Οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας έβλεπαν το παγόβουνο να έρχεται κατά πάνω μας, αλλά αδιαφόρησαν. Η αντίδρασή τους άνετα χαρακτηρίζεται ως ... βαλκανομαγκιά: Μαγείρεμα στατιστικών για τους κουτόφραγκους κι οι ημέτεροι να συνεχίζουν το φαγοπότι. Ως αποτέλεσμα, φτάσαμε σήμερα η «μαγκιά μας» να έχει καταντήσει ανέκδοτο και μάλιστα το πιο σύντομο: Greek Statistics (όπως παλιά λέγαμε Αλβανός τουρίστας).
Ο υπόλοιπος κόσμος φυσικά δεν μπαίνει σε λογικές τύπου φταίει η τάδε ή η δείνα κυβέρνηση για την κατάντια της Ελλάδας, αλλά όπως είναι λογικό φταίνε οι Έλληνες για τη κατάντια της χώρας τους. Διαβάζω ότι σε διαδικτυακή ψηφοφορία της γερμανικής εφημερίδας Bild, το 83,2% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι «Οι φαντασμένοι, απατεώνες, σπάταλοι Έλληνες» πρέπει να πεταχτούν «εκτός του ευρώ από το αυτί».
Η άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας σίγουρα είναι το αποτέλεσμα πράξεων και επιλογών των εκάστοτε κυβερνώντων. Δεκαετίες τώρα η χώρα ζει με δανεικά, ουσιαστικά παγιδευμένη σε ένα φαύλο κύκλο αναζήτησης διαρκούς δανειοδότησης για την ... ανατροφοδότηση του χρέους μας. Οι ευκαιριακές παροχές αντί για ουσιαστικές επενδύσεις σε υποδομές για εκμετάλλευση του εγχώριου πλούτου, οι υπέρμετροι διορισμοί στον δημόσιο τομέα για βόλεμα των ημετέρων ή για εξαγορά ψήφων και τα απανωτά οικονομικά σκάνδαλα αποτέλεσαν ένα εκρηκτικό μίγμα κακοδιαχείρισης που μας έφερε στη σημερινή οικτρή κατάσταση.
Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών εμείς που:
- Με την ψήφο μας τους δώσαμε το δικαίωμα να «ασελγήσουν» εις βάρος μας και μάλιστα κατ’ επανάληψη.
- Βολευτήκαμε σε κάποια θεσούλα δια της «πλαγίας οδού» ή παραμένουμε απαθείς, επειδή με κάποια λαϊκίστικη - ευκαιριακή παροχή μας χάιδεψαν τα αυτιά.
- Φοροδιαφεύγουμε ή στην πρώτη ευκαιρία δείχνουμε έλλειμμα κοινωνικής ευθύνης και αντιμετωπίζουμε το κράτος ως εχθρό μας, λες και δεν είμαστε αυτοί που εντέλει «θα τα λουστούν».
Όλοι εμείς που… που... που...,η λίστα είναι μεγάλη, αλλά δεν έχει πλέον νόημα η απαρίθμηση.
Κύριοι είχαμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα. Συναίνεση στη πράξη και όχι στα λόγια. Κοινός αγώνας, δουλειά και χαμηλοί τόνοι ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Κύριε Παπανδρέου, έχουμε πόλεμο, οπότε πόλωση, εξεταστικές και άλλα τέτοια αφήστε τα για αργότερα. Όλοι, θέλουν δε θέλουν, θα «ανεχτούν», πιστεύω ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ, να σηκώσουν στις πλάτες τους το μερίδιο που τους αναλογεί και θα σφίξουν το ζωνάρι. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως, η ανοχή στους κάθε λογής νταβατζήδες (που έλεγε και μια ψυχή τρώγοντας κεμπάπ) θα είναι μηδενική.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL
