Λίγο οι 367 γυμνόστηθες κοπέλες που διαμαρτύρονταν έξω από το σπίτι για τη 10ήμερη απουσία μου από το φιλόξενο blog του φίλου Μυστήριου, λίγο το πράσινο παραλήρημα μετά τη νίκη στο Μεάτσα, αλλά πολύ περισσότερο η Κόκκινη αρμάδα του Ερνέστο με σπρώχνουν να τα πω:
ΑΡΡΩΣΤΙΑ Ο ΘΡΥΛΟΣ! Αν εξαιρέσω κάποια περσινά Ευρωπαϊκά παιχνίδια, τέτοια μπαλάρα είχα να δω πολλά χρόνια. Ναι ήταν τυχερός, ναι είχε ασύλληπτα ποσοστά ευστοχίας, αλλά πρώτη φορά εδώ και καιρό είδα παίκτες που επιτέλους έτρωγαν σίδερα, είχαν το «λιμανίσιο» τσαμπουκά βρε αδερφέ! Ασταμάτητο τρέξιμο και δίψα για έκτο και έβδομο γκολ, μαρκάρισμα ψηλά και ταχύτητα στις αντεπιθέσεις. Ιδιαίτερα η Λάτιν τριάδα μπροστά κυριολεκτικά έβγαζε σπίθες. Βρε λες ο Μυτεράν να φτιάχνει ομάδα ή ήταν ένα πυροτέχνημα τύπου Λεβερκούζεν (6-2); Οι οιωνοί πάντως είναι καλοί!
Πάντως αγαπητοί πολυμετοχικοί το έχει η μοίρα σας! Όποτε πάτε να σηκώσετε κεφάλι ή τουλάχιστον να χαρείτε για κάποια επιτυχία της ομάδας σας, έρχεται ο Θρύλος και σας το βγάζει ξινό κι εν προκειμένω σας χαλάει το πανηγυράκι και σας προσγειώνει. Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου. Κι εμένα με χάλασε η νίκη του αχώνευτου την Τετάρτη όπως χάλασε και κάθε γαύρο που σέβεται την εφηβική του θητεία στα τσιμέντα του Καραϊσκάκη. Οφείλω να το ομολογήσω: μετά από εμφανίσεις όπως της Τετάρτης τα ΠΑΟΚΙΑ πρέπει να αγχώθηκαν για τη δεύτερη θέση.
Ευρωπαίοι μου, η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά μετά από κάποια επιτυχία ξεχνάτε πρόσκαιρα την εσωστρέφεια και την γκρίνια, αλλά κάθε Μάη που έχει μια από τα ίδια, θα χάνεστε ξανά στη μιζέρια κρυμμένοι πίσω από το άλλοθι της «παράγκας».
Τα είπα ο κάφρος...
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
U FOUL
