Καρότο και μαστίγιο
Γράφει ο Πρόδρομος Παπαηλιόπουλος
(Πηγή : http://ellnews.com)
Mετά από δύο μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, η ανησυχία για το πού πάει και πώς πορεύεται αυτός ο τόπος δεν έχει εκλείψει.
Ουδέν παράδοξο φυσικά, η κυβέρνηση είναι καινούργια, οι υπουργοί άπειροι, μόλις πριν λίγες εβδομάδες πήραν αρμοδιότητες, όλα θέλουν τον χρόνο τους.
Οι μόνοι που βιάζονται, όμως – δυστυχώς – είναι πάντα οι εταίροι μας και φυσικά τα πολλά και μεγάλα προβλήματα που παρέλαβε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Δεν ξέρω αν έξω πάμε καλά. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα γι’ αυτό, γιατί πολλοί ξένοι ηγέτες λένε κι εκείνοι άλλα στο εσωτερικό των χωρών τους και άλλα όταν είναι μπροστά μας. Λογική «καρότου και μαστιγίου» δηλαδή και ο Έλληνας πολίτης βρίσκεται συχνά πυκνά περήφανος μεν για τα «όχι» της κυβέρνησης, προβληματισμένος δε όταν διαπιστώνει πως η Ελλάδα μοιάζει να κινείται σε παράλληλο δρόμο από τα άλλα 18 κράτη της Ευρωζώνης, σε δρόμο που τελικά δεν τέμνεται ποτέ με την κεντρική λεωφόρο και ενδεχομένως οδηγεί και στο άγνωστο!
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πει από την πρώτη στιγμή και στο υπουργικό συμβούλιο και στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, «κυβερνήστε γιατί οι πολίτες έτσι θα κρίνουν το έργο μας και περιορίστε τις εμφανίσεις στις τηλεοράσεις». Για το πρώτο δεν έχω σαφή εικόνα και όπως ανέφερα παραπάνω, οι υπουργοί θέλουν χρόνο να καταλάβουν τη λειτουργία και τις δομές της κρατικής μηχανής! Για το δεύτερο η εικόνα δεν έχει αλλάξει και πολύ. Είτε γιατί υπουργοί και στελέχη θέλουν να δείξουν ότι προσπαθούν, είτε γιατί ο τηλεοπτικός φακός «μαγνητίζει», οι εμφανίσεις στα κανάλια είναι ουκ ολίγες!
Στις πρώτες 100 ημέρες η κυβέρνηση ήθελε να βομβαρδίσει τη Βουλή με νομοσχέδια, όπως η ανθρωπιστική κρίση, οι 100 δόσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, η προστασία της α’ κατοικίας κ.ά.
Τα πράγματα όμως δεν ήρθαν όπως τα περίμενε το Μέγαρο Μαξίμου. «Το εμείς θα κάνουμε αυτό που θέλουμε» ακούγεται εύκολα, αλλά συχνά δυστυχώς η θεωρία απέχει από την πράξη. Η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει στο εσωτερικό πολύ πιο γρήγορα. Στο εξωτερικό η διαπραγμάτευση θα είναι διαρκής, σκληρή και επίπονη διότι η Ευρώπη έχει αποδείξει ότι δεν βιάζεται. Αντίθετα, όμως, στο εσωτερικό, η αναδιάρθρωση του Δημοσίου, ώστε να εξυπηρετείται ο πολίτης, η ρευστότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η πάταξη της γραφειοκρατίας και η σύγκρουση του κράτους με τη φοροδιαφυγή, είναι βασικοί πυλώνες για το αν η κυβέρνηση θα πείσει τους πολίτες ότι δικαίως προσδοκούν πολλά από αυτή. Η καθολική αποδοχή της κυβέρνησης μπορεί να φθάνει σε εντυπωσιακούς αριθμούς που αγγίζουν το 80%, τουλάχιστον έτσι καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Όμως για να υπάρξει αυτή η υψηλή αποδοχή πρέπει να υπάρχει και αντίστοιχο έργο. Διαφορετικά αρχίζουν τα δύσκολα. Η επιτυχία, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, χτίζεται σιγά σιγά με υπομονή και επιμονή, αλλά όλα μπορούν να χαθούν γρήγορα από μερικούς λανθασμένους χειρισμούς.
Παράλληλα με αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση άνοιξε το θέμα της εξεταστικής επιτροπής για το πώς μπήκε η χώρα στο μνημόνιο. Το είχε δεσμευθεί άλλωστε προεκλογικά και σωστά πράττει. Ανάλογες έρευνες θα γίνουν και για το PSI, αλλά και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σωστά όλα αυτά, φθάνει οι διαδικασίες να γίνουν ομαλά και όχι με λογική «ανθρωποφαγίας». Ο στόχος είναι ένας και μοναδικός. Να έλθει η αλήθεια στο φως και όχι να χυθεί και άλλο «δηλητήριο» στην ήδη ταραγμένη πολιτική ζωή του τόπου. Εξεταστική και έλεγχος για την ουσία και όχι για το θεαθήναι.
