Αγαπητό ημερολόγιο,
Θα ξεκινήσω ποδοσφαιρικά. Το να διαμαρτύρεται η ΑΕΚ για την «άδικη» διαιτησία του ντέρμπυ, και δη για το «χέρι» του Μέλμπεργκ, είναι σα να διαμαρτύρεται σήμερα η Ν.Δ. για την «άδικη» επίθεση που δέχεται από τα ΜΜΕ. Πρώτον, διότι το χέρι ήταν ο ορισμός του ακούσιου, και δεύτερον, διότι θες και τα παθαίνεις. Δε σου φταίει κανείς αν οι παίκτες σου είναι κουλοί ή κουτσοί.
Έτσι και με τη Ν.Δ. Δε σου φταίνε ούτε τα ΜΜΕ, ούτε η διαπλοκή, όταν έχεις κάνει ό,τι περνά απ’ το χέρι σου για να δικαιώσεις τους χαρακτηρισμούς της «ανίκανης», «καταστροφικής» ή «διεφθαρμένης» Κυβέρνησης. Αλλά είναι γνωστό ότι «της κοντής …, οι τρίχες τής φταίνε».
Δεν υιοθετώ ασφαλώς τον ισχυρισμό ότι οι δύο Κυβερνήσεις Καραμανλή ήταν οι χειρότερες που γνώρισε η χώρα τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα. Αλλά δεν μπορεί να μην αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η διαχείριση του εν γένει πολιτικού status ήταν τουλάχιστον καταστροφική με «μοναδικές» στα χρονικά και επαναλαμβανόμενες τάσεις αυτοκτονίας από πλευράς ΝΔ.
Όπως σχολιάζαμε προσφάτως με τον φίλτατο ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ο τρόπος με τον οποίο αναμένεται, κατά τα φαινόμενα, να «παραχωρήσει» η ΝΔ την εξουσία στον George, θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές Πολιτικών Επιστημών, ως μοναδικό παράδειγμα προς αποφυγή και ως επιτομή της ανικανότητας στοιχειώδους διατήρησης των συντριπτικών πλεονεκτημάτων που είχε έναντι του αντιπάλου.
Διότι, πώς να το κάνουμε, θέλει μεγάλη «προσπάθεια» για να χάσεις από τον George. Γιατί, όσο και αν κάποιοι επιμένουν να τον παρουσιάζουν ως τον «Λευκό Ομπάμα» (έλεος!), αυτός περισσότερο προσιδιάζει στον «Καραφλό Bush».
Αλλά, τι τα θες; Η μοναδική ανεπάρκειά του, η μνημειώδης αδυναμία του να εκφέρει ορθά έστω και μία ολοκληρωμένη σκέψη, και η προφανής μειονεξία του (τουλάχιστον επικοινωνιακά και όχι μόνον) σε σχέση με τον Καραμανλή, δεν είναι ικανός όρος, αποτρεπτικός ώστε να τον ψηφίσουν σήμερα εκείνοι, οι οποίοι έχουν πλήρως απογοητευτεί με τη ΝΔ, αλλά, δυστυχώς, και με τον ίδιο τον Καραμανλή, ο οποίος, διαχρονικά, αποτελούσε το ισχυρό χαρτί της Κυβέρνησης.
Το πλέον δυσάρεστο στην όλη ιστορία (και το έχουμε πει προ πολλού) είναι ότι, δυστυχώς, χάθηκε μία τεράστια ευκαιρία, όχι μόνον για τον Καραμανλή να γράψει Ιστορία, αλλά και για τον τόπο να ξεφορτωθεί από την πλάτη του όλες εκείνες τις παθογένειες που τού είχε φορτώσει η Πασοκική λαίλαπα του ’80 και κουβαλά ακόμα και σήμερα.
Και αυτό είναι που λυπεί περισσότερο από όλα κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Υ.Γ.: «Πάση Θεού», βγάλτε τον George Πρωθυπουργό …. Θα πέσει τρελό γέλιο !!!!!!!!
