ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ Ε.Δ. ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

 Σε ανατροπή των αποφάσεων της προκατόχου της σχετικά με την ελληνική δύναμη στο Αφγανιστάν προχώρησε σήμερα η κυβέρνηση δίνοντας εντολή για ακύρωση της μετακίνησης της ελληνικής δύναμης στη Χεράτ και την παραμονή της στην πρωτεύουσα Καμπούλ.
Απόφαση που έχει ως άμεση συνέπεια οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να παραμείνουν με μηδενική εμπειρία πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων και για τα επόμενα χρόνια!
Η σχετική εισήγηση επικυρώθηκε σήμερα σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ.
Η απόφαση αυτή ελήφθη χθες το απόγευμα σε σύσκεψη, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου. Το Ελληνικό Τάγμα Ειδικής Σύνθεσης Αφγανιστάν (ΤΕΣΑΦ) θα παραμείνει στην Καμπούλ. Ειδικότερα το ΚΥΣΕΑ φαίνεται ότι αποφάσισε:
- Να παραμείνει το Ελληνικό Τάγμα στην αφγανική πρωτεύουσα.
- Να αποσταλούν 54 μέλη της αεροπορίας.
- Να επεκταθεί για 6 μήνες επιπλέον η παραμονή των δύο ελληνικών υγειονομικών μονάδων στο γερμανικό στρατόπεδο.
- Αποστολή 19 αντί 48 στρατιωτικών συμβούλων (OMLT)
Να ενισχυθεί το ταμείο αρωγής της ISAF με το ποσό των 600.000 ευρώ και να δοθούν 3 εκατομμύρια ευρώ για την ανασυγκρότηση του αφγανικού στρατού.
Επιπρόσθετα, και ως προσπάθεια αντιστάθμισης της παραπάνω απόφασης η ελληνική πλευρά μέσω της Γενικής Διεύθυνσης Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του υπουργείου Εξωτερικών, σχεδιάζει να συνεισφέρει μεταξύ άλλων σε Επαρχιακές Ομάδες Ανασυγκρότησης (Ρrovincial Reconstruction Teams- ΡRΤ) που διοικούν Λιθουανοί, Εσθονοί, Τσέχοι και Ισπανοί πέραν των Ούγγρων, όπου ήδη συνεισφέρουμε οικονομικά.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι Έλληνες στρατιώτες δεν θα εμπλακούν σε αμιγώς στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Ταλιμπάν.

ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΜΑΤΙΕΣ (29.11.2009, Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ)

Αν νομίζει ο Αντουάν ότι δεν τον σταματάει τίποτε επειδή είναι μπροστά εις τις δημοσκοπήσεις, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο.
Δεν ξέρει τι τον περιμένει, τον άμοιρο.
Βλέποντας ότι θα χαθεί και αυτό το τρένο, η οικογένεια Μητσοτάκη είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει το όπλο καταστροφής που έχει εις τη διάθεσή της.
Ήδη για ζέσταμα έριξε τις πρώτες προειδοποιητικές βολές.
Ο Αντουάν έπαθε δηλητηρίαση και ακύρωσε την περιοδεία εις την Θράκη...
Τη Μεσσηνία έπληξε θεομηνία…
Που να φορτσάρει κιόλας ο Επίτιμος…
Τι πυρηνικά και λαλακίες.
Μπροστά εις την οργή Του, οι επτά πληγές του Φαραώ θα μοιάζουν με παιδικές ασθένειες.
Ποιο 2012;
29.11.2009, η συντέλεια του κόσμου...
Το καλύτερο μακράν ανέκδοτο εις την εσωκομματική ιστορία της ΝΔ:

Διαδοχη-κά λάθη

Σύντροφοι χάθηκε η μπάλα στις μετρήσεις! Που να το περίμενε ο Αντώνης…
Για να είμαι ειλικρινής για τα όποια ποσοστά ευθύνεται η ίδια η Ντόρα. Δεν αντιλήφθηκε από την αρχή ότι έπρεπε να διεκδικήσει την κοινωνική αποδοχή πρωτίστως και παράλληλα να κερδίζει και συνέδρους.
Λάθος 1ο: Στοχοποίησε μόνο σε οργανωμένους και άφησε τους απλούς οπαδούς να θεωρήσουν ότι είναι εκτός συστήματος. Οι οργανωμένοι όμως δεν νομίζω ότι θα καταβάλουν και καμία οργανωμένη προσπάθεια – δεν ξέρω και το βαθμό που μπορούν – για την ίδια. Πιο πολύ μου δείχνουν ότι ενδιαφέρθηκαν απλά να ανέβουν στο τρένο προκειμένου να είναι ήσυχο το φυλλοκάρδι τους για την επόμενη μέρα.
Λάθος 2ο: Όπως και να το κάνουμε, η βάση δεν αποδέχεται συνειδησιακά τα φαινόμενα οικογενειοκρατίας. Παρόλο λοιπόν που η Ντόρα κατάφερε – σε κάποιο βαθμό για πολλούς – να παρουσιάσει στα χρόνια αυτά μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα βιάστηκε να βγάλει στον αέρα και υπογραφές άλλων γόνων, οι οποίοι δεν νομίζω ότι έχουν και την ίδια απήχηση ή έστω συμπάθεια.

Πανίκας…, γιατί έτσι μας αρέσει!

Από την έναρξη της κούρσας διαδοχής στη Ν.Δ. είχα επισημάνει την ανάγκη να αναδειχθεί νέο αίμα στην ηγεσία της Παράταξης.
Η προσδοκία μου αυτή, τελικώς, απεδείχθη ότι διαπερνά τη συντριπτική πλειοψηφία της βάσης της Ν.Δ., η οποία δεν αντέχει άλλο τα τζάκια, τους εξαρτημένους, τους εξωνημένους, τους μηχανισμούς και τα συστήματα.
Με απλά λόγια, ήθελε να ζήσει ένα νέο ’97. Να εκλέξει δηλαδή έναν νέο, άφθαρτο και φέρελπι πολιτικό (όπως ο Καραμανλής πριν από 12 χρόνια), ο οποίος θα προέβαινε σε τομές και ρήξεις στο κόμμα, θα αποκαθιστούσε το τρωθέν ηθικό πλεονέκτημα της Παράταξης και, αργά, αλλά σταθερά, θα την έθετε ξανά σε τροχιά εξουσίας.
Δυστυχώς, Ντόρα, Δημήτρης και Αντώνης, φρόντισαν ήδη από το βράδυ των εκλογών, έξω από το Ζάππειο, να κόψουν τα φτερά στη νέα γενιά των εν δυνάμει υποψηφίων (Να μη θυμηθώ, δε, ότι πριν από ένα χρόνο περίπου, η Ντόρα είχε φροντίσει να «κάψει» για τα καλά και τον Στυλιανίδη που τόλμησε να σηκώσει λίγο κεφάλι).
Και έτσι, από κει που το ’97 εκλέξαμε σαραντάρη πρόεδρο, το 2009 θα εκλέξουμε εξηντάρη. Κάργα ανανέωση δηλαδή.
Είναι διάχυτη η δυσφορία του απλού νεοδημοκράτη, ο οποίος στη συντριπτική του πλειοψηφία, αισθάνεται ότι δεν εκφράζεται από κανέναν υποψήφιο. Και είναι, πραγματικά, λυπηρό (κατάντια ίσως) για μία μεγάλη παράταξη να έχει εγκλωβιστεί στο δίλημμα: Τον προδότη ή την κόρη του Ψηλού;
Εγώ, ωστόσο, αρνούμαι να μπω σε αυτό το δίλημμα.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΔΙΑIΤΗΣΙΑ

Τετάρτη σήμερα και σε ότι αφορά στα αθλητικά δρώμενα της Σούπερ Λίγκας της δικής μας, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι το αγωνιστικό, αλλά η διαιτησία. Προσωπικά βέβαια, ουδεμία εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός, το έχω εμπεδώσει καλά, ότι στη χώρα μας ΠΑΝΤΑ ο 2ος θα αμφισβητεί τον 1ο. «Κλασσικά εικονογραφημένα» κάθε χρόνο, με τη μόνη διαφορά, ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι φωνές για την αδικία έχουν βάση (λ.χ τα πρώτα - ΤΑ ΠΡΩΤΑ, ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ πρωταθλήματα που πήρε στα χρόνια της αυτοκρατορίας του ο Ολυμπιακός), σε κάποιες όμως άλλες περιπτώσεις, κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος που γουστάρει τη μπαλίτσα, γελούσε με τις γκρίνιες για τα «δήθεν» πέναλτι (κάπως έπρεπε να δικαιολογηθεί η αγωνιστική ανυπαρξία) και τα... ανάποδα αράουτ. Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΝΔ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ

Ακούω να λέγονται διάφορα για την «ιδεολογία» της «παράταξης» της ΝΔ. Αδυνατώ να αναγνωρίσω αυτές τις έννοιες, αλλά ακόμη κι αν τις δεχτώ, παραμένουν ανύπαρκτες, όταν μιλάμε για ένα διχοτομημένο κόμμα και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια.
Τι σχέση θα έχει η ΝΔ με την Ντόρα με τη ΝΔ με τον Σαμαρά επικεφαλής; ΚΑΜΙΑ.
Και μάλιστα είναι τόσο μοιρασμένοι οι ψηφοφόροι από τη βάση τους, που αν οι κύριοι υποψήφιοι θέλουν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, θα πρέπει να διασπάσουν το κόμμα στα δύο μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Και αυτό μοιραία θα αποσυσπειρώσει το ΠΑΣΟΚ, φέρνοντάς μας πιο κοντά σε μια υγιέστερη κατάσταση του να ψηφίζεις αυτό που πιστεύεις και όχι το αντίθετο από αυτό που δεν θες να κυβερνήσει.
Με την εναλλαγή ΠΑΣΟΚ – ΝΔ τα πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Ας χάσουν λοιπόν τη σικέ αυτοδυναμία τους και να πάψουν να αυθαιρετούν ανεξέλεγκτα.
Sinir – Doctor

ΟΤΑΝ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟ... ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΒΛΩΦ

Κυρίες και Κύριοι, επειδή ως γνωστόν μου αρέσει τα ευλογώ τα γένια μου, τούτη δω η στήλη διείδε από την πρώτη στιγμή ότι η υποψηφιότητα της θυγατέρας του κ. Μητσοτάκη δεν είχε την δυναμική που ήλπιζαν εις την Αραβαντινού.
Παρά τις ενέσεις μονόπλευρης δημοσιότητας, τις προκάτ πολλές φορές δημοσκοπήσεις και την ολόπλευρη στήριξη όλων των μεγάλων ΜΜΕ, η κ. Μπακογιάννη δεν είχε πετύχει να πάρει σαφές προβάδισμα από την αρχή και να καταστεί το ακλόνητο φαβορί.
Η κ. Μπακογιάννη, πιστή προφανώς σε οικογενειακά δόγματα και πρακτικές, προτίμησε να απευθυνθεί εξ αρχής εις τον κομματικό μηχανισμό με σκοπό να χειραγωγήσει τις διαδικασίες. Με μεγάλη μάλιστα επιτυχία, αφού με το κάλεσμά της πλείστα όσα κομματικά στελέχη έτρεξαν να δηλώσουν υποταγή και να συνυπογράψουν την υποψηφιότητά της. Έχοντας χάσει την γη κάτω από τα πόδια τους, ήτοι τα «καλούδια» της εξουσίας, μετά την ήττα, και ενεργώντας με αντανακλαστικά αντίστοιχα των σκυλιών του Παβλώφ, οι ανωτέρω έσπευσαν να συνταχθούν με εκείνη που τους υποσχόταν γρήγορη επάνοδο.
Η πρώτη αλλά ίσως και πιο σημαντική ήττα του στρατοπέδου της κ. Μπακογιάννη καταγράφηκε, όταν μόνη αυτή και τα εξαπτέρυγά της επέμεναν να εκλέξει Πρόεδρο το συνέδριο, το οποίο συνέδριο είχαν προηγουμένως φροντίσει να ελέγξουν, γι’ αυτό και έκαναν επίδειξη δύναμης με τις 1.000 υπογραφές συνέδρων.
Η λυσσαλέα αρχική της άρνηση να ψηφίσει η Βάση της ΝΔ αποτέλεσε πρόκληση προς τους νεοδημοκράτες και όπως ήταν επόμενο προκάλεσε αντισυσπειρώσεις ευνοώντας τον κύριο αντίπαλό της, τον κ. Σαμαρά, η υποψηφιότητα του οποίου ξεκίνησε μουδιασμένα ένεκα των γνωστών λόγων.
Με τη σημερινή δήλωση στήριξης του κ. Αβραμόπουλου ο κ. Σαμαράς από αουτσάιντερ μετατρέπεται αίφνης σε φαβορί για την ηγεσία. Ο κ. Αβραμόπουλος προσδίδει εις την υποψηφιότητα του Μεσσήνιου ποιοτικά χαρακτηριστικά που ο τελευταίος δεν είχε, όπως δυνατότητα διείσδυσης εις τον κεντρώο χώρο.
Από την άλλη ο τέως δήμαρχος Αθηνών προέβη σε μία πολύ καλά υπολογισμένη κίνηση. Επέλεξε να συνταχθεί με το στρατόπεδο εκείνο που σε περίπτωση νίκης του δίνει την δυνατότητα να συνεχίσει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, αντί να αποτελεί ένας από τους πολλούς, όπως θα γινόταν εάν επέλεγε την θυγατέρα του κ. Μητσοτάκη.
Η κ. Μπακογιάννη φαίνεται ότι δεν διδάχθηκε τίποτε από την ήττα του κ. Βενιζέλου από τον κ. Παπανδρέου, όταν και αυτός είχε την στήριξη όλων των ΜΜΕ καθώς και πολλών εκ των κορυφαίων του Κινήματος.
Την μεγαλύτερη ήττα όμως την έπαθαν σήμερα όσοι είχαν σπεύσει να δηλώσουν υποταγή εις την Αραβαντινού προσβλέποντας σε βέβαιη επικράτηση της κ. Μπακογιάννη και τώρα βλέπουν με τρόμο να γίνεται το παιχνίδι ντέρμπι.
Η πλειοψηφία όσων στηρίζουν τον κ. Σαμαρά θέλουν να πιστεύουν ότι η αρχηγία του θα προσδώσει εις τη ΝΔ τα χαμένα με την πάροδο του χρόνου χαρακτηριστικά του δεξιού, πατριωτικού κόμματος με κοινωνικό προφίλ, εξωθώντας το ΛΑΟΣ εις το περιθώριο. Για το λόγο αυτό – εκτός των άλλων – ο κ. Καρατζαφέρης στηρίζει ολοψύχως την κ. Μπακογιάννη.
Όταν συσπειρωθεί ο δεξιός χώρος και αποκτήσει δυναμική εξουσίας, θα προσέλθουν και οι αυτοαποκαλούμενοι κεντρώοι ψηφοφόροι, οι οποίοι συνήθως επιλέγουν τους νικητές…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

ΔΙΑΔΟΧΙ-ΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Επανέρχομαι με τα παραταξιακά…(αφού μου αρέσουν).

Αγωνία στους υποψηφίους να πείσουν…

Έχουν να δώσουν ιδεολογικό προσανατολισμό; Δεν ξέρω… Άλλωστε αυτό το παραμύθι με το είμαστε φιλελεύθεροι, αλλά κοινωνικά θέλουμε αγορά (αλλά… λαϊκή), δεν ξέρω που βγάζει.

Η Ν.Δ. πάντα συσπείρωνε κόσμο που πίστευε σε ένα πατριωτικό κόμμα, σε αρχές που ενίσχυαν την κοινωνική συνείδηση και ήθελαν την οικονομία της αγοράς ενισχυμένη, αλλά κοινωνικά προσανατολισμένη. Με κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και ρυθμιστικές πολιτικές που εξασφαλίζουν το αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης και δημιουργούν δομές ανάπτυξης σε ένα οργανωμένο και ευνομούμενο κράτος..

Ιδεολογικά αυτονόητα, παρέπεμπε σε πολιτικές εθνικά ωφέλιμες και όχι περίπου ή λίγο αναγκαίες. Η Ν.Δ. για τους λόγους αυτούς δεν περιορίζεται, ούτε εκφράζεται από ολίγους χθεσινούς. Προσωπικά δεν έχω καταλάβει όρους κεντροδεξιός ή δεξιός. Το πρώτο μου φαίνεται «ελαφρύς», ενώ το δεύτερο μου δείχνει σε «ευθύς». Το αν το δεύτερο φοβίζει μερικούς άσχετους με το τι σημαίνει ή θεωρούν ότι παραπέμπει σε ακρότητες είναι λάθος τους.

Μου αρέσουν οι αναφορές ότι «δεν χαρίζουμε τον πατριωτισμό στην άκρα δεξιά και την κοινωνική δικαιοσύνη στην άκρα αριστερά». Μου αρέσει το όχι σε ένα νέο σχέδιο «ΑνΑν». Μου αρέσει εν τέλει η προτροπή να μην κοιτάμε τις παρυφές (προς το παρόν), όταν αδειάζουν οι δεξαμενές μας!

Αυτό όντως είναι πρόταση… Γιατί έτσι θα ξέρουμε τι είμαστε. Όσοι και αν είμαστε. Και γιατί είμαστε! Οι παρυφές θα γεμίσουν και πάλι, όχι με γενικόλογα φούμαρα, αλλά όταν πεις κάτι συγκεκριμένο και πείσεις ότι αυτό είναι ειλικρινές! Δεν με ενδιαφέρουν οι κορυφές, γιατί αυτές καταλήξαμε να γεμίζουν από συμπεριφορές που άδειαζαν τις δεξαμενές.

Οι δεξαμενές ξύπνησαν όμως. Δεν θα αφήσουν κάποιους να επιθυμούν διακαώς να πετύχει απλώς η Ν.Δ. την κατάληψη της εξουσίας για να ζωγραφίζουν τους εαυτούς τους, ούτε για να ξανανάψουν τα τζάκια τους!

Θα περίμενα από κάποιους, οι οποίοι στο συνέδριο πάλι καβάτζωσαν το καρεκλάκι τους στην πρώτη σειρά (για να δείξουν ότι πέτυχαν να είναι και την επόμενη μέρα παρόντες) να αποχωρήσουν δίνοντας σύνθημα ανανέωσης στον πληγωμένο κορμό που αγωνιά.

Δεν θα μπω στον πειρασμό (αν και με τρώει) να χαρακτηρίσω ή να προβλέψω αποχωρήσεις…, αλλά θα ήθελα να τις δω. Και ας περίμενα στο συνέδριο μεγαλύτερες αντιδράσεις. Βλέπεις όμως οι αναζητήσεις των αιτίων ήταν ψευδεπίγραφες κορώνες, αφού όλοι (περίπου) τρέχουν να στηρίξουν κάποιον. Για την επόμενη μέρα βρε αδερφέ…

Φίλε μυστήριε εμείς όμως εδώ. Με το άγρυπνο μάτι της βάσης!

Χαίρομαι που γίνεται ντέρμπι. Κάτι δείχνει… Δεν είδατε κάτι όμως. 1.300 μόνο εκλογικά τμήματα. Δηλαδή και 1.000 ψηφοφόροι (λέμε τώρα – όταν σε εθνικές εκλογές και με 400 σε ένα τμήμα κλατάρει το σύστημα) σε κάθε τμήμα… 130.000 μας κάνουν. Αυτή είναι η συμμετοχή που θέλουμε ή κάτι μας ή σας φοβίζει; Μας κόβει πάντως και λίγο να ξέρετε…..

Υ.Γ. Δικέφαλε τρελέ!

B-rok-er

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΛΗΞΗΣ, ΠΙΚΡΑΣ, ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΜΠΟΛΙΚΗΣ ΜΠΑΚΑΣ...

Κυρίες και Κύριοι, ομολογώ πως δεν κρατήθηκα και το ΣΚ πέρασα μία βόλτα από το Συνέδριο της ΝΔ. Έχοντας οπλιστεί με άφθονο χιούμορ και κατανόηση κατέφθασα εις το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας προκειμένου να αφουγκραστώ κλίμα.

Φθάνοντας λοιπόν εις το ΣΕΦ διαπίστωσα – όχι με έκπληξη πάντως – ότι οι περισσότεροι σύνεδροι, πολλοί εξ αυτών γνωστοί μου παλαιόθεν, είχαν πάρει τα κιλάκια τους. Επιβεβαιώνοντας μάλιστα τη σχετική πρόβλεψη – διαπίστωση του φίλτατου Αντίοπου, το συνέδριο της ΝΔ εδύνατο κάλλιστα να χαρακτηρισθεί και ως συνέδριο για την ανάδειξη της μεγαλύτερης κοιλιάς, ή ακόμη καλύτερα μπάκας…

Επίσης, το εν λόγω συνέδριο εδύνατο ευκόλως να χαρακτηρισθεί και ως το συνέδριο πίκρας για τους νυν ανεπάγγελτους, τέως κρατικοδίαιτους συνέδρους τους. Πολύ πίκρα, φίλτατοι. Ασταμάτητη και γοερή. Κλαυθμοί και οδυρμοί.

Και με το «δίκιο» τους, θα πω εγώ. Ξέρετε τι είναι να καθαρίζεις κάποια χιλιάρικα το μήνα με ελάχιστα προσόντα, ελάχιστη προϋπηρεσία, πλην όμως μπόλικη προσκόλληση και γλείψιμο, όντας βολεμένος σε κάποιο ή κάποιους (οι πιο τυχεροί) κρατικό οργανισμό, επειδή ήταν παρατρεχάμενοι κάποιου υπουργού;

Κατά τα άλλα, παρακολούθησα τις ομιλίες των τριών υποψηφίων. Όσοι εξ υμών επιχειρήσετε να αποδώσετε εις εμέ μαζοχιστικές διαθέσεις, μάλλον έχετε δίκιο. Και οι τρεις ομιλίες είχαν ένα κοινό: Δεν προσέδωσαν ελπίδα και αισιοδοξία και γενικώς κούρασαν τους πάντες, εκτός φυσικά από τους κλακαδόρους του κάθε υποψηφίου.

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι η ομιλία του κ. Ψωμιάδη ήταν μακράν η πιο ενδιαφέρουσα και συναισθηματική. Ο Νομάρχης είπε κάποιες αλήθειες, έστω και αν δεν τόλμησε να προσωποιήσει τις ευθύνες, και προσπάθησε να αποσείσει από πάνω του τον χαρακτηρισμό του γραφικού πετυχαίνοντας μάλιστα να κερδίσει πόντους.

Η ομιλία της Doras ήταν η πληκτικότερη όλων. Υποτίθεται ότι η θυγατέρα του Μητσοτάκη προετοιμαζόταν τόσα χρόνια για αυτή την στιγμή και όμως αποδείχθηκε κατώτερη των προσδοκιών ακόμη και των πιο πιστών της υποστηρικτών. Η πιο καλτ στιγμή της ομιλίας ήταν η αποστροφή της ότι πάντοτε στήριζε τον Καραμανλή. Εκείνη τη στιγμή ομολογώ ότι δεν κρατήθηκα και ξέσπασα σε γέλια…

Η ομιλία του κ. Σαμαρά ήταν περισσότερο πολιτική μεν, αλλά όχι τίποτε σπουδαίο. Ο Μεσσήνιος προτίμησε να μιλήσει εις το εθνικό φρόνημα των νεοδημοκρατών, υπενθυμίζοντας το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και κυρίως το Σχέδιο Ανάν, επενδύοντας εις το πιο αδύναμο σημείο της Doras. Η πιο καλτ στιγμή της ομιλίας ήταν η παρομοίωση του εαυτού του ως νέου Ομπάμα, της δε Doras ως της loser Χίλαρι. Εντάξει Αντώνη, μην κουράζεσαι άλλο, το πιάσαμε το υπονοούμενο…

Οι ανωτέρω διαφώνησαν μόνο για τους ποιοι τελικά οι 1.000.000 ψηφοφόροι που δεν ψήφισαν ΝΔ εις τις προηγούμενες εκλογές. Οι κλασσικοί δεξιοί ή οι ευκαιριακοί ψηφοφόροι; Τώρα γιατί δεν αντιλαμβάνονται οι ανωτέρω ότι και οι δύο ομάδες ψηφοφόρων τους έστρεψαν την πλάτη τους, δεν το καταλαβαίνω.

Φυσικά ουδείς τόλμησε να αναζητήσει τα αίτια της αίτιας, καθώς όλοι τους είναι συνυπεύθυνοι, άλλος λιγότερο, άλλη περισσότερο.

Είκοσι ημέρες πριν από την ψηφοφορία η ουσία είναι ότι εκεί που η Dora και οι συν αυτή προσδοκούσαν ότι θα κέρδιζαν με περίπατο, αποδεικνύεται ότι τα αντιμητσοτακικά αντανακλαστικά είναι τόσο ισχυρά που είναι σε θέση να οδηγήσουν τον Σαμαρά εις την αρχηγία.

Υ.Γ. 1^ο. Και ο κ. ακόμη να παραιτηθώ Παυλόπουλος. Και ο κ. Παπαθανασίου. Και ο κ. Δένδιας. Και ο κ. Χατζηδάκης (φυσικά). Και ο κ. αντικειμενικός – εγγυητής της ενότητας Μεϊμαράκης (φυσικότερα). Και η κ. Πετραλιά. Άπαντες στηρίζουν Dora. Ήτοι, οι μισοί και πλέον κορυφαίοι υπουργοί μιας κυβερνήσεως που έχασε με +10%. Ε, αφού η συνταγή είναι «επιτυχημένη», ποιος ο λόγος να αλλάξει…

Υ.Γ. 2^ο. Καθώς η ΝΔ είναι πρωτίστως πατριωτικό κόμμα, το παιχνίδι θα παιχθεί εις τα εθνικά. Περισσότερα προσεχώς.

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

Προχώρα, ρε!!!

Σήμερα καθώς πήγαινα για δουλειά, έτυχα μπροστά σε ένα γεγονός που συμβαίνει καθημερινά, και σίγουρα έχει τύχει σε όλους μας.
Στη μέση του δρόμου ήταν ένα αυτοκίνητο σταματημένο, χωρίς alarm, με έναν οδηγό μέσα που δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει. Τελικά έγινε αυτό που γίνεται πάντα στους Ελληνικούς δρόμους. Αφού εισέπραξε τα δέοντα κοσμητικά επίθετα από τους οδηγούς των αυτοκίνητων που περίμεναν πίσω του, (άντε ρε λαλάκα, κουνήσου ρε, τα alarm τα έχεις για φιγούρα κλπ), τον προσπεράσαμε πατώντας νευρικά το γκάζι, κοιτάζοντας τον καθώς περνάγαμε δίπλα του με το ανάλογο ύφος (τι λαλάκας είσαι, άντε βρε λαλάκα πρωί πρωί κλπ), (το λαλάκας είναι μόνιμο…).
Τελικά αυτό το γεγονός αν το καλοσκεφτείτε, αντικατοπτρίζει την ίδια την Ελληνική κοινωνία.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα σταματημένη στη μέση του πουθενά, και όλοι εμείς περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει. Μάλιστα δεν έχει αναμμένα τα alarm. Έτσι δεν γνωρίζουμε πραγματικά τι θέλει να κάνει. Βέβαια ούτε η ίδια γνωρίζει όχι μόνο αν θέλει να σταματήσει, αλλά το κυριότερο που θέλει να πάει.
Έτσι λοιπόν όλοι οι υπόλοιποι την προσπερνούμε μουντζώνοντας κάνοντας του κεφαλιού μας. Άλλες φόρες γιατί δεν μπορούμε να την περιμένουμε να αποφασίσει, και άλλες γιατί εκμεταλλευόμαστε το γεγονός ότι δεν ξέρει τι θέλει να κάνει.
Δεν είναι τυχαίο που στη καθημερινή μας διάλεκτο χρησιμοποιούμε την έκφραση «Προχώρα ρε!!»
Σκεφτείτε το λίγο…
ΥΓ 1. Ο Ρούλης (για τους μυημένους) το έχει εκφράσει θαυμάσια με το αμίμητο. «Που πάμε σύντροφοι; … Στο αεροδρόμιο…»
ΥΓ 2. Ευχαριστώ τον ΡΕΦΕΡΙ για το θερμό καλωσόρισμα. Πιο πολύ όμως τον ευχαριστώ γιατί με το όνομα που με αποκάλεσε, μου θύμισε παλιές καλές εποχές…
Εις το επανιδείν.
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ

Xάσαμε - Νικήσαμε - Καταραμένη γκίνια.

Απ’ όλα είχε ο μπαχτσές, σε... ότι αφορά τους τρεις εκπροσώπους μας στα κύπελλα Ευρώπης. Πάμε όμως να τα πάρουμε παίδες με τη σειρά...

Ολυμπιακός : Οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν μία ομάδα που βρίσκεται σε ένα καλό επίπεδο, δεν ανήκει όμως επ’ ουδενί στην top class. Τη βρήκε μάλιστα σε μια δύσκολη περίοδο, με αναταραχές, δηλώσεις (Γιοβάνοβιτς) που έχουν φέρει αναστάτωση, γενικώς ένα κλίμα μιζέριας και «εμπόλεμης ζώνης» μέσα στα αποδυτήρια. Αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να «αναγκάσει» τους παικταράδες (λέγε με Γιοβάνοβιτς και Μποκανί) να... ξεχάσουν την μπάλα που κατέχουν.

Αν έλειπαν αυτοί οι δύο αστέρες από το παιχνίδι της Τετάρτης, δύσκολα θα έφευγε με άδεια χέρια από τη Λιέγη ο Ολυμπιακός. Ένας Ολυμπιακός που πέρασε στο ρελαντί το πρώτο ημίωρο του αγώνα, πλήρωσε όμως το διάστημα 30'-45', όταν και η ομάδα του Μπόλονι έκανε (σχεδόν) ότι ήθελε πάνω στου «Σλέσιν» το χορτάρι. Και εκμεταλλευόμενη το «τσαφ» που έκανε ο (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ και πάλι) Μέλμπεργκ, έφτασε στο (καθοριστικό) γκολ που πέτυχε ο Μποκανί (δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα στο... «φλερτ» με τον Αβραάμ, που είναι προφανές ότι φοβήθηκε την κόκκινη κάρτα).

Πάμε και στο 2ο το ημίχρονο; Εκεί φίλε αναγνώστη φάνηκε ότι η Σταντάρ είναι μεν καλή ομάδα, όχι όμως και μεγάλη. Λες και έπαιζε με τη Μπαρτσελόνα, περιορίστηκε από νωρίς σε ρόλο αυστηρά παθητικό. Και αν ο κύριος Κόκκαλης είχε φροντίσει να δράσει το καλοκαίρι ουσιαστικά, τότε οι ερυθρόλευκοι δε θα είχαν να θυμούνται (μόνο) τις δύο ευκαιρίες με Μέλμπεργκ και Μαρέσκα. Θα είχαν βγάλει περισσότερες φάσεις κόντρα στο προβληματικό κέντρο άμυνας της βελγίδας πρωταθλήτριας. Και θα είχαν επιστρέψει στην Αθήνα (τουλάχιστο) με ένα πόντο.

Τώρα όμως «χάσαμε» και η πρόκριση έχει δυσκολέψει. Και έτσι βέβαια, το ακλόνητο φαβορί για τη 2η θέση είναι ο Ολυμπιακός. Που κάλλιστα μπορεί να πάρει αποτέλεσμα εκτός από την Αλκμααρ. Και μετά θα βρει απέναντί του, την Αρσεναλ «αδιάφορη» βαθμολογικά. Όσο βέβαια μπορεί να παρουσιαστεί αδιάφορη, βρετανική ομάδα...

Παναθηναϊκός : Σε σχέση με όσα (δεν) έδειξαν οι πράσινοι κόντρα στον Πανιώνιο, το χθεσινό 1ο ημίχρονο ήτανε ανεκτό, στο δε 2ο ημιχρόνιο αρμόζει ένας (και μόνο) χαρακτηρισμός : Εχάθηκε η μπάλα.

Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε : Ανεξάρτητα από την απελπιστική αδυναμία που έδειξε χθες η Στουρμ στον τομέα του «παράγειν», είναι μια ομάδα της γερμανικής σχολής, που καταθέτει πείσμα. Δεν είναι «καφενείο», ούτε όμως και τίποτε το σοβαρό. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι του Παναθηναϊκού δεν πρέπει να του πιστωθεί η χθεσινή η νίκη. Με εξαίρεση τη φάση που ο Γκάμπριελ κάνει πέναλτι, δε θυμάμαι στιγμή που σοβαρά να απειλήθηκε η ομάδα του Τεν Κάτε. Που χωρίς τον Νίνη στην ενδεκάδα μας «κούρασε» ξανά. Όταν όμως τραυματίστηκε ο «Κάρα» και πέρασε στο παιχνίδι ο πιτσιρικάς, το θέαμα βελτιώθηκε. Και θα ήταν όλα πιο όμορφα στο μάτι, έτσι και ο «Χάρμα ιδέσθαι» πιτσιρικάς έπαιζε στον άξονα και όχι έξω αριστερά. Τη θέση δεν την ξέρει ο μικρός, θυμηθείτε και τον Ίβανσιτς, που αγωνίζεται πλέον στη θέση του (πίσω από τα σέντερ φορ) και στη Μάιντζ κάνει «όργια».

Ας επιστρέψουμε όμως στο χθεσινό παιχνίδι. Παιχνίδι στο οποίο (και ποτέ να μην είχες δει ποδόσφαιρο κατά το παρελθόν), μπορούσες να αντιληφθείς, πως αν κάποιος έβρισκε δίχτυα, αυτός θα φορούσε πράσινα. Αρκούσαν λοιπόν λιγότερα από τρία «γεμάτα» αγωνιστικά λεπτά, για τον Mr Leto να πάρει το... στι - ΛΕΤΟ του. Πάσα «πάρε και βάλε» στον «killer» Κατσουράνη, στα δίχτυα του Γκράτσαϊ το τόπι, διπλό ο Παναθηναϊκός, εύκολα στην επόμενη φάση.

Δεν έχει βέβαια τελειώσει μαθηματικά η πρόκριση, μια είναι όμως η αλήθεια. Το ταξίδι το ευρωπαϊκό, θα έχει για τους πράσινους συνέχεια. Και ο Τεν Κάτε θα συνεχίσει να ονειρεύεται τον τελικό. Εξάλλου τζάμπα είναι τα όνειρα. Και οι φιλοδοξίες θεμιτές. Προτιμότερες, από τη θλιβερή μιζέρια.

ΑΕΚ : Το ξεκίνημα με το fast forward γκολ που πέτυχε ο Μπλάνκο, ήταν ονειρικό. Η συνέχεια έμοιαζε με... «τρικυμία» που εύκολα έφερε ανατροπή στο σκορ και... αποδοκιμασίες. Όλα αυτά μέχρι και την ανάπαυλα. Γιατί στην επανάληψη είδαμε «άλλο ματς». Την ΑΕΚ (των πολλών απουσιών και όχι μόνο) να καταθέτει ψυχή για το αποτέλεσμα. Την ΑΕΚ να παίζει μπάλα.

Δεν είχε όμως να αντιμετωπίσει απλά και μόνο τη λευκορωσίδα. Αυτή θα την κατάφερνε. Δυστυχώς βρήκε μπροστά της ένα «γίγαντα». Καλείται «Θεά Γκίνια».

Αυτά λοιπόν που έγιναν εχθές, μόνο στη μπάλα γίνονται. Δεν υπάρχει σπορ ομαδικό, πιο άδικο απ' τo soccer. Ρωτήστε και τον Βερέμκο. Που επέζησε απ' τον βομβαρδισμό. Όπως επέζησε και ο έξτρα ταλαντούχος Γουίλ Σμιθ στο «Ο τελευταίος επιζών». Μία ταινία εξαιρετική. Που ανεπιφύλακτα συστήνω.

Ο Betmixer

Το Ισραήλ ψάχνει για νέους συμμάχους στην περιοχή

Πριν ακριβώς από δεκατρία χρόνια, Τουρκία και Ισραήλ αποφάσισαν να ενσωματώσουν στην κοινή εξωτερική τους πολιτική τον αμερικανικό στρατηγικό σχεδιασμό για την Μέση Ανατολή και για την Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα.

Η παραπάνω συμφωνία συμπεριέλαβε και σημαντικό αριθμό αμυντικών συμφωνιών τόσο σε θέματα εξοπλισμών όσο και σε θέματα εκπαίδευσης των αξιωματικών των δύο χωρών σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Ως προς τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι Ισραηλινές αμυντικές βιομηχανίες κλήθηκαν να συνεργαστούν με τις αντίστοιχες Τούρκικες για την μεταφορά τεχνολογίας και τεχνογνωσίας σε κρίσιμους τομείς όπως τα ηλεκτρονικά, οι σχεδιάσεις με σύνθετα υλικά και τεχνολογίες σχετικές με τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Αντίστοιχα οι Ισραηλινοί πιλότοι απέκτησαν την δυνατότητα να πραγματοποιούν πτήσεις πάνω από το Τουρκικό έδαφος και να εκπαιδεύονται σε πτήσεις μεγάλης διάρκειας και πολυπλοκότητας.

Σήμερα, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην σε σημείο που ο μέχρι πρόσφατα ισχυρός Τούρκο-ισραηλινός άξονας να αναθεωρείται από τις νέες γεωστρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης Ερντογάν. Οι λόγοι είναι πολλοί και συνδέονται κυρίως με την αλλαγή των συμφερόντων της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή αλλά και καχυποψία που αναπτύχθηκε μεταξύ των χωρών, όταν οι Ισραηλινές εταιρείες ανακάλυψαν ότι οι Τούρκοι είχαν αντιγράψει τα συστήματά τους και τα προωθούσαν με άλλα ονόματα στην διεθνή αγορά!

Φαίνεται λοιπόν ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης νέων συμμάχων στην περιοχή με πρώτη υποψήφια την χώρα μας. Ήδη έχουν προχωρήσει αποφάσεις για πραγματοποίηση κοινών αεροναυτικών ασκήσεων μεγάλης κλίμακας.

Ειδικότερα, μέχρι το τέλος του έτους αναμένεται η διεξαγωγή της δεύτερης φάσης της κοινής Ελληνό-ισραηλινής συνεκπαίδευσης εντός τους FIR Αθηνών. Η άσκηση αυτή θα έχει δύο σκέλη και αφορά:

- Τον εναέριο ανεφοδιασμό ελληνικών μαχητικών F-16 από ισραηλινά ιπτάμενα τάνκερ (KC-707 "Saknai") στη περιοχή μεταξύ Καστελόριζου και Κρήτης

- Τη συνεκπαίδευση σε επιχειρήσεις Έρευνας & Διάσωσης Μάχης (CSAR) με τη συμμετοχή ισραηλινών ελικοπτέρων CH-53D "Yas'ur 2000".

Σε αντίθεση με την άσκηση που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του χρόνου, η νέα αυτή άσκηση θα είναι αναβαθμισμένη και θα περιλαμβάνει την προσγείωση και εξυπηρέτηση των ισραηλινών αεροσκαφών σε Ελληνικά αεροδρόμια, καθώς και την πραγματοποίηση κοινών εκπαιδευτικών εξόδων.

Φαίνεται λοιπόν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πρόσκληση της Ισραηλινής κυβέρνησης για αναθέρμανση και σύσφιξη των μεταξύ μας σχέσεων. Παράλληλα αναμένεται να αποτελέσει και πρόκληση για την Ελληνική κοινωνία καθώς είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας δεν καλοβλέπει την συνεργασία αυτή.

Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι σύντομα αναμένεται να ανακοινωθούν και άλλα βήματα ενίσχυσης της συνεργασίας μεταξύ της χώρας μας και του Ισραήλ.

Χρειάζεται επιτέλους να επιδείξουμε σοβαρότητα και να σχεδιάσουμε τις κινήσεις μας σε βάθος χρόνου και σύμφωνα με το εθνικό μας συμφέρον.

Ο Πληροφοριοδότης

Περί σχιζοφρένειας (φόρος τιμής στο συνάνθρωπο)

Πριν από λίγες μέρες που ήμουν με κάτι φιλαράκια μου, ήρθε μια συζήτηση για μια κοινή μας γνωστή, η οποία το τελευταίο διάστημα είχε «περάσει στην άλλη μεριά» (πνευματικά).

Όλοι συμφωνήσαμε…κρίμα.

Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ξέρει τι θα του συμβεί στο μέλλον. Ποιος θα μας επηρεάσει και γιατί. Τι λάθη θα κάνουμε και γιατί θα τα κάνουμε.

Το μυαλό είναι ένα άτιμο εργαλείο, ικανό για το καλύτερο και για το χειρότερο. Μπορεί να σε κάνει να μεγαλουργήσεις αλλά και να σε καταστρέψει.

Όταν μάλιστα συμμαχήσει με τη ψυχή, τότε γίνεσαι έρμαιο, ορεκτικό στην πείνα τους να σε κατακτήσουν και να σε οδηγήσουν εκεί που θέλουν αυτά.

Κάπως έτσι έρχεται η σχιζοφρένεια. Γλυστράει όπως το αυτοκίνητο στη γλίτσα χωρίς abs. Όπως το καυτό μαχαίρι στο βούτυρο.

Αυτό που μας χωρίζει από το παράλογο, είναι μια πολύ λεπτή γραμμή, πάνω σε πάγο, στην οποία πρέπει να ισορροπήσεις, την ώρα που σε σπρώχνουν….

Πόσοι μπορούν να κρατηθούν;

Όλοι προσπαθούμε να πιαστούμε από πράγματα τα οποία έχουν αξία στη ζωή μας.

Την ύστατη ώρα, επαναξιολογούμε αυτά που αγαπάμε, και τα βάζουμε σε μια νοητή ζυγαριά. Και προσπαθούμε να κλέψουμε και να κάνουμε τη ζυγαριά να γείρει προς το λογικό. Δεν συμβαίνει πάντα όμως αυτό που θέλουμε.

Κάπως έτσι λοιπόν ο άνθρωπος τρελαίνεται. Η τρέλα δεν παρά η αυτοάμυνα του οργανισμού μας για να μην αυτοκτονήσεις.

Κανένας δεν ξέρει πως συμβαίνει. Η αιτία είναι βαθιά μέσα στο μυαλό μας, μέσα στη ψυχή μας. Αν δεν έχεις φτάσει στο χείλος του γκρεμού, δεν θα καταλάβεις ποτέ πόσο βαθύς είναι ο γκρεμός.

Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όταν φτάσεις σε αυτό το σταυροδρόμι, επιλέγεις ποιον θα σκοτώσεις. Αυτό που σε τρελαίνει ή τον εαυτό σου. Αν είσαι καλός άνθρωπος, θα στραφείς προς τον εαυτό σου.

Για αυτό πρέπει να είσαι κακός. Εκ συνειδήσεως κακός. Πρέπει να εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να είσαι σκατόψυχος. Τουλάχιστον έτσι θα έχεις ψυχή.

Εις το επανιδείν.

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ

ΝΕΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ...

Κυρίες και Κύριοι, με ένα πολύ εύκολο εις τη λύση του κουίζ αναδεικνύεται άνευ άλλου η κακοδαιμονία που κατατρέχει τη ΝΔ από ιδρύσεώς της:

Τι κοινό έχουν λοιπόν οι κάτωθι γόνοι των μεγαλύτερων τζακιών της ΝΔ, ήτοι;

Η θυγατέρα (μελλοντική υποψήφια βουλευτής) και ο γαμβρός (τέως προς το παρόν βουλευτής) του κ. Έβερτ;

Ο υιός (νυν βουλευτής) του κ. Βαρβιτσιώτη;

Η θυγατέρα (νυν βουλευτής) του κ. Ι. Κεφαλογιάννη;

Ο έτερος γόνος της οικογενείας των Κεφαλογιάννηδων (νυν βουλευτής);

Η θυγατέρα (τέως βουλευτής) του κ. Καλαντζάκου;

Η θυγατέρα (μελλοντική υποψήφια βουλευτής) της κ. Πετραλιά;

Μα φυσικά, όλοι τους στηρίζουν για αρχηγό την θυγατέρα του κ. Μητσοτάκη.

Μην ξεχνάμε φυσικά τον υιό (νυν βουλευτής) του κ. Μητσοτάκη καθώς και τον εγγονό του – υιό της θυγατέρας του και υποψηφίας αρχηγού που προαλείφεται για βουλευτής εις την Ευρυτανία…

Περαιτέρω σχόλια περιττεύουν.

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

Αντιδράσεις για την κατάργηση της απόσυρσης Ι.Χ.

Μεγάλο πλήγμα για τους εμπόρους αυτοκινήτων και τα χαμηλά στρώματα η κατάργηση της απόσυρσης Ι.Χ. αυτοκινήτων. Ανησυχία και σκεπτικισμός επικρατούν σε όσους είχαν προγραμματίσει να αγοράσουν αυτοκίνητο δίνοντας το παλιό για απόσυρση.

Οι εισαγωγείς αυτοκινήτων φοβούνται «λουκέτο», αφού προβλέπουν δραματική μείωση των πωλήσεων, με αρνητικό αντίκτυπο και στα έσοδα του κράτους από τον Φ.Π.Α. και το Ειδικό Τέλος Ταξινόμησης. Το επόμενο διάστημα η αγορά θα κινηθεί σε ακόμη χαμηλότερα νούμερα. Οι εισαγωγείς έχουν παραγγείλει αρκετές χιλιάδες καινούργια Ι.Χ., αφού υπολόγιζαν μέχρι το τέλος του έτους περίπου 30.000 πωλήσεις τον μήνα λόγω της αυξημένης ζήτησης και τώρα καλούνται να διαχειριστούν ένα στοκ, που θα βρει πολύ δύσκολα τελικούς αποδέκτες.

Κρίση αναμένεται να γνωρίσουν όλες οι κατηγορίες αυτοκινήτων και ιδιαίτερα τα μοντέλα με κινητήρες δύο λίτρων και άνω, τα οποία ήταν μεν ολιγάριθμα, συνεισέφεραν όμως περίπου το 40% των εσόδων του κράτους από τον κλάδο των αυτοκινήτων λόγω του υψηλού Ειδικού Τέλους Ταξινόμησης και του Φ.Π.Α.

Η κατάργηση της απόσυρσης θα επηρεάσει κυρίως τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα και όχι τους πλούσιους πολίτες. Όποιος είχε χρήματα να αγοράσει ένα αυτοκίνητο της τάξης των 50.000 - 60.000 ευρώ, δεν βασιζόταν στα 2.000 έως 3.000 ευρώ που θα είχε όφελος από την απόσυρση, αντίθετα με εκείνον που θα σχεδίαζε να αγοράσει ένα μοντέλο αξίας γύρω στα 12.000 έως 15.000 ευρώ. Γιατί καταργήθηκε όμως η απόσυρση αυτοκινήτων;

Οι υπουργοί Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη ανακοίνωσαν το οριστικό τέλος στο μέτρο της απόσυρσης αυτοκινήτων για τρεις κυρίως λόγους:

1. Το μέτρο της απόσυρσης δεν έχει περιβαλλοντικό νόημα, καθώς όχι μόνο δεν ενθαρρύνει την χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά ενισχύει την τάση του έλληνα να αγοράζει αυτοκίνητα.

2. Η απόσυρση δεν ενισχύει την ελληνική οικονομία καθώς δεν υπάρχει εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία θα επωφελούνταν από την αύξηση κερδών.

3. Το μέτρο της απόσυρσης έχει τεράστιο δημοσιονομικό κόστος. Το ετήσιο κόστος εκτιμάται σε 400 εκατομμύρια ευρώ.

Τι θα γίνει με όσους έχουν ήδη αποσύρει τα Ι.Χ. τους; Μέχρι στιγμής, 63.000 αυτοκίνητα – σε σύνολο 730.000 προς απόσυρση οχημάτων – έχουν οδηγηθεί για ανακύκλωση, αλλά οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν ακόμη πληρωθεί, επειδή έχει «μπλοκάρει» - λόγω έλλειψης χρημάτων – ο κωδικός στην Εφορία. Ωστόσο, όσοι έχουν αποσύρει ως σήμερα τα αυτοκίνητά τους, θα τύχουν των ευεργετημάτων του προηγούμενου νόμου Σουφλιά και θα αποζημιωθούν κανονικά. Θα έχουν το δικαίωμα είτε να πάρουν το ποσό των 1000 ευρώ, είτε το ποσό των 500 ευρώ και δύο κάρτες απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Τι λένε όμως τα νούμερα;

Κόστος για κάθε απόσυρση: Κατά μέσο όρο 1.000 - 1.500 € για απόσυρση και 1000 € για κάθε αγορά αυτοκινήτου. Για κάθε αγορά 19% Φ.Π.Α., άρα κατ’ ελάχιστο 3000 € + φόρος ειδικής κατανάλωσης 1500 €.

Πώς προκύπτουν όμως τα 400 εκατομμύρια κόστος; Υπολογίστε και τα τυχόν κλεισίματα αντιπροσωπειών, απολυμένους εργαζόμενους (στο χώρο του αυτοκινήτου εργάζονται περίπου 70.000 οικογένειες), επιδόματα ανεργίας, σκασμένες επιταγές και βγάζετε το ισοζύγιο μόνοι σας. Αφού κόπτονται για το περιβάλλον, να επιβάλλουν τέλη βάση ρύπων. Έτσι όπως γίνεται χαρατσώνονται όσοι έχουν παλιά αυτοκίνητα, τα οποία πλέον δε μπορούν και να αποσύρουν.

Αλήθεια εκείνο το «Λεφτά υπάρχουν» που πήγε; Καταργήθηκε η ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους..., καταργήθηκε το νομοσχέδιο για την ανακαίνιση των παλαιών οικιών σε κουφώματα μονώσεις..., η απεργία στον Ο.Λ.Π. ξαναρχίζει..., πάρε και μια έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις…, έχει και συνέχεια … μάλλον!!!

ΥΓ1. Ο Κωστάκης ενημέρωσε: ο λύκος είναι στα αρνιά, αλλά κανείς δεν άκουσε!

ΥΓ2. Οι 100 ημέρες είναι κοντά… υπομονή!

ΥΓ3. Wiltzer, καλώς ήρθες στην παρέα μας….

Να είστε όλοι υγιείς.

ΡΕΦΕΡΙ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ (έστω και με βαριά καρδιά...)

Κυρίες και Κύριοι, μετά την αναμενόμενη αποχώρηση του κ. Αβραμόπουλου από την διεκδίκηση της ηγεσίας της ΝΔ, η κατάσταση έχει μέχρι στιγμής ως εξής:

Η Dora έχει εξασφαλίσει την στήριξη του πολύ μεγάλου μέρους της βουλευτικής ομάδος, των πολιτευτών και εν γένει του κομματικού μηχανισμού. Όλοι σχεδόν οι «πρωτοκλασσάτοι» (με πολλά, μα πάρα πολλά εισαγωγικά), βαρόνοι, βαρονίσκοι, δούκες, κόμηδες, γόνοι, τζάκια, ήτοι το σύνολο της αριστοκρατίας που διοικεί τη ΝΔ από ιδρύσεώς της και την έχει οδηγήσει εις αυτήν την παρακμή, έχουν σπεύσει να δηλώσουν την υποστήριξή τους προς την θυγατέρα του Μητσοτάκη. Εις τα πλαίσια της στηρίξεως του κ. Μητσοτάκη το 1993 για να εκλεγεί ο «Μπουλντόζας» (Θου Κύριε…) φαίνεται ότι εντάσσεται και η χθεσινή έκφραση στηρίξεως του κ. Έβερτ υπέρ της κ. Μπακογιάννη. Συν βέβαια την εξασφάλιση της υποψηφιότητας της θυγατέρας του, Αλεξίας, εις την Α΄ Αθηνών και του γαμβρού του.

Άπλετη φυσικά είναι και η στήριξη των ΜΜΕ που προσπαθούν εναγωνίως να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η Dora είναι η φυσική επιλογή των ψηφοφόρων της ΝΔ και επομένως η καλύτερη λύση. Τώρα για ποιους είναι η καλύτερη λύση, ας βάλει ο καθείς το μυαλό του να δουλέψει.

Παρά όμως την στήριξη τόσο του κομματικού μηχανισμού, όσο και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, η Dora δεν έχει πετύχει να πάρει ξεκάθαρη διαφορά εις τις μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις.

Τα αντιμητσοτακικά αντανακλαστικά ενός πολύ μεγάλου κομματιού της ΝΔ δεν έχουν επιτρέψει εις την κ. Μπακογιάννη να πάρει σαφές προβάδισμα.

Η αποχώρηση του κ. Αβραμόπουλου οδηγεί εις την εκλογή του νέου Αρχηγού από την πρώτη ψηφοφορία, εκτός και αν ο κ. Ψωμιάδης πετύχει διψήφιο ποσοστό. Πολύ δύσκολο. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης να μην φθάσει ούτε αυτός μέχρι τέλους.

Τα αντιμητσοτακικά λοιπόν αντανακλαστικά εκφράζονται εν πολλοίς με την υποψηφιότητα του κ. Σαμαρά. Και λέω εν πολλοίς, διότι πάρα πολύς κόσμος δεν μπορεί να αποδεχθεί επουδενί για αρχηγό, ούτε την θυγατέρα του Μητσοτάκη, ούτε όμως και τον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και ίσως προτιμήσει – ο κόσμος αυτός – να απέχει.

Όπως και να το κάνουμε, όσοι είναι άνω των τριάντα, θυμούνται ιδιαιτέρως έντονα τα γεγονότα της πτώσεως της κυβερνήσεως το 1993. Θυμούνται ότι ο κ. Σαμαράς και οι συν αυτώ έριξαν την κυβέρνηση (παρά τις πολλές περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις του), ακόμη και αν δεχθούμε ότι κάποιοι άλλοι εντός της ΝΔ ήταν αυτοί που τελικώς εξώθησαν τον κ. Σαμαρά σε ρήξη. Δυστυχώς για τον τελευταίο, αυτοί οι άλλοι απεδείχθησαν τότε πιο ευφυείς, πιο μάγκες, και παρέμειναν εντός της ΝΔ, ενώ ο Μεσσήνιος πολιτικός βρέθηκε απέναντι από την Παράταξη.

Εις τη συλλογική μνήμη των περισσοτέρων νεοδημοκρατών ο Σαμαράς πλήγωσε και πρόδωσε την Παράταξη και έφερε τον βαρύτατα άρρωστο, Ανδρέα Παπανδρέου, ξανά εις την εξουσία. Ο Σαμαράς έκανε τότε ένα τεράστιο λάθος που μέχρι σήμερα πληρώνει και μάλιστα βαρύτατα.

Καθώς ήμουν ένας από εκείνους που έζησαν ιδιαιτέρως έντονα τη διάσπαση της ΝΔ, όντας εν ενεργεία Δαπίτης, είμαι σε πολύ δύσκολη θέση, μια και δεν έχω πολλά περιθώρια επιλογής. Γνωρίζοντας όμως μετά βεβαιότητας ποια δεν θέλω με τίποτα να ηγηθεί της ΝΔ, έστω και με βαριά καρδιά θα ψηφίσω τον κ. Σαμαρά.

Θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον ο κ. Σαμαράς θα φανεί επιτέλους συνεπής εις τα λεγόμενα του και θα προσπαθήσει να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα.

Πλέον των πολλών άλλων λόγων, οι οποίοι δεν είναι ακόμη της παρούσης, ο κυριότερος λόγος που με οδηγεί εις την ανωτέρω επιλογή, αποτελεί ότι αδυνατώ να συνταχθώ με κάποια που υποστήριζε και προωθούσε την ψήφιση του αντεθνικού Σχεδίου Ανάν.

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

Νέο Αρχηγό και γρήγορα

Πολύ σωστά επισημαίνει ο Α. Παπαχελάς σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της 1.11.2009, ότι οι τα στελέχη και οι οπαδοί της Ν.Δ. από την 4^η Οκτωβρίου και μετά επιθυμούν δύο αντιφατικά πράγματα: Από την μία να εκλεγεί νέος αρχηγός και από την άλλη να γίνει πολιτική συζήτηση για τα αίτια της ήττας.

Η αντιφατικότητα είναι και για μένα προφανής: Η εκλογή του νέου αρχηγού φρενάρει τις όποιες πολιτικές συζητήσεις για τα αίτια της ήττας, καθώς πολύ λογικά οι υποψήφιοι αποφεύγουν την κριτική για το παρελθόν και κοιτάζουν μόνο προς το μέλλον, ενώ η όποια πολιτική συζήτηση για τα αίτια της ήττας «καθυστερεί» την εκλογή του νέου αρχηγού με την έννοια ότι μπορεί να χρειάζεται πολύς καιρός και πολλή συζήτηση για να καταλήξει κάπου η όλη αναζήτηση.

Δύο λοιπόν είναι τα δεδομένα, πάνω στα οποία για εμένα πρέπει να κινηθεί η Ν.Δ.: 1) Υπάρχει απόλυτη ανάγκη να έχει άμεσα η παράταξη νέο αρχηγό, ώστε να μπορεί άμεσα να ασκήσει αντιπολίτευση στην ήδη παραπαίουσα κυβέρνηση του Γιωργάκη (αυτό τελικά του ταιριάζει πιο πολύ) και να έλθει άμεσα πάλι η παράταξη σε θέση μάχης για την εξουσία και 2) Είναι πολύ δύσκολο, αλλά και ψυχοφθόρο, να γίνει κριτική στον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνησή του, όσο είναι ακόμη αρχηγός.

Συνεπώς, προτείνω να αφήσουν κατά μέρος όλοι τις συζητήσεις για τα αίτια της ήττας και επικεντρωθούν στην εκλογή νέου αρχηγού.

Η συζήτηση για τα αίτια της ήττας μπορεί να γίνει μόνο υπό το νέο αρχηγό, ο οποίος θα καθορίσει και εν πολλοίς τις σχέσεις της παράταξης με τον απερχόμενο Πρόεδρο.

Ήτοι, κρατάμε τίποτα από τα 5,5 χρόνια του Κ. Καραμανλή ή πάμε για κάτι εντελώς καινούργιο;

Θα πάμε δεξιότερα ή αριστερότερα;

Κρατάμε το «σεμνά και ταπεινά» (που αν είχε τηρηθεί, θα ήταν ακόμα στην εξουσία η Ν.Δ.) έναντι της όλης σαπίλας που ήδη βγάζει το ΠΑΣΟΚ;

Θα στείλουμε επιτέλους όλους τους Βατοπεδινούς και όλους όσους έχουν σχέση με τη Siemens σπίτι τους;

Παραμένω επίσης σταθερός στην άποψη ότι το πρώτο μέλημα του νέου αρχηγού της Ν.Δ. θα πρέπει να είναι το φάγωμα του Λάος, ήτοι το άνοιγμα προς τα δεξιά. Η Ν.Δ. δεν μπορεί να ξαναγίνει κυβέρνηση, όταν υπάρχει και άλλο κόμμα δεξιότερα του ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 5,63 %. Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι «δεξιοί» είναι λιγότεροι από τους «αριστερούς». Αν υπάρχει το Λάος στο παιχνίδι, πολύ δύσκολα η Ν.Δ. θα φτάσει ένα 42-43% που απαιτείται για να ξαναγίνει κυβέρνηση.

Για αυτό ακριβώς το λόγο (και μεταξύ άλλων πολλών βέβαια) η εκλογή της Ντόρας θα πρέπει να αποκλειστεί. Διότι αν εκλεγεί, θα ανεβάσει αυτόματα τα ποσοστά του Λάος σε δυσθεώρητα ύψη και θα κάνει τη νέα ανάληψη της εξουσίας από τη Ν.Δ. απλώς όνειρο απατηλό.

Υ.Γ. 1 Για τα μειονεκτήματα της Ντόρας θα επανέλθω σύντομα δριμύτερος.

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ

Της πλάκας πρωτάθλημα...

Έχουμε πρωτάθλημα της πλάκας. Ένα πρωτάθλημα, όπου μετά από οκτώ αγωνιστικές, έχουν ξεφύγει (με +11 από τον 3ο ΠΑΟΚ) οι δύο «αιώνιοι», που κατά γενική ομολογία, ΔΕΝ έχουν παίξει μπάλα.

Και, οκ, ο Ολυμπιακός παίρνει το... όσκαρ στους τραυματισμούς, έχει (μια) δικαιολογία.

Τι δικαιολογία όμως μπορεί να βρεθεί για τον Παναθηναϊκό; Αν εξαιρέσουμε διαστήματα στις αναμετρήσεις με Άρη και με ΠΑΟΚ, σε όλα τα υπόλοιπα; Μια σκέτη (πλην της ΟΑΣΗΣ του Νίνη) απογοήτευση, την οποία επιβεβαίωσαν και οι χθεσινές αποδοκιμασίες. Κουράστηκε ο κόσμος να βλέπει κάθε Κυριακή, τα ίδια και τα ίδια :

Βαρετό ποδόσφαιρο, ανούσια κατοχή της μπάλας, αδυναμία ανάπτυξης, γιόμες (μήπως και βρούμε τον Σισέ) και (ίσως) το κυριότερο; Μια άμυνα της πλάκας. Που χθες ΕΝΤΟΝΑ την προβλημάτισαν οι δέκα του Πανιωνίου. Που την έκαναν «γιο-γιο» οι παίκτες της Καβάλας. Που από τύχη δεν την «πλήγωσαν» της Στουρμ οι «παικταράδες». Που, που, που...

Που στην τελική, αποτελεί βασικό γρανάζι της ομάδας που συν - οδηγεί (μαζί με τον Ολυμπιακό) την κούρσα. Μια κούρσα όμως που δε θυμίζει φόρμουλα. Αυτά είναι για άλλους, πιο τυχερούς από εμάς.

Και έρχομαι στο συμπέρασμα : Τι κάνουμε όλοι εμείς, που (έχουμε μάθει) ελληνικό ποδόσφαιρο να παρακολουθούμε; Υπομονή. Και... μπορεί σε... χρόνια εκατό, τα πράγματα ν' αλλάξουν. Μπορεί (ίσως) τα εγγόνια μας, να δουν και λίγο μπάλα.

O Betmixer

ΠΕΡΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ...

Η τρομοκρατία είναι πάλι εδώ. Αλήθεια όμως, πότε έφυγε;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έφυγε ποτέ. Ήταν πάντοτε παρούσα. Το alter ego της Ελληνικής Δημοκρατίας (για αυτό την ονόμασαν …Ελληνική_Ρουλής)

Ίσως, γιατί αυτή την δημοκρατία έχουμε φτιάξει. Η δήθεν δημοκρατία των ολίγων και των προνομιούχων. Η δημοκρατία που επιτρέπει – μην πω υποθάλπει – το άδικο, τον πλουτισμό με άναρχο τρόπο (πάω να γίνω μέλος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ), την ατιμωρησία, τα διαπλεκόμενα, την πουστιά, την κομπίνα, τον ωχαδερφισμό, τον σταρχιδισμό, τα stage, τους γνωστούς – άγνωστους, κλπ, κλπ. Είναι μεγάλη η λίστα. Ατελείωτη.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά όπως και να την δεις, η τρομοκρατία αριστεροφέρνει…

Είτε την δεις ως αντίσταση κατά του συστήματος.

Είτε την δεις ως το μέσο εκείνο που επιταχύνει – επιβάλλει ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος.

Και όμως δεν είναι αριστερή.

Δεν έχει ιδεολογία. Κτυπάει στο ψαχνό. Και αν η 17 Νοέμβρη χτυπούσε κατά κάποιο τρόπο «πολιτικούς στόχους» και υπήρξαν κάποιοι που πιπίλισαν αυτή την καραμέλα, τώρα κανένας δεν μπορεί ούτε ουδέτερος να μείνει.

Άνανδρα, ειδεχθή χτυπήματα εναντίον ανθρώπων, που η μόνη τους διαφορά με τους υπολοίπους από εμάς, είναι ότι φοράνε μια στολή για να πάνε στη δουλειά τους. 700 ευρω παίρνει και αυτός. Με δάνεια είναι υπερχρεωμένος. Έχει οικογένεια και παιδιά. Πληρώνει για φροντιστήρια….

Δεν υπάρχει λογική.

Οφείλει όμως και η δημοκρατία μας να κοιταχτεί στον καθρέπτη. Τι βλέπει;

Τι πρέπει να δει και το σημαντικότερο, τι δεν βλέπει.

Δεν βλέπει ότι εκείνη γέννησε αυτό το μόρφωμα. Και το πιο δυσάρεστο είναι ότι είναι τροφός της.

Θα μου πείτε «σαν…..να τους δικαιολογείς»

ΟΧΙ. Σε καμμία περιπτωση.

Δεν έχουν καμμία ιδεολογία.

Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι:

Η δημοκρατία μας έχει ιδεολογία;

Υ.Γ. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτό το γεγονός έγινε 20 μέρες, αφού ανέλαβε η νέα κυβέρνηση. Και λίγες ώρες πριν φύγει ο George για το εξωτερικό. Και βέβαια λίγο πριν η Dora αναλάβει (στάνταρ)…… ρε λες;

Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ...

Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία, στηλιτεύεται ο τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου...
Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µία σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθεί μεταφρασμένο το πλήρες κείμενο, από την συγκεκριμένη διεύθυνση της Τουρκικής εφημερίδας Sabah, το οποίο έχει ως εξής :

«Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή βία έχουμε δώσει στην Ανατολή µε τις πράξεις µας...
ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέμα : «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη»...
ΑΝ έφτιαχναν μακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη... (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !).
ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και
σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και
τον γκρέμιζε κάτω...
ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης... (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)
ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες, αλλά Σταυρό....
ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα µας άρεσε;
Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα.
Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο;
Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες ;
Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( µ΄ αυτές τις γιορτές που κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι:
«αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα
πήραμε µε τη βία».
Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων;
Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια
μέρα θα δοθεί πίσω ;
Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.
Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν.
Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.
Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις μέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε;
Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς;
Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν.
Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ την βία κατακτημένη...
Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana = μάνα, dolu = γεµάτη), αλλά προέρχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή.
Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι, όπως µας λέει ο Ebliya Celebi, «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάμ» τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».
Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε – πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πια...
Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες...».

http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/29/hatirlatmayin_sunu_kefereye

Για την αντιγραφή GAVRIC