Τελικά το ματσάκι ήταν τρελή σούπα. Κατά το «φοβάται ο Γιάννης το θεριό..» φοβήθηκε ο Θρύλος τον Πολυμετοχικό και τούμπαλιν. Για την ακρίβεια, αυτοί που φοβήθηκαν ήταν οι δύο κόουτς οι οποίοι αποφάσισαν να χτυπήσουν το παιχνίδι κοντά στο 80΄ σκεπτόμενοι ότι αν έπαιζαν πιο ανοιχτά και το παιχνίδι στράβωνε κινδύνευαν να μείνουν άνεργοι με τη λήξη του. Και βέβαια δεν είναι καιρός για λεονταρισμούς όταν ο μεν Τεν-τόπανος μπορεί για κάμποσο καιρό ακόμα να κρατιέται από το σωσίβιο που του έδωσαν οι losers της Βρέμης, ο δε Πινόκιο μπορεί να κοκορεύεται ότι έμεινε πρωτοπόρος με +5 ξεχνώντας ότι μακριά από το Καραϊσκάκη η ομάδα δε βλέπεται κι αν δεν αλλάξει μυαλά η διαφορά θα χαθεί... ΕΥΚΟΛΑ. Ας ρωτήσει άλλωστε και τη Ν.Δ. που ειδικεύεται στο να χάνει ενώ παίζει χωρίς αντίπαλο!
Το παιχνίδι είχε συνολικά 3 ευκαιρίες (δύο η πράσινη και μία η κόκκινη αρμάδα) από τις οποίες οι δύο προήλθαν από λάθη των αμυνομένων και η μία από σουτ εκτός περιοχής. Μιλάμε για υπερθέαμα! Κατά τ’ άλλα υπήρχε ένας ταμπουρωμένος Ολυμπιακός λες κι έπαιζε με τη Μπαρτσελόνα και ανούσια κατοχή από τον Πολυμετοχικό και πολύ κλάμα σε κάθε σφύριγμα του διαιτητή. Ρε παιδιά τόσο κλάμα ούτε η Μάρθα Βούρτση. Αλήθεια, υπήρχαν στιγμές που νόμιζα ότι παίζουμε με το ΑΕΚ!
ΥΓ. Αν ο γνωστός γκαντέμης Μυστήριος δεν χρησιμοποιούσε μεθόδους βγαλμένες από ταινίες του 007 προκειμένου να μας γκαντεμιάσει..., ίσως ο Ολυμπιακός να έκανε και δεύτερη ευκαιρία... γιατί γκολ με τέτοια μπάλα δεν βάζουμε!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL
