Για πάντα μακριά από τον «σβόλο» Γη
Τασούλα Καραϊσκάκη
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Πριν από περίπου έναν χρόνο ο διάσημος Φυσικός, κοσμολόγος και συγγραφέας Στίβεν Χόκινγκ είχε χαρακτηρίσει τον 21ο αιώνα ορόσημο για τη διαστημική εξερεύνηση κι είχε προβλέψει ότι «σε 50 χρόνια θα έχουμε δημιουργήσει υποδομές και κατοικίες στη Σελήνη», υποστηρίζοντας ότι το ίδιο θα συμβεί και στον Αρη μέχρι το τέλος του αιώνα.
Παρόμοιες επισημάνσεις έκανε προχθές, καυτηριάζοντας την ανθρώπινη επιθετικότητα και θυμίζοντας ότι ο πλανήτης μας απειλείται από τη συνεχή αύξηση του πληθυσμού και την εξάντληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών. «Πρέπει να ληφθούν υπόψη αυτοί οι παράγοντες και να φτιάξουμε ένα σχέδιο Β» είπε. Να, λοιπόν, που η πρώτη ομάδα ανθρώπων οι οποίοι θα μεταναστεύσουν στον Αρη μέσα στην επόμενη δεκαετία, για να συμβάλουν στη δημιουργία μιας μόνιμης αποικίας εκεί (αποστολή Mars 1), έχει ήδη συγκροτηθεί. Εκατό άντρες και γυναίκες, από 19 μέχρι 60 ετών, με καταγωγή από όλες τις ηπείρους, αποτελούν τους πρώτους μελλοντικούς πολίτες του Διαστήματος. Αίτηση για το ταξίδι χωρίς επιστροφή είχαν υποβάλει, το 2013, 202.000 άτομα, από τα οποία επελέγησαν χίλια, στη συνέχεια 660 και τελικά εκατό.
Παρόμοιες επισημάνσεις έκανε προχθές, καυτηριάζοντας την ανθρώπινη επιθετικότητα και θυμίζοντας ότι ο πλανήτης μας απειλείται από τη συνεχή αύξηση του πληθυσμού και την εξάντληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών. «Πρέπει να ληφθούν υπόψη αυτοί οι παράγοντες και να φτιάξουμε ένα σχέδιο Β» είπε. Να, λοιπόν, που η πρώτη ομάδα ανθρώπων οι οποίοι θα μεταναστεύσουν στον Αρη μέσα στην επόμενη δεκαετία, για να συμβάλουν στη δημιουργία μιας μόνιμης αποικίας εκεί (αποστολή Mars 1), έχει ήδη συγκροτηθεί. Εκατό άντρες και γυναίκες, από 19 μέχρι 60 ετών, με καταγωγή από όλες τις ηπείρους, αποτελούν τους πρώτους μελλοντικούς πολίτες του Διαστήματος. Αίτηση για το ταξίδι χωρίς επιστροφή είχαν υποβάλει, το 2013, 202.000 άτομα, από τα οποία επελέγησαν χίλια, στη συνέχεια 660 και τελικά εκατό.
Οταν όλα θα έχουν προετοιμαστεί, θα επιβιβαστούν σε διαστημόπλοια και θα αποχωρήσουν για πάντα από τη Γη των 4,5 δισ. ετών. Από τον μοναδικό εποικισμένο κόσμο που γνωρίζουν, από τον πλανήτη όπου υπάρχουν όλα όσα έχουν βιώσει και αγαπούν. Από το σπίτι τους. Από τη Γη των 510 εκατομμυρίων τ. χλμ., των 194 ανεξάρτητων κρατών, των 7,2 δισεκατομμυρίων ψυχών, των 2,2 δισεκατομμυρίων φτωχών, των 12 εκατ. εκατομμυριούχων. Από τους καταρράκτες Εϊντζελ, τη σπηλιά του Σάραβακ, το ηφαίστειο Μάουνα Λόα, την κοραλλιογενή υφαλογραμμή του Κουίνσλαντ, τα ματωμένα ηλιοβασιλέματα, τα ιριδίζοντα πελάγη, τις ροζ λίμνες, τις ασημένιες αλυκές, τους κόκκινους κήπους, τις βαθυγάλαζες παγωμένες σπηλιές, τις ανθισμένες στοές. Από την πάντα νέα και πάντα γερασμένη Γη, με τις μεγαλουπόλεις, το γουργουρητό των δρόμων και των πλατειών, τα μνημεία, τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες, τους ναούς, την ασύλληπτη καινοτομία των μηχανών. Από τη Γη της αλαζονείας, της απληστίας, των παραλογισμών, των ολοκληρωτικών ιδεοκρατιών, των φανατισμών. Τους μακελάρηδες επικυρίαρχους της Γης, τους δέκα μεγάλους πολέμους της υφηλίου, τις επιθέσεις αυτοκτονίας, τους αποκεφαλισμούς, την αβάσταχτη βαρβαρότητα. Τα τόσο πρόθυμα άτομα για αλληλοεξόντωση, τα τόσο λίγα πράγματα που μπορούν να μας σώσουν από τον εαυτό μας, τις παρανοήσεις, τα πάθη, τις τρέλες, τις εκλάμψεις, τις χίμαιρες. Τη Γη των ασμάτων και των μύθων, τη Γη των ηρώων, των αγίων και των κολασμένων. Την κληρονομιά του Ομήρου, του Αισχύλου, του Δάντη, του Σαίξπηρ, του Θερβάντες, του Μποντλέρ, του Μίλτον, του Ελιοτ, του Καβάφη. Μακριά από τη σκέψη του Χομπς, του Λοκ, του Μαρξ, του Τοκεβίλ. Μακριά από την Ακρόπολη, την Πιετά, την Κραυγή, την Γκερνίκα, τις Σούπες Κάμπελ.
Οσο θα απομακρύνονται, η Γη θα μικραίνει μέχρι να γίνει ο «μπλε βόλος», όπως τον φωτογράφισαν οι αστροναύτες του Apollo 17 (1972), και έπειτα η «χλωμή μπλε κουκίδα», όπως αποτυπώθηκε από το Voyager 1 (1990), ώσπου να χαθεί μέσα στο μεγαλειώδες ατελεύτητο κοσμικό σκοτάδι. Κι έπειτα; Το κέντρισμα ενός νέου αινίγματος; Το όραμα της επανεκκίνησης της ζωής κάτω από τις γονιμοποιές ακτίνες ενός άλλου ήλιου;
