Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ αρνείται να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας...
ZEZA ZHKOY
(Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_08/07/2011_448400)
H δραματική προειδοποίηση στα όρια πολιτικού «εκβιασμού» προς το Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) σε κάθε λύση που θα παραπέμπει σε «χρεοκοπία» ή «επιλεκτική χρεοκοπία» κρύβει την αγωνία του για τις συνέπειες στις «διαλυμένες» τράπεζες της Ελλάδας και αλλού.
«Εμείς δεν αποφασίζουμε... αλλά προειδοποιούμε ότι δεν θα ανεχθούμε σχέδιο που δεν θα είναι αμιγώς εθελοντικό (πρέπει να μην έχει κανένα στοιχείο εξαναγκασμού). Καλούμε να αποφευχθεί συμφωνία που υποκρύπτει το ενδεχόμενο «πιστωτικού επεισοδίου» ή «επιλεκτικής χρεοκοπίας», δήλωσε χθες ο κ. Τρισέ κατά την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που ακολουθεί τη συνεδρίαση της ΕΚΤ για τα επιτόκια.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, αντιδρώντας στην προειδοποίηση της S&P, δήλωσε, επίσης, κατηγορηματικά ότι η Τράπεζα θα συνεχίσει να δέχεται τα ελληνικά κρατικά ομόλογα ως ενέχυρα για την παροχή ρευστότητας, έστω κι αν κάποιοι οίκοι αξιολόγησης τα κατατάξουν σε επίπεδο «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Οι απειλές της Moody’s και της S&P ότι θα θεωρήσουν «επιλεκτική χρεοκοπία» την υλοποίηση των γαλλικών σχεδίων για μετακύλιση (rollover) του ελληνικού χρέους εξανάγκασαν τον κ. Τρισέ να είναι απόλυτα σαφής στις δηλώσεις του προς τους πάντες.
Το θρίλερ συνεχίζεται, με την ΕΚΤ να αντεπιτίθεται πλέον με εκβιαστικές προειδοποιήσεις προς όλες τις πλευρές. Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΕΚΤ επισήμανε ότι η ίδια η τράπεζα δεν σκοπεύει να συμμετάσχει σε μια τέτοια κίνηση, μετακυλίοντας τους τίτλους χρέους που κατέχει η ίδια. Πρότεινε, αντίθετα, να κινητοποιηθούν κεφάλαια μέσω ιδιωτικοποιήσεων.
Από τη στιγμή που οξύνθηκε η κρίση χρέους της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει υπερβεί τον ρόλο της ως θεματοφύλακα της νομισματικής πολιτικής και έχει εξελιχθεί σε επόπτη αρχηγών κυβερνήσεων που τσακώνονται. Από καιρού εις καιρόν, η Τράπεζα και ο πρόεδρός της άσκησαν πιέσεις όταν θεώρησαν πως οι αρχηγοί κρατών δεν συμπεριφέρονταν υπεύθυνα. Κατά συνέπεια, στα τέλη Οκτωβρίου, οπότε λήγει η θητεία του, ο κ. Τρισέ θα αφήσει πίσω του ένα θεσμό που έχει γιγαντωθεί σε ανάστημα και επιρροή. Αφήνει, άλλωστε, πίσω του μια βαριά κληρονομιά στον πιθανότερο διάδοχό του, τον Μάριο Ντράγκι, διοικητή της Τράπεζας της Ιταλίας.
Ο κ. Ντράγκι φαίνεται να διαθέτει την ικανότητα του κ. Τρισέ να διαπραγματεύεται θερμά με τους Ευρωπαίους ηγέτες και να τους αποδοκιμάζει όταν χρειάζεται. Θα κληρονομήσει, όμως, ένα θεσμό που πλέον έχει εμπλακεί με το τραπεζικό σύστημα, τις χρηματαγορές και την πολιτική. Τον Μάιο του 2010, ο κ. Τρισέ και οι συνάδελφοί του πίεσαν τους Ευρωπαίους ηγέτες για να συνειδητοποιήσουν πως υπήρχε κρίση σε πρώτο επίπεδο και στη συνέχεια να εκπονήσουν το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας. Η συνεισφορά της Τράπεζας ήταν η αγορά ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου. Το αποτέλεσμα είναι να διαθέτει τώρα η Τράπεζα ομόλογα των χωρών αυτών αξίας 75 δισ. ευρώ και να κινδυνεύει να ζημιωθεί αν δεν αποπληρωθούν κάποια από αυτά. Φέτος τον Μάιο, ο κ. Τρισέ αποχώρησε από συνάντηση Ευρωπαίων ηγετών, φοβούμενος πως συζητούσαν μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ωστόσο, η εμπλοκή της Τράπεζας με την πολιτική δημιούργησε εντάσεις στο ίδιο το διοικητικό της συμβούλιο. Ο πρόεδρος της Bundesbank, Αξελ Βέμπερ, τάχθηκε κατά των αγορών κρατικών ομολόγων. Στη συνέχεια, ο κ. Βέμπερ αποχώρησε από την κούρσα διαδοχής της ΕΚΤ προκειμένου να μην κληθεί να υπερασπισθεί πολιτικές με τις οποίες διαφωνεί. Ακόμη κι όταν φαίνεται να μετανιώνουν για την ανάμειξη, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μετά χαράς άφησαν την ΕΚΤ να επιστρατεύσει τους πόρους της σε κρίσιμες στιγμές και να προμηθεύσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες με φθηνό χρήμα. Από πολλές απόψεις, η ΕΚΤ είναι καλύτερα εξοπλισμένη από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσει την κρίση. Ο κ. Τρισέ και οι συνάδελφοί του δεν αγωνιούν για την επανεκλογή τους και μπορούν πολύ πιο εύκολα να υιοθετήσουν σκληρές θέσεις. Η Τράπεζα διαθέτει στρατούς από οικονομολόγους και γραμμές επικοινωνίας με τράπεζες που της παρέχουν σταθερή ενημέρωση για τις αγορές και την οικονομία της Ευρωζώνης. Τα περισσότερα εθνικά υπουργεία Οικονομίας δεν διαθέτουν τέτοια τεχνογνωσία.
