Κυρίες και Κύριοι, αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτέλεσε το χθεσινό σχόλιο του φίλτατου Σεμνού & Ταπεινού για δηλώσεις του κ. Βλάχου, Υφυπουργού Ανάπτυξης για τους μη γνωρίζοντες, οι οποίοι υποθέτω είναι και η συντριπτική πλειοψηφία μας. Άλλωστε για να θυμάται κανείς τα ονόματα όλων των υπουργών και υφυπουργών της κυβερνήσεως – γύρω στους 50 – πρέπει να έχει μνήμη ελέφαντα ή να είναι γαλάζιο κομματόσκυλο.
Τι είπε ή καλύτερα τι κατήγγειλε ο εν λόγω υφυπουργός; Κάποιος επιχειρηματίας εκβίαζε τον υφυπουργό ότι θα προβεί σε απολύσεις εργαζομένων του εις την περίπτωση που το Υπουργείο Ανάπτυξης τολμήσει να ελέγξει τις τιμές!!!
Ανερυθρίαστα δηλαδή ο εν λόγω υφυπουργός προέβη σε καταγγελία εκβιασμού εις βάρος του, χωρίς να τολμάει να δημοσιοποιήσει το όνομα του φερόμενου ως εκβιαστή. Άκουσον, άκουσον. Ένας υφυπουργός απλώς καταγγέλλει μία ποινικά κολάσιμη πράξη, αντί να στείλει τον εκβιαστή του κατευθείαν εις τον Εισαγγελέα. Εάν δηλαδή ούτε ο υφυπουργός δεν έχει τα κότσια να αποκαλύψει ποιος είναι ο κατά δήλωση του εκβιαστής – επιχειρηματίας, ποιος δηλαδή θα το κάνει; Που ακριβώς νόμιζε ότι ήταν ο υφυπουργός όταν προέβη εις την ανωτέρω καταγγελία; Σε κανένα καφενείο σε κάποιο χωριό του Υπολοίπου Αττικής όπου εκλέγεται;
Το ανωτέρω όμως φαιδρό περιστατικό αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί λειτουργούν περισσότερο ως δημοσιογράφοι, ή ακόμη χειρότερα λειτουργούν όπως θέλουν οι δημοσιογράφοι και μάλιστα οι τηλεοπτικοί αστέρες.
Η τεράστια πλειοψηφία των πολιτικών χρησιμοποιεί διαρκώς έναν ξύλινο, άχρωμο, άοσμο, αποστεωμένο καταγγελτικό λόγο στερούμενο ουσίας, προτάσεων και θέσεων. Συμπεριφέρονται και ομιλούν απευθυνόμενοι ωσάν ευρίσκονται διαρκώς σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ και προσπαθούν να κλέψουν εντυπώσεις από τον οικοδεσπότη – τηλεαστέρα λέγοντας ό,τι κατέβει εις την γκλάβα τους.
Αδυνατώντας να απευθυνθούν εις την κοινωνία, καθώς ούτε προέρχονται από αυτήν ούτε την αντιπροσωπεύουν, απευθύνονται εις εκείνους τους εναπομείναντες χαχόλους κλακαδόρους όλων των αποχρώσεων, μπλε, πράσινους, κόκκινους, επιζητώντας το χειροκρότημά τους.
Αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας των πολιτών, αφού δεν είναι σε θέση να τις κατανοήσουν, ζουν εις το δικό τους κρυστάλλινο κόσμο εις το «μυθικό» τρίγωνο Σύνταγμα – Βουλή – Πλατεία Κολωνακίου. Εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους έχουν γραμμένα τα προβλήματα του εκτός «μυθικού» τριγώνου κόσμου. Το μόνο ζήτημα που τους απασχολεί είναι να υπάρχει άφθονο παντεσπάνι προς βρώσιν…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
