Δε χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να καταλάβουμε που πηγαίνει η ευνουχισμένη κοινωνία μας. Αναλογιστείτε απλώς τούτο: κάποτε οι γονείς έλεγαν στους παιδιά τους να είναι σωστοί άνθρωποι για την κοινωνία. Πλέον οι περισσότεροι προτρέπουν τα παιδιά τους κοιτάζουν τον εαυτό τους...
Ούτε λόγος για αξιοπρέπεια!!!
Όσοι έχουν την εξουσία προκαλούν ή καλλιεργούν το φόβο με σκοπό να διαιωνίζονται οι συνθήκες που τους κρατούν στην εξουσία. Κι αφού καταφέρουν να μουδιάσουν / φοβίσουν τον πολίτη και να τον κρατήσουν κλειδωμένο στο μικρόκοσμό του, φροντίζουν να τον «ταΐζουν» αναλόγως καθημερινά για να οδηγηθεί στην πλήρη αποχαύνωση.
Όποιος έχει δει τη «Φωλιά του Κούκου» καταλαβαίνει: μαζί με το ηλεκτροσόκ χρειάζεται κι η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Ρίξτε αντίστοιχα μια ματιά στα ΜΜΕ: πρωϊνάδικη και μεσημεριανοαπογευματινάδικη σάχλα και ξεκατίνιασμα σε συνδυασμό με δακρύβρεχτη τουρκογκλαμουριά και μεταγλωττισμένες σειρές για 10χρονα. Το ηλεκτροσόκ το αφήνουν για τα δελτία των 8 που καθημερινά «δίνουν γραμμή»...
Αλήθεια, πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει το φόβο στην απλή καθημερινότητά μας: Φόβο να μην είμαστε εμείς αυτοί που θα εκτεθούν. Φόβο να βγούμε έξω από το κοπάδι γιατί, ακριβώς, ξέρουμε ότι παραφυλάει ο «λύκος» της απαξίωσης. Ακόμη και φόβο να μη χάσει την εξουσία ο εκλεκτός μας γιατί θα χάσει τη θέση της κι η παράτυπα διορισμένη κόρη μας (και ποιος ακούει μετά τον Πάγκαλο!!!).
Φόβος, φόβος, φόβος, μέχρι που ο φόβος γίνεται συνήθεια σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η απάθεια γίνεται στάση ζωής. Στάση ζωής άβουλων όντων που συνυπάρχουν, συνωστίζονται σε δρόμους, μετρό και λεωφορεία και απλώς μασάνε....
Με αποτέλεσμα, όπως θα έλεγε κι ο Κ. Καρυωτάκης περιγράφοντας αυτή τη μιζέρια, «άλλος δεν ξέρει ότι υπάρχουμε παρά όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει».
Υ.Γ. «Δεν είναι η εξουσία που διαφθείρει, αλλά ο φόβος. Ο φόβος να χάσουν την εξουσία διαφθείρει αυτούς που την ασκούν, εξίσου με αυτούς, που υποταγμένοι φοβούνται και υποκύπτουν στην ωμή βία της εξουσίας».- Αούνγκ Σαν Σου Κι
(* Στίχος από το τραγούδι «Φοβάμαι» του Β. Παπακωνσταντίνου που ήταν η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις που μοιραστήκαμε)
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
U FOUL
