί οι νοικοκυραίοι ήταν δικοί της ψηφοφόροι. Αισθάνεται η Κυβέρνηση, σήμερα, ότι τούς έχει ακόμα;
Υ.Γ. 3 : Ευτυχώς που υπάρχει και ο Αλαβάνος με τον Τσίπρα και «τρομάζουν» τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους με μόνη την σκέψη στην προοπτική συγκυβέρνησης σε πιθανή μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Η Ν.Δ. τούς οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Υ.Γ. 4 (και τελευταίο) : Φαίνεται πως η κατάσταση βαίνει προς εκτόνωση. Κουράστηκαν, φαίνεται, τα παιδιά … Βαρέθηκαν το παιχνιδάκι και αποχωρούν ησύχως !
Ευτυχώς που επανέρχεται, από Δευτέρα, το Βατοπέδιο στην επικαιρότητα, να ‘χουν πάλι θέμα τα κανάλια …. Και να αποδοθούν οι πολιτικές ευθύνες να μην έχει «αγωνία» ο Μυστήριος ….
Σεμνός & Ταπεινός
