Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

ΑΧ ΚΥΡΙΕ ΠΡΕΣΒΗ ...ΜΑΣ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΕΤΕ!!!

Συναίνεση τέλος!!!
Το παραδέχομαι, θα βγάλω χολή, αλλά αγαπητοί μου, δε μπορώ άλλο, γιατί τόσες μέρες μας είχαν πρήξει τα συκώτια: Ο Πρέσβης αυτό, ο πρέσβης εκείνο, ο Ευρωπαίος, εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ, τέτοιες προκρίσεις θα τις λέει ο κάθε πατέρας βάζελος στο γιο του και θα κλαίνε αγκαλιασμένοι κι άλλα τέτοια μεγαλόστομα σε σημείο παροξυσμού, αν όχι γραφικότητας. Λες και δεν ήταν απλώς πρόκριση από τους 32 του Europa Cup (ναι ντε του ΟΥΕΦΑ) στους 16 του θεσμού, αλλά νίκη στο τελικό για την Ευρωπαϊκή κούπα. Κι ύστερα ήρθε ο Γιοβάνοβιτς κι η παρέα του και....βρε καλώς τα παιδιά 1-3!!!
Και να θυμηθώ τώρα εγώ, ο κακεντρεχής, ο πωρωμένος γαύρος, τι έγραφαν οι περιβόητες πρασινοφυλλάδες, όταν έπαιξε ο Ολυμπιακός με τους Βέλγους. Πηχυαία πρωτοσέλιδα του τύπου «έχασε από τον Πανιώνιο του Βελγίου» κλπ. Ειλικρινά για κάτι τέτοιες φυλλάδες (βάζω μέσα και τις αντίστοιχες κόκκινες) ανακάλυψαν τους αναπτήρες, γιατί κάνουν μόνο για προσάναμμα!
Η αλήθεια είναι, ότι οι Βέλγοι είναι μικρομεσαία ομάδα και αν δεν έβαζε και το τρίτο, πιστεύω ότι μια σοβαρή ομάδα εύκολα τους πέταγε έξω παρά το ως τότε εις βάρος της 1-2. Αλλά μιλάμε για σοβαρή ομάδα, όπερ σημαίνει ομάδα με σοβαρή άμυνα.
Όμως το γνωρίζουν κι οι πέτρες, ότι όταν τελειώνει η κωλοφαρδία ο Πολυμετοχικός μένει με την πλέον ασόβαρη άμυνα που είχε τα τελευταία χρόνια. Έτσι αρκούσαν απλώς δύο γρήγοροι και μπαλαδόροι επιθετικοί (βλ. Γιόβα και ο μαυρούκος) για το βουβό πάρτυ! «Spooky» που έλεγε κι ο Άγγλος speaker για τη βουβαμάρα που επικρατούσε στο ΟΑΚΑ παρά τον πολύ κόσμο.
Προσγείωση λοιπόν στη μίζερη ελληνική μετριότητά μας και την μεταξύ μας πλακίτσα – καφενειακού είναι η αλήθεια επιπέδου, αλλά όλοι τη γουστάρουμε – γιατί δυστυχώς βλέποντας την πραγματική μπάλα από Άρσεναλ, Μάντσεστερ κλπ μόνο αυτή μας έμεινε για να μη μελαγχολούμε!
Ας κόψουμε επομένως την παραμύθα περί «Ευρωπαίων», γιατί απλώς οι ομάδες μας είναι μετριότατες κι οι όποιες επιτυχίες είναι περιστασιακές και βασίζονται στο γνωστό μας τσούκου – τσούκου ball και στη «τυχερή μας βραδιά».
Και το παραδέχομαι εκεί ο Πολυμετοχικός εξ–από-ανέκαθεν ήταν καλύτερος!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL