Άλλο πού; Στη δεινή θέση που βρέθηκε η χώρα, ευθύνεται (πέραν των συνομολογημένων ευθυνών απασών των προηγουμένων κυβερνήσεων) η απερισκεψία τόσο του ιδίου όσο και του Παπακωνσταντίνου να φουσκώσουν τεχνηέντως το έλλειμμα πάνω από το 12%, ώστε του χρόνου να καταδείξουν, δήθεν, μεγάλη πτώση του, ώστε να καρπωθούν, τάχα, τα εύσημα για την προσπάθεια περιστολής του δημοσίου χρέους. Καλώς ή κακώς, ο George εδώ και δυο μήνες είναι μέσα σ’ ένα αεροπλάνο (άλλο που δε θέλει βέβαια κι αυτός) και οργώνει τους αιθέρες, στην προσπάθειά του να δείξει ότι η χώρα μας είναι, κατά βάθος αξιόπιστη, ότι γίνεται σοβαρή προσπάθεια ότι, ότι, ότι ...
Συνεπικουρούμενος, ασφαλώς, και από τα γνωστά παπαγαλάκια (θέλει η π…..α να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει), έχει καταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να φιλοτεχνήσει ένα προφίλ αξιοπιστίας, σοβαρότητας και στιβαρότητας. Έτσι κι αλλιώς, όλοι πια γνωρίζουμε τους όρους (επικοινωνιακούς) που παίζεται το πολιτικό παιχνίδι.
Συνεπώς, ναι, είναι επιτυχία του ότι «κατάφερε», τουλάχιστον, από Γιωργάκης να γίνει Γιώργος. (Για εμάς, πάντως, θα είναι πάντοτε ο αγαπημένος μας George).
Από κει και πέρα, η ουσία της υπόθεσης είναι ότι το παιχνίδι το καθόρισαν οι Τραπεζίτες. Η καθοριστική παρέμβαση του Τρισέ (φωτογραφία),
ανεξαρτήτως των όποιων «ελατηρίων» υπαγόρευσαν τη στάση του, αποδεικνύει ότι την μπάλα την έχουν στα πόδια τους (ή στα χέρια τους για τους μπασκετόφιλους) οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ και ότι, ελλείψει πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε., η συνοχή του οικοδομήματος αυτού εναπόκειται στη βούληση – και το συμφέρον των κεφαλαιοκρατών (κεφαλαιοκρατών με την καλή έννοια βεβαίως, και όχι τη μαρξιστική) να συνεχίσει να υφίσταται η Ε.Ε. τουλάχιστον ως διεθνής οικονομικός παράγοντας – παίκτης.
Γι’ αυτό, καλό θα είναι στο μέλλον να αποφεύγουμε τις γενικότητες και τους αφορισμούς, στους οποίους με πολύ μεγάλη ευκολία – και αφέλεια - επιδιδόμαστε ως λαός.
Σεμνός & Ταπεινός
