Τα έγραφε χτες ο Μυστήριος, αλλά ποιος ακούει.
Οι άνθρωποι είναι ανεκδιήγητοι. Πολύ απλά, «δεν παίζονται».
Οι άνθρωποι, ελέω συστήματος, οικογενειοκρατίας και διαπλεκόμενων Μ.Μ.Ε., φέρονται και περιφέρονται βαυκαλιζόμενοι και κομπορρημονώντας ως μεγαλοσχήμονες παράγοντες του τόπου και «πρωτοκλασάτα» στελέχη της παράταξης.
Πλην όμως, όπως αποδεικνύεται από τα λόγια και τις πράξεις τους (ή την απραξία τους), δεν διαθέτουν καν το αυτονόητο ένστικτο κάθε στοιχειώδους ζώντος οργανισμού.
Και εννοώ το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ακόμα και μια αμοιβάδα διαθέτει περισσότερο ένστικτο αυτοσυντήρησης από δαύτους.
Όλοι αυτοί οι τύποι, που το παίζουν ξερόλες, που «διαβάζουν» 500 βιβλία τον χρόνο, που «ασχολούνται» με την ποίηση και τις εικαστικές τέχνες, που έχουν «βαθιά» κουλτούρα και μου γυρνάνε από Λυρική σε Μέγαρο και τανάπαλιν (αλήθεια, πότε «εργάζονται»;), είναι πολιτικά αγράμματοι.
Τι να τις κάνω τις ορδές επικοινωνιολόγων που συμφύρονται γύρω τους, όταν οι ίδιοι δεν έχουν μελετήσει και αξιολογήσει, έστω στοιχειωδώς, τη νεότερη πολιτική (και κομματική) ιστορία του τόπου.
Και δεν αντιλαμβάνονται ότι όποιος ήρθε σε μετωπική επίθεση και αντίθεση με την «ψυχή» και τη βούληση του λαού της παράταξης (της όποιας παράταξης), την πάτησε, κατά το κοινώς λεγόμενο … Και δεν ξανα-όρθωσε ανάστημα;
Θέλετε παραδείγματα;
Ο Στεφανόπουλος την κοπάνισε από τη Ν.Δ., γιατί δεν άντεξε δεύτερη ήττα από τον Μητσοτάκη.
Τι κατάφερε; Έγινε ο «κύριος 1%» και αν δεν βρισκόταν το ’96 ο Αντρέας, που τον έκανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το πουθενά, με τη συνεπικουρία του Σαμαρά, τώρα θα έγραφε τα απομνημονεύματα από τη λαμπρή, είναι η αλήθεια, καριέρα του ως δικηγόρου Πατρών.
Αλλά και ο Σαμαράς, τι κατάφερε που έριξε την, παραπαίουσα μεν, αλλά νομίμως εκλεγμένη με 47% κυβέρνηση Μητσοτάκη; Η «Άνοιξη» κράτησε λίγο και γι’ αυτόν. Τώρα, μετά από 16 χρόνια, προσπαθεί, διακριτικά είναι η αλήθεια, να ορθοποδήσει, εκμεταλλευόμενος τις καταστάσεις…
Θέλετε άλλο παράδειγμα;
Μιλτιάδης Έβερτ. Από την πρώτη μέρα της ορκωμοσίας του Ψηλού ως πρωθυπουργού, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, ομού μετά του νυν επιτυχημένου «οικολογο-επιτρόπου» Σταύρου Δήμα, και του μακαρίτη Θανάση Κανελλόπουλου, να υποσκάψει την Κυβέρνηση προς ίδιον όφελος.
Τι κατάλαβε; Έγινε, εν τέλει, αρχηγός ενός διαλυμένου κόμματος και έμεινε στην ιστορία ως ο «εν αναμονή πρωθυπουργός». Ακόμα «αγναντίζει...» το πέλαγος.
Θα μου πείτε βέβαια ότι και οι τρεις προαναφερθέντες τα έβαλαν με τον Μητσοτάκη, οπότε η «τύχη» τους μπορεί να καθορίστηκε και από «υπερφυσικούς» και «μεταφυσικούς» παράγοντες. Η Ιστορία, όμως, «έγραψε».
Άλλωστε, μην ξεχνάτε ποτέ την πάντοτε επίκαιρη ρήση του σοφού ευπατρίδη Ευάγγελου Αβέρωφ: «Όποιος φεύγει απ’ το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».
Και τη ζημιά δεν την κάνει μόνον όποιος φεύγει από το μαντρί πηδώντας τον φράχτη, αλλά αφήνοντας και την πόρτα ανοιχτή για να μπει ο λύκος.
Υ.Γ.: Οι πράσινες «μπαλαρίνες» γίνανε, λέει, μπαλαδόροι. Και χορεύανε την Κυριακή στο γρασίδι του ΟΑΚΑ. Αλήθεια, Μυστήριε, έχεις καμιά εξήγηση γι’ αυτό;
Σεμνός & Ταπεινός
