Όταν θες κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις... Αυτό (ή κάπως έτσι) το περίφημο και «πολυφορεμένο» απόφθεγμα (ή τσιτάτο για άλλους) του Paolo Coelho θυμήθηκα προχθές, διαβάζοντας το post του ΑΓΝΩΣΤΟΥ Χ (http://ed-mysterious.blogspot.com/2010/03/blog-post_06.html).
Διότι, πράγματι, το γεγονός ότι ευχερώς θα μπορούσε η πάλαι ποτέ – ο Θεός να την κάνει - Κυβέρνηση Καραμανλή να παρουσιάσει το δημόσιο έλλειμμα στο 8,5% του ΑΕΠ, ενώ ο George θα ηδύνατο, εάν είχε χαράξει άλλη στρατηγική να το παρουσιάσει στο 10%, αλλά τελικώς, έλαβε την πολιτική απόφαση να το «φουσκώσει» στο 12,7%, αποδεικνύει ότι οι Αλχημιστές ζουν ακόμα και βασιλεύουν εν Ελλάδι.
Και, δεν χρειάζεται καμία ανώτερη δύναμη, ούτε το σύμπαν ολάκερο, για να φουσκώσουν και ξεφουσκώσουν το έλλειμμα, αλλά και οποιοδήποτε άλλο οικονομικό μέγεθος, παρά μόνον η δημιουργική λογιστική που, ήδη, από την εποχή του μέγα Αλχημιστή Σημίτη (που ‘ντος άραγε αυτός;) ανθεί στη χώρα μας.
Είναι, πραγματικά, απλώς φανταστικός ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνώντες μας παίζουν με τα νούμερα.
Διότι, είναι απλά ασύλληπτο να μπορούμε, έτσι απλά, να ανεβοκατεβάζουμε 4 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες το δημόσιο έλλειμμα. Διότι, διάβολε, μιλάμε για κάποια δισ. ευρώ, όχι για φραγκοδίφραγκα. Αλλά, τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους, που δεν έχουν ποτέ κοπιάσει πραγματικά να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί.
Που δεν έχουν ζήσει την αγωνία του ελεύθερου επαγγελματία – μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει – να βγάλει τα προς το ζην, την απόγνωση του ιδιωτικού υπαλλήλου που κάνει το σκ…ο του παξιμάδι (ή τον ντελιβερά τα βράδια) για να βγάλει τρία κατοστάρικα παραπάνω τον μήνα, του μικρομεσαίου επιχειρηματία – εμπόρου που του σκάνε επιταγές στα χέρια του καθημερινά, των νοικοκυριών που δεν αντέχουν πιά το βάρος του τραπεζικού δανεισμού, που, που που ……
Αλλά, όλα τα παραπάνω είναι πολύ απλά για τους θεωρητικούς του κ…λου, τους περιώνυμους καθηγητάδες των οικονομικών, αλλά, πολύ περισσότερο, για τους ανεπάγγελτους πολιτικούς που έχουν στα χέρια τους τις τύχες αυτού του τόπου ….
Γι’ αυτό λοιπόν, παίζουν με τα νούμερα, αλλά δυστυχώς, έχουν καταντήσει τη χώρα ολόκληρη νούμερο διεθνώς.
Το θέμα είναι ότι τα μέτρα που πλέον λαμβάνονται με καταιγιστικούς ρυθμούς και, οσονούπω, επεκτείνονται και στον ιδιωτικό τομέα, δεν φαίνεται να λύνουν το πρόβλημα. Αλλά, είναι απορίας άξιο, γιατί κανένας δεν επισημαίνει ότι με τα μέτρα αυτά θα γονατίσει κυριολεκτικά η αγορά;
Ότι θα μπούμε σε φάση στασιμοπληθωρισμού;
Ότι η ανεργία θα γιγαντωθεί;
Ότι, με την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, θα εξαλειφθεί και το τελευταίο αίσθημα ασφάλειας των εργαζομένων και, εν τέλει, θα διαρραγεί σταδιακά η όποια κοινωνική συνοχή;
Τελικώς, μόνο παπαγαλάκια και αλχημιστές ενδημούν σε αυτή τη χώρα;
Σεμνός & Ταπεινός