Μετά από αρκετό διάστημα απουσίας από το «Μυστήριο» Blog επανέρχομαι πρώτα απ΄ όλα για να συνυπογράψω όσα έχει κατά καιρούς αναλύσει ο Betmixer αναφορικά με τους δύο «Αιωνίους». Η ποιότητα 6-7 παικτών από τη βασική ενδεκάδα του Θρύλου, κυρίως των Latin, είναι αυτή που έκανε και φέτος τη διαφορά Από την άλλη ο Πολυμετοχικός, παρά την πολλά υποσχόμενη νέα διοίκηση, αντιπαρέταξε μια ομάδα με πολλές επιλογές σε μέτριους ή λίγο πάνω του μετρίου παίκτες, αλλά ελάχιστους που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά.
Δεν εθελοτυφλώ κι όπως οι περισσότεροι που βλέπουμε μπαλίτσα και δεν έχουμε παρωπίδες, δεν έπεσα με αλεξίπτωτο. Ο Θρύλος ΚΑΙ φέτος πήρε σφυρίγματα που έκαναν πιο εύκολο το δρόμο προς τον τίτλο. Αυτό το έργο το είδαμε αρκετές φορές τα χρόνια της ερυθρόλευκης παντοκρατορίας, όπως το είχαμε δει με αντίστροφους ρόλους παλαιότερα στο ελληνικό πρωτάθλημα κι όπως το βλέπουμε και στα ξένα πρωταθλήματα.
Κακά τα ψέματα, σε μια αμφισβητούμενη φάση, η «αύρα» του δυνατού κάνει πιο εύκολο το σφύριγμα υπέρ του, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι προσυμφωνημένο ή «στημένο». Ο Κόκκαλης στην πρώτη επταετία του στο τιμόνι του Θρύλου θεμελίωσε τις υποδομές ώστε να γίνει ο Ολυμπιακός δυνατός μέσα αλλά και έξω από το γήπεδο , αποκτώντας την πλήρη κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα με συνέπεια να έχει ενίοτε και την διαιτητική εύνοια. Οι φίλοι Πολυμετοχικοί που φωνάζουν ότι διαρκώς αδικούνται, μάλλον πρέπει να ψάξουν λίγο καλύτερα αν έχουν ακόμη την «αύρα» του δυνατού ή οι διοικήσεις τους όλα αυτά τα χρόνια την απώλεσαν τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και έξω από αυτό. Γιατί άραγε δεν συμβαίνει το ίδιο με τους Γιαννακοπουλαίους στο -κατά τ΄ άλλα αδιάφορο-μπασκετάκι; Διότι κύριοι τα μπασκετικά αδέρφια κυριαρχούν κατά κράτος συνολικά (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) εντός και εκτός γηπέδου.
Το ποδόσφαιρο που όλοι αγαπάμε, είναι δυστυχώς ή ευτυχώς προέκταση της πολιτικής, επιχειρηματικής, κοινωνικής ζωής μας. Επικρατεί αυτός που είναι ισχυρός σε ΟΛΑ τα επίπεδα. Ο ρόλος της διαιτησίας θα είναι πάντοτε διττός: άσσος στο μανίκι του ισχυρού και διαρκής δικαιολογία - άλλοθι για την αποτυχία του λιγότερο δυνατού.
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να γίνω υπέρμαχος του Κόκκαλη και θα συμφωνήσω απόλυτα με τον «Σεμνό και Ταπεινό» ομοϊδεάτη. Κύριοι των υπολοίπων ομάδων, με την ενδο/εξω - γηπεδική ανεπάρκειά σας δίνετε άλλοθι στον Κόκκαλη που κυριαρχεί χωρίς να πολύ-ιδρώνει γιατί δεν έχει αντίπαλο. Δεν έχει λόγο να «τα χώσει» στερώντας έτσι - από εμάς που ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ - ακόμα και την πιθανότητα να δούμε το κάτι παραπάνω από το Θρύλο. Το Μάη με τις κούπες στον Περαία θα έχει φιέστα όχι γιατί μαγευτήκαμε από τη μπαλάρα, αλλά γιατί μας ξανάκανε μάγκες ένας Παναθηναϊκός, που αν και Πολυμετοχικός, απλώς αποδείχθηκε για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια λίγος στην «Αιώνια» κόντρα μας.
ΥΓ. Δεν μηδενίζω τα διπλά του Πολυμετοχικού στην φετινή Ευρωπαϊκή Πορεία του (ούτε βέβαια ξεχνώ τους κουμπάρους που μας «περιποιήθηκαν» both). Μετά όμως τη λήξη του «Ονείρου» η πραγματικότητα λέει ότι παρά τις βαρύγδουπες πολυμετοχικές δηλώσεις, άλλη μια χρονιά τελειώνει χωρίς κανένα τίτλο και μάλιστα από πολύ νωρίς και μοναδικός στόχος μένει το κυνήγι της δεύτερης θέσης. Αν αυτό δεν επιβεβαιώνει τα περί ανεπάρκειας που ανέφερα παραπάνω τότε τί;
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL
