Γεια σου φίλε και Χρόνια Πολλά!
Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος στη ζωή. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα ένιωσα άμα τη επιστροφή μου στην Αθήνα από τη Βουδαπέστη, όπου άλλαξα το έτος...
Από την Ουγγαρία, μια χώρα που υπέστη τα δεινά του κομμουνισμού για... πάρα πολλά χρόνια, μια χώρα που (επίσης) βρίσκεται στο ΔΝΤ, όμως θυμίζει χώρα ευρωπαϊκή. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην πρωτεύουσά της, αφού αλλού δεν πήγα. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...
- Δρόμοι πραγματικοί χωρίς λακκούβες, μποτιλιάρισμα, θορύβους, προστριβές των οδηγών (λες και πίνουν αμίλητο νερό)...
- Ηρεμία παντού, ελάχιστοι επαίτες, ούτε σαν σκέψη το να «παρκάρεις» όπου να’ ναι...
- Σέρβις στα καταστήματα; Ορισμός σεβασμού εις τον πελάτη. Όσο για τις τιμές; Το να πληρώσεις λ.χ. μια πάστα (άριστης ποιότητας) κοντά στα 4 ευρώ; Θεωρείται ακριβό...
- Ξενοδοχειακές υπηρεσίες; Με μπάτζετ περί τα 100 ευρώπουλα ημερησίως, μένεις σε παλάτι. Και νιώθεις βασιλιάς...
- Άποψη της πόλης; Η φάση δεν υπάρχει. Προφανώς απαγορεύεται να χτίσεις όπου θέλεις, όπως θέλεις. Η πόλη δεν πρέπει να χάσει για κανένα λόγο το χρώμα της. Και δεν θα το χάσει...
- Συγκοινωνίες; Πας παντού, με κάθε τρόπο. Χωρίς καθυστερήσεις και αναμονές...
Και επιστρέφω Ελλάδα. Πρώτο σοκ στον προαστιακό... Χάλασε στη μέση (της διαδρομής) ο συρμός. Και δώστου αποβίβαση. Και δώστου αναμονή...
Στάση σε ένα φούρνο, το 2ο το σοκ. Για 5 ψιλοπράγματα; Για πλάκα 20 ευρώ και η όψη της πωλήτριας; Στραβομουτσουνιασμένη. Όταν στη Βουδαπέστη θα έφευγαν (το πολύ) 5 ευρώ και το «ευχαριστούμε» που θα λάμβανες, δε θα ήταν fake...
Φτάνει και το Σάββατο, ώρα για μπαλίτσα. Έπαιξε ο Άρης στο ΟΑΚΑ με τον «ισχυρό» Παναθηναϊκό. Προφανώς οι αρμόδιοι γυρίζουν sequels «σφαγών», αλλάζοντας σενάριο (μη καταλογισμός μαρς πέναλτι.. καταλογισμός «μαϊμού» πέναλτι.. ακύρωση πεντακάθαρου γκολ), μα όχι και το θριαμβευτή της εκάστοτε «παράστασης». Τυχαίο; Δε νομίζω!
Μ' αυτά και μ' αυτά, αυτό μου «βγαίνει» να σας πω : Καλά κουράγια σε όλους...
(Για τις πιο ψαγμένες στοιχηματικές προτάσεις: http://www.betmixers.gr/)
BETMIXER
