Κανείς δεν αμφισβητεί ότι μια επιχείρηση έχει ως πρωταρχικό σκοπό το συμφέρον και την ανάπτυξή της πάντα μέσα σε νόμιμα πλαίσια. Αν τώρα κάποιος θεωρεί ότι μια επιχείρηση δεν τηρεί τους νόμους και πράττει παράτυπα, οφείλει να το καταγγείλει και οι αρμόδιοι να επέμβουν μιας και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν λειτούργησαν προληπτικά ή δεν υπήρξε η «πολιτική βούληση» για κάτι τέτοιο.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις Τράπεζες οι οποίες, για να χρησιμοποιήσω μια κοινότυπη έκφραση-χαρακτηρισμό «δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά επιχειρήσεις». Θα μου πείτε ότι ίσως μιλάω εκ του ασφαλούς μη όντας κάποιος από τους δυστυχείς υπερχρεωμένους που απειλούνται με κατασχέσεις. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι υπάρχουν άνθρωποι που βρέθηκαν στην ανάγκη και είτε για θέματα υγείας ή για άλλα εξίσου σημαντικά όπως η οικογένειά τους, χρεώθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη και ξαφνικά βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Αν μη τι άλλο τους κατανοούμε όλοι και η Πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορώ να δεχθώ τους υπερχρεωμένους τύπους με τις 5-6 κάρτες και τα 3,4-8 δάνεια που κλαίγονται σε κάθε κανάλι κι αλλού, τη στιγμή που ό,τι έκαναν το έκαναν με τη θέληση τους, αλλά με ελαφρά τη καρδία και χωρίς δεύτερη σκέψη για το αν έχουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που αναλάμβαναν τη στιγμή που υπέγραφαν για «διακοποδάνεια». Είναι σα να πούμε ότι φταιει το αυτοκίνητό μας που τρέχει με 200+ και όχι το κλούβιο μας το κεφάλι που έδωσε εντολή να πατήσουμε το γκάζι. Όσο σκληρό και να ακούγεται και ιδιαίτερα σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς (αν και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα!) ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑΝ!!! Το κλάμα το αφήνω στα δελτία ειδήσεων του Ευαγγελάτου.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL
