Κύριοι, Κυριακή κοντή γιορτή.
Όσοι από εσάς νομίζουν ότι με αφορμή τον αγώνα με τη Βέρντερ θα βγάλω γλώσσα και θα πω ότι θα ρίξουμε τέσσερα εις τον γαύρο, να σηκώσουν το χέρι και να συνεχίσουν να διαβάζουν το παρόν.
Βαρέθηκα να «κάνω την πάπια» με το φόβο μήπως το γκαντεμιάσω.
Εντάξει, δεν γίναμε υπερομάδα με τη μεγαλοπρεπή τριάρα μέσα στη Γερμανία.
Εντάξει, οι Γερμανοί είναι οι καλύτερες πελάτες μας.
Εντάξει, ο Τζιώλης αποκλείεται να ξανακάνει τέτοιο παιχνίδι εις τη ζωή του, δεν πιστεύω εις τα θαύματα.
Εντάξει, θα ξαναξεκινήσει βασικός ο Γκαλίνοβιτς.
Εντάξει, φοβάμαι την πιστολιά από τους γνωστούς – άγνωστους.
Εντάξει, ο Τεν Κάτε αποκλείεται να έχει ξανά τόσο μεγάλη έμπνευση.
Εντάξει, ο Βύντρα και ο Σαριέγκι θα είναι και πάλι εκεί.
Εντάξει, δέχομαι ότι ο βάζελος μετά από μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες την γκέλα την έχει για πλάκα.
Όμως φίλτατοι δεν αντέχω άλλο να είμαι προληπτικός.
Θέλω να πω και να γράψω πόσο θέλω να τους ρίξουμε όσα περισσότερα γίνεται.
Βαρέθηκα τις στρογγυλεμένες δηλώσεις – αναλύσεις.
Βαρέθηκα τα προβλεπόμενα προγνωστικά.
Ναι, το παραδέχομαι. Θέλω να σκοράρει ακόμη και ο Λουκάς.
Επιτέλους, τέλος (Το μόνο άξιο αναφοράς σλόγκαν της προεκλογικής εκστρατείας της Ν.Δ. το 2004).
Υ.Γ. Είναι απίστευτο ότι όλοι οι συντάκτες του blog μας, καίτοι είναι γνωστοί «επιστήμονες», βαμμένοι κόκκινοι και πράσινοι και έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες ντέρμπι αιωνίων, κρατούν πισινή για την Κυριακή. Φωτεινή εξαίρεση ο U FOUL που δεν δίστασε να αναφερθεί εις το ντερμπάκιο, μη φοβούμενος μήπως το γκαντεμιάσει. Φυσικά την Κυριακή ο εν λόγω θα κάνει τα πάντα για να μην με συναντήσει και δεν θα απαντά εις τα τηλεφωνήματά μου. Είπαμε ότι δεν φοβάται να το γκαντεμιάσει, αλλά δεν το παίζει και ήρωας…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
