Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Οι Πομάκοι βροντοφωνάζουν ότι είναι Έλληνες και όχι Τούρκοι... θα τους ακούσουμε επιτέλους;

Με επιστολή που έστειλαν στον έλληνα πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Παπανδρέου και την υπουργό Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, τα μέλη του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΜΑΚΩΝ ΝΟΜΟΥ ΞΑΝΘΗΣ αναφέρουν ότι υποχρεώνονται από το επίσημο ελληνικό κράτος να μάθουν τούρκικα, μια γλώσσα που, όπως λένε, δεν επιθυμούν να μάθουν, μία γλώσσα που δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ, γιατί απλά δεν είναι Τούρκοι. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στην επιστολή τους: «Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του Συλλόγου μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας».
Και συνεχίζουν λέγοντας ότι: «Το Ελληνικό Κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της Συνθήκης της Λωζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα τους, την ελληνική και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική».
Γνωρίζοντας το πρόβλημα στην περιοχή της Θράκης όπως προκύπτει τόσο από την ραγδαία αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στην περιοχή, όσο και από την απροκάλυπτη δράση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ),
η παραπάνω επιστολή θα πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο στην προσπάθεια διόρθωσης του ιστορικού λάθους που έχει διαπράξει το ελληνικό κράτος εξομοίωσης επί της ουσίας των Πομάκων με τους Τούρκους, υπό τον φόβο δήθεν του τότε κινδύνου από τον Βορρά.
 Επιτέλους τα αυτονόητα δεν θα πρέπει να γίνονται αντικείμενο συζήτησης και διαπραγμάτευσης.
Με την ανωτέρω ενέργεια, μας δίνεται ένα δώρο, αντί να προσπαθούμε από μόνοι μας να δημιουργήσουμε εθνική συνείδηση τουλάχιστον στους Πομάκους που κατοικούν στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης. Θα πρέπει να διδαχτούμε από την γενικότερη στάση και τον σχεδιασμό που έχει χρησιμοποιήσει το Τουρκικό κράτος σε θέματα αξιοποίησης μειονοτήτων αλλά και διαδικασιών αφομοίωσης ή ακόμη και εξαφάνισης μειονοτήτων.
Γιατί, αντί να επιτρέπουμε οι Πομάκοι να αποκτούν τουρκική εθνική συνείδηση μόνο και μόνο επειδή είναι μουσουλμάνοι, οφείλουμε να τους καταστήσουμε «γενίτσαρους» φύλακες της ελληνικότητας της περιοχής.
Ο Πληροφοριοδότης