Πραγματικά δεν ξέρω, αν υπάρχει διέξοδος από αυτό το τούνελ. Μας φέρανε εκεί που θέλανε. Στο τούνελ ήμασταν χρόνια βέβαια. Απλά κάποιοι «φίλοι» μας, κρατάγανε το φανάρι. Τώρα που αυτοί το σβήσανε, δεν υπάρχει φως στο τούνελ.
Ιστορικά άλλες χώρες με πολύ μικρότερο χρέος και με τεράστιες διαφορές στην οικονομική τους δομή, χρεοκόπησαν!
Αργεντινή, Ρωσία είναι μόνο δύο τρανταχτά παραδείγματα.
Η χρεοκοπία δεν είναι κάτι που πρέπει να μας φοβίζει. Είναι το τέλος μιας λάθος διαδρομής και αφετηρία μιας νέας. Πολλές φορές για να ισιώσει ένα δένδρο, πρέπει να το κόψεις από πολύ χαμηλά. Για να πετάξει πάλι ανθό, πρέπει να το κλαδέψεις. Μερικές φορές το κλαδεύεις πάρα πολύ, δεχόμενος ότι για 1-2 χρόνια δεν θα είναι παραγωγικό, αλλά την επόμενη χρονιά αναμένεις τα διπλά. Αυτό λέγεται επένδυση για το μέλλον.
Στη δική μας περίπτωση βέβαια, η χρεοκοπία ισούται με ολική καταστροφή. Γιατί μπορεί η Αργεντινή και η Ρωσία να χρεοκόπησαν, αλλά υπήρχαν βάσεις (παραγωγικές υλικές και κοινωνικές) για να ξαναχτιστούν.
Η Ελλάδα τι έχει; Έχει βιομηχανία; Παράγει κάτι; ΟΧΙ.
Σε ποιες βάσεις θα ξαναχτιστεί; Μόνο για τουρισμό είναι η χώρα μας, αλλά και αυτή τη βιομηχανία την καταντήσαμε προβληματική…
Η μεγαλύτερη δυτική φούσκα πρέπει να είμαστε εμείς. Αναμφίβολα.
Ο Γερμανός έχει δίκιο. Μας το είπε αλλά δεν το καταλάβαμε. «Πουλήστε τα νησιά σας». Το νόημα ήταν διπλό. Αφενός, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι η τουριστική αξιοποίηση του τόπου μας, αφετέρου να ξεπουλήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Ο νοών νοείτο…
ΥΓ Διαβάζοντας τα άρθρα του Πληροφοριοδότη, διαπιστώνω με μεγάλη μου λύπη, ότι όσα είχα γράψει παλιότερα, (http://ed-mysterious.blogspot.com/2010/02/blog-post_4616.html) δηλ ότι την τρέχουσα κρίση θα την πληρώσουμε με υποχωρήσεις σε εθνικά θέματα, φαίνεται ότι αληθεύουν. Αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα είναι σε ποιο βαθμό θα είναι οι υποχωρήσεις. Αν είναι ανάλογες του χρέους μας μάλλον θα μιλάμε για σύνορα μέχρι τη Λαμία…
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
