Μυστήρια πλάσματα αυτοί οι Έλληνες. Ανάποδοι άνθρωποι.
Όπως λέει και ο Χαρούλης «κάνει 5 χλμ τζόγκινγκ και μόλις φτάσει σπίτι του, παίρνει το ασανσέρ», ή «καταβροχθίζει τον αγλέουρα, και μετά πίνει αναψυκτικό light με μια θερμίδα» ή «ρίχνει ένα κουβά λεφτά για να φτιάξει παρκινγκ, και μόλις το τελειώσει, παρκάρει το αυτοκίνητο του στο πεζοδρόμιο».
Αφορμή αποτέλεσε το γεγονός της σύγκρισης μεταξύ του Έλληνα φιλάθλου και του Έλληνα ψηφοφόρου. Σχήμα οξύμωρο.
Ο Έλλην φίλαθλος είναι υπερήφανος για την ομάδα του. Δεν αντέχει να τον ξεφτιλίζουν.
Νικολαϊδης, Ζαγοράκης είναι από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Τι νομίζετε κύριοι; Ότι επειδή έχετε όραμα και αγνά οπαδικά συναισθήματα θα μείνετε στο απυρόβλητο; Θα κραχθείτε πάραυτα.
Τι πρίγκιπας και πράσινα άλογα (Μπάγιεβιτς). Τι και αν ήταν ο άνθρωπος που έδωσε οντότητα σε μια ομάδα που παρέπαιε; (σε 2 διαφορετικές ομάδες παρακαλώ). Βάτραχος και προδότης θα μείνεις στην συνείδηση των οπαδών της μιας ομάδας, ως κομπλεξικός στους άλλους.
Τι νομίζεις κύριε Κόκκαλη; Ότι επειδή έδωσες στην ομάδα σου σερί πρωταθλήματα δεν θα κραχθείς;
Μήπως νομίζει ο κος Πατέρας ότι δεν θα κραχθεί όταν έρθει η στραβή;
Συλλαλητήρια για αλλαγή διοίκησης; Τα έχουμε για πλάκα. Βροντερά μάλιστα.
Διαχρονικά και για άλλες αθλητικές αιτίες. Τσίγκε τον έλεγαν αν θυμάμαι καλά…
Ενώ ο Έλληνας ψηφοφόρος; Αγέρωχος.
Κοντεύουμε τα 40 χρόνια και ακόμα να κράξει, ακόμα να τιμωρήσει.
Ακόμα λατρεύει ως Θεό τον Ανδρέα και τον Εθνάρχη.
Συνεχίζουμε και ψηφίζουμε τους ίδιους και τα ίδια. Κόμματα πρόσωπα, οικογένειες.
Ακόμα να κηρύξει προδότες και να καταδικάσει πρόσωπα, κόμματα και πράγματα. Ακόμα να βγει στους δρόμους.
Δύο πράγματα δείχνει αυτό.
Ή είμαστε μαλάκες ή συνένοχοι…
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
