Όταν οι αριθμοί ευημερούν με τεχνάσματα, τότε τα χαμόγελα χάνονται. Η μέρα που έρχεται, αντί να είναι ευλογία, γίνεται εφιάλτης. Τα πρόσωπα συννεφιάζουν, τα χαρακτηριστικά σκληραίνουν και τα ματιά χαμηλώνουν.
Τα προβλήματα της καθημερινότητας έγιναν πλέον αγώνας επιβίωσης για ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας.
Η ανεργία σήμερα μαστίζει την κοινωνία και δυστυχώς ο αριθμός των ανέργων είναι συνεχώς αυξητικός. Μιλάς με φίλους και γνωστούς και βλέπεις πόσο κοντά είναι το πρόβλημα. Κτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής υπάρχει ένας φίλος που ψάχνει για δουλειά.
Κάποτε μέσω φίλων και γνωστών μπορούσες να βοηθήσεις. Τώρα όμως; Όλες εταιρείες δεν κάνουν πια προσλήψεις, ακόμη και εάν χρειάζονται, ακόμη και αν έχουν την δυνατότητα. Γιατί βρήκαν καλή δικαιολογία την κρίση. Βρήκαν ωραίο πάτημα για ισοπεδώσουν τα εργασιακά, προσωπικά και κάθε λογής δικαιώματα. Εάν όμως συνεχεία πέφτει η αγοραστική δύναμη των πολιτών, τότε η ύφεση θα καταστρέψει και αυτές τις εταιρείες. Το παν στις οικονομίες είναι ανάπτυξη. Δυστυχώς ανακαλύψαμε, ότι είμαστε ένα κράτος που τελικά δεν παράγει τίποτα.
Σ’ αυτή την δύσκολη στιγμή για το Έθνος απαιτείται ισχυρή πολιτική πυγμή. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα εκλείπει το πολιτικό ανάστημα μεγάλων πολιτικών ανδρών. Αλλά δεν είναι το μόνο. Είναι και η ανυπαρξία δικαστικής εξουσίας. Η ιστορία της δικαστικής εξουσίας είναι περίπλοκη και περίεργη. Βλέποντας πως ενεργούν οι Εισαγγελείς στην Ιταλία, καταλαβαίνεις πόσο μακριά είναι το "Una Faccia Una Razza".
Η διαπλοκή των εξουσιών συνεχίζεται με τα αγαπημένα μου Μ.Μ.Ε. Ζούμε στιγμές απίστευτης μόχλευσης ειδήσεων και γεγονότων. Μήπως θα έπρεπε να τους αλλάξουν όνομα σε Μέσα Μαζικού Αποπροσανατολισμού; Πολύ μ’ αρέσει, όταν πέφτουν μέσα στην παγίδα που τα ίδια στήνουν. Όλοι θυμάστε, τι έγινε με την ιστορία σχετικά με την δήλωση περί διεφθαρμένης χώρας. Και μετά ολυμπιακό μετάλλιο στην κωλοτούμπα. Δυστυχώς δεν είναι το μόνο. Είναι καθημερινά και πάρα πολλά.
Ακούω τελευταία διάφορα περί διασώσεως των Μ.Μ.Ε από τα χρέη τους με τη συμμετοχή τους κράτους. Δηλαδή αυτοί που μέρα νύχτα οδύρονται και προσπαθούν να μας πείσουν για λιγότερο κράτος, θέλουν να πάρουν τα λεφτά του κράτους και να γίνουν εν μέρει κρατικά. Και μη μιλήσω και για τις κατασκευαστικές εταιρείες που λυμαίνονται τα Δημόσια Έργα, οι οποίες εταιρείες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. Ζήτω η «ελεύθερη» ιδιωτική τηλεόραση.
Δηλαδή, οι θυσίες μας θα πιάσουν τόπο στις τσέπες των παχυλά αμειβομένων τηλεοπτικών αστέρων ή αλλιώς Golden Boys. Αλήθεια, πως γίνεται μια εταιρεία με συσσωρευμένες ζημιογόνες χρήσεις, να αμείβει με τόσο προκλητικά υψηλούς μισθούς τους υπαλλήλους του; Κάποιος επιτέλους πρέπει να το δει.
Έρχονται δημοτικές εκλογές. Είναι η ώρα να δώσουμε ένα δυνατό μήνυμα με τη συμμέτοχη μας στην εκλογική διαδικασία. Δεν πρέπει να δώσουμε άλλοθι με την αποχή. Πρέπει να δώσουμε απάντηση σε όλα αυτά που γίνονται, χωρίς να μας ρωτήσουν. Είμαστε κοντά σε μια μεγάλη εθνική γιορτή, στην επέτειο του Ιστορικού ΟΧΙ. Συμβολικά είναι η ώρα λοιπόν, να πείτε όχι σε όλα αυτά που σας επέβαλλαν και τόσο διαφωνείτε, αν και τόσο στωικά αποδεχθήκατε...
ΜΑΪΣΤΡΟΣ
