Ο στόχος των πολυμετοχικών και η επιθυμία όλων των οπαδών του Παναθηναϊκού μας για φέτος είναι το πρωτάθλημα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου η φετινή ευρωπαϊκή πορεία και δεν με ενδιαφέρει καθόλου το Κύπελλο Ελλάδος (αν δεν έχουμε κατακτήσει ήδη το φετινό πρωτάθλημα).
Δεν θα ήθελα η ομάδα μας να έχει κανένα άλλοθι του στυλ ότι η ομάδα έχει ευρωπαϊκό προφίλ κλπ. ή έχει και άλλους στόχους κλπ., αν χαθεί και φέτος το πρωτάθλημα. Αν όμως το πάρουμε, η ομάδα σταματά το σερί του γαύρου και σε έξι (6) μήνες θα έχουν έξι (6) «σεντονάτα» ματσάκια οι παίκτες μας να τα χαρούν όσο θέλουν. Δεν χρειάζεται να χαρούν τώρα όμως.
Κατόπιν αυτών, προτείνω στον κ. Πρόεδρο να πάρει μία διοικητική απόφαση ότι το παιχνίδι της Πέμπτης με τη Ρόμα δεν μας ενδιαφέρει και ότι θα πρέπει να πάμε στη Ρώμη να παίξουμε με τους Γκαλίνοβιτς, Μπιάρσμιρ, Δάρλα, Σεϊταρίδη, Μαρίνο, Κλέϋτον, Γκάμπριελ, Πετρόπουλο και όποιον άλλο ΔΕΝ έπαιξε χθες με τον ΠΑΟΚ.
Μας ενδιαφέρει περισσότερο το ματς της Κυριακής με τον Πανιώνιο, όπου η ομάδα πρέπει να νικήσει οπωσδήποτε μετά τις δύο (2) συνεχόμενες ήττες από Καβάλα και ΠΑΟΚ. Γνωρίζω ότι μία τέτοια απόφαση θέλει κότσια, διότι προφανώς μπορεί να φάμε πέντε (5) και βάλε τεμάχια από τους Ρωμαίους, αλλά δεν θέλω μία καλή εμφάνιση στη Ρώμη (και μία ανέλπιστη ίσως πρόκριση σε βάρος μιας καλύτερης ομάδας) να αποτελέσει άλλοθι για ακόμα μία γκέλα στο πρωτάθλημα.
Πέραν των ανωτέρω, εγώ χθες δεν είδα καμία πειστική εμφάνιση μίας ομάδας που είναι επίδοξη πρωταθλήτρια. Και δεν το είδα ούτε με τον Άρη, ούτε και με την ΑΕΚ, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς του Νιόπλια. Όταν πας για το πρωτάθλημα, δεν μπορείς να στοχεύεις στην ισοπαλία ή να αρκείσαι σε αυτήν επειδή ο βασικός σου αντίπαλος έχει γκελάρει την προηγούμενη ημέρα. Όταν πας για το πρωτάθλημα, δεν μπορεί να τελειώνει το ημίχρονο με την κατοχή σε βάρος σου 65-35 και να μπαίνει στο β’ ο ΠΑΟΚ με περισσότερη διάθεση από εσένα. Όταν πας για το πρωτάθλημα, μπαίνεις για να κερδίσεις παντού όπως και να έχει, όπως και να σε έχει πάει το ματς. Δεν έχει καμία σημασία αν έχεις δοκάρια ή χαμένες ευκαιρίες, αν δεν κερδίσεις στο τέλος.
Περιμένω λοιπόν στα επτά (7) ματς που μένουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και τρεξίματος επί 90΄. Που δεν θα σταματά ούτε σε δοκάρια, ούτε σε αστοχίες, ούτε στους διαιτητές, ούτε σε τίποτα. Περιμένω κυρίως να δω θέληση και επιμονή, περιμένω να τους δω επιτέλους να γυαλίζει το μάτι τους. Για το λόγο αυτό υποστηρίζω ότι η διοίκηση πρέπει να πάρει θέση και να ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητες της ομάδας για φέτος.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ