Από το Μυστήριο
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτή η κυβέρνηση έχει την τύχη να απαρτίζεται από τους καλύτερους υπουργούς που θα μπορούσε να έχουμε.
Δεν θα διαφωνήσω κατ’ αρχήν.
Η αλήθεια είναι ότι στελέχη όπως ο Γιάνης (ένας είναι ο Γιάνης), ο Λαφαζάνης (ο τελευταίος σοβιετικός υπουργός στην Ευρώπη), ο ποιητής Κουράκης, ο Στρατούλης, ο Μπαλτάς (που απεχθάνεται την αριστεία και τους Η/Υ και προτιμά την κιμωλία…), ή κυρία Τασία, και φυσικά ο ένας και μοναδικός κ. Φλαμπουράρης, δεν βρίσκεις εύκολα. Πόσω μάλλον μαζεμένα στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα.
Όμως, ως γνωστόν, «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» (εκπληκτικός μπακαλιάρος !!!).
Αν μάλιστα οδηγηθούμε σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να στερηθεί τις υπηρεσίες όλων όσων είναι σε θέση να περάσουν την Ελλάδα σε ένα άλλο επίπεδο.
Αυτονόητη προϋπόθεση. Να παραμείνει στην θέση τους ο Πρόεδρος Πάκης και η Ζωή. Αλήθεια, μπορεί να φανταστεί κανείς κάποιον άλλον καταλληλότερο από τους εν λόγω; Εγώ πάντως όχι. Είναι ό,τι ακριβώς ονειρεύομαι για αυτόν το λαό.
Αναγνωρίζοντας εκ των προτέρων τις δυσκολίες του εγχειρήματος, θα προσπαθήσω να προτείνω τα κομάντα εκείνα από όλα τα κόμματα που θα πλαισιώσουν τους νυν.
Πρέπει όμως να αλλάξει πρώτα απ’ όλα ο Πρωθυπουργός. Καλός και χρυσός ο Αλέξης, αλλά Γιώργος δεν είναι, ούτε θα καταφέρει ποτέ να γίνει. Πρωθυπουργός λοιπόν ο ΓΑΠ.
Η ΝΔ έχει αποδείξει ότι διαθέτει τα στελέχη εκείνα που θα κάνουν την διαφορά. Η «επιτυχία» των τελευταίων κυβερνήσεων φανερώνει του λόγου το αληθές. Ποιον να πρωτοδιαλέξει κανείς. Οι Άδωνις, Γιακουμάτος, Ντινόπουλος, Παπακώστα, και Παναγιωτόπουλος είναι στην πρώτη γραμμή. Ο δε κόκκινος – Πάνος θα μπορούσε να είναι ήδη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λόγω χρώματος. Επίσης οι Βαρβιτσιώτης – Όλγα – Κικίλιας θα προσέδιδαν το απαραίτητο ιδεολογικό υπόβαθρο στο δύσκολο αυτό εγχείρημα.
Από το ΠΑΣΟΚ δε μπορούν να λείπουν η Φώφη, φυσικά τον Χρυσοχοϊδη (τον κατά δήλωσή του καλύτερο υπουργό που η Ελλάδα είχε την ευτυχία να έχει !!!), τον Γιώργη τον Παπακωνσταντίνου, και τον Ανδρέα τον Λοβέρδο που δεν λείπει από καμία κυβέρνηση. Αμάν, παραλίγο να ξεχάσω τον Χρήστο τον Πρωτόπαπα. Από τα παλιότερα στελέχη θα διάλεγα τους Άκη και Παπαντωνίου (για το υπουργείο Άμυνας εννοείται), τον μοναδικό Κίμωνα τον Κουλούρη, τον Σκανδαλίδη (ήταν πάντοτε υποψήφιος, ενώ ήξερε ότι θα χάσει, και μπράβο του !!!) και τον Χάρη τον Καστανίδη. Είναι βέβαιο ότι το Κίνημα διαθέτει πολλά στελέχη που θα μπορούσαν να δώσουν το κάτι παραπάνω στην κυβέρνηση, αλλά τους έχω ήδη ξεχάσει. Λυπάμαι και ζητώ συγνώμη προκαταβολικά.
Από το Ποτάμι πάλι δεν θα διάλεγα κανέναν. Ούτε για καφέ δεν θα πήγαινα μαζί τους, από τον φόβο μήπως με πάρει ο ύπνος.
Αν γινόταν, θα ήθελα όλοι οι βουλευτές των ΑΝΕΛ να υπουργοποιηθούν και όλοι οι πολιτευτές να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις. Είναι αμαρτία να χαθεί αυτό το στελεχιακό δυναμικό. Η Ελλάδα δε μπορεί να στερηθεί τις υπηρεσίες τους.
Από το ΚΚΕ θα ήθελα την κ. Παπαρήγα για προσδώσει στον χαρακτήρα της κυβέρνησης τον αέρα της ανανέωσης του τόπου.
Αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη των γραφόμενών μου, αναγνωρίζω ότι με το κείμενο αυτό αδικώ πολλούς άξιους που δεν τους συμπεριέλαβα. Δυστυχώς δεν τους θυμάμαι. Ας προβληματιστούν γι’ αυτό…
Υ.Γ. Πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε θέση και για τον Λάκη. Δεν παλεύεται άλλο...
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
