ΜΑΤ εναντίον Αναρχικών, ΕΛΑΣ εναντίον κατοίκων, τοπικοί εκπρόσωποι εναντίον του κ. Ραγκούση.
Καμένα οχήματα της ΕΛΑΣ, καμένες μπουλντόζες, μπάζα στους δρόμους, «καταδρομικές» επιδρομές για την πρόκληση σαμποτάζ, ξύλο σε καθημερινή βάση, μολότοφ σε αφθονία, κυνηγητά μέσα στα δρομάκια του χωριού.
Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ τι ακριβώς συμβαίνει πάνω από 120 ημέρες στην Κερατέα.
Υποτίθεται ότι ο σχετικός νόμος που προβλέπει την κατασκευή ενός ΧΥΤΑ έχει εγκριθεί προ πολλού από την ελληνική Βουλή και έχει γίνει νόμος του κράτους.
Θεωρητικά λοιπόν, ο νόμος, όπως και κάθε νόμος σε μία ευνομούμενη πολιτεία που σέβεται κατ’ αρχήν τον εαυτό της θα πρέπει να εφαρμοστεί.
Dura lex sed lex, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, αφού είναι απίθανο ένας νόμος να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων. Άλλωστε στην δημοκρατία πρωτεύον τελικά είναι να εξυπηρετηθούν πρωτίστως τα δικαιώματα και οι αποφάσεις της πλειοψηφίας, αφού όμως πρώτα ακουστεί και η μειοψηφούσα γνώμη. Είναι αδύνατον να συμφωνούν όλοι με μία λύση ή άποψη, για το λόγο αυτό έχει επιλεχθεί η λύση της ψηφοφορίας.
Στην Κερατέα όμως, η τοπική κοινωνία έχει εξεγερθεί στην προοπτική να κατασκευαστεί εκεί μία νέου τύπου χωματερή, καταγγέλλοντας ότι πίσω από την ψήφιση του εν λόγω νόμου βρίσκονται τα γνωστά διαπλεκόμενα συμφέροντα εργολάβων, υποψία καθόλου παράλογη δεδομένης της «κραταιάς» ελληνικής παθογένειας και διαφθοράς.
Ενδεχομένως μάλιστα οι κάτοικοι να έχουν δίκιο που δεν επιθυμούν την κατασκευή της χωματερής στην περιοχή τους, ποιος θα χαιρόταν άλλωστε.
Και εδώ έρχεται το νεοελληνικό «παράδοξο».
Μία ισχνή – αριθμητικά τουλάχιστον – φωνασκούσα μειοψηφία ουχί μόνο αρνείται να εφαρμόσει το νόμο επειδή δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της, αλλά προσπαθεί να επιβάλει διά της βίας να ακυρώσει στην πράξη την εφαρμογή του νόμου. Αντί να επιλεχθεί η ακύρωση του νόμου δια της δικαστικής οδού, οι κάτοικοι αποφάσισαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.
Μετέρχοντας ενεργειών και πρακτικών που παραπέμπουν ευθέως σε αντάρτικο πόλεων και ανταρσίας, οι κάτοικοι αυτοί έχουν καταλύσει το κράτος, το νόμο και την τάξη επί τέσσερις σχεδόν μήνες. Επιλέγοντας τη λύση της βίας καταστρέφουν ανενόχλητοι καθημερινώς δημόσια αλλά και ιδιωτική περιουσία, κλείνουν δρόμους, παρακωλύουν την κυκλοφορία, περιγελούν ευθέως την κρατική εξουσία.
Και αντί η Κυβέρνηση να επιβάλει το νόμο διασώζοντας κατ’ αρχήν το όποιο κύρος της έχει απομείνει, εμφανίζεται να αδυνατεί να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει την πρόκληση. Ως συνήθως δηλαδή…
Ευθυνόφοβοι υπουργοί στέλνουν το μπαλάκι ο ένας τον άλλο, προσευχόμενοι προφανώς στον θεό του ΠΑΣΟΚ να λύσει το πρόβλημα ως από μηχανής θεός. Έτσι, από την αρχή δεν τόλμησαν να αποκαταστήσουν την τάξη και να πατάξουν μια και καλή τα έκτροπα, ελπίζοντας ότι οι αντιδράσεις θα ξεθυμάνουν. Συνέβη όμως, το ακριβώς αντίθετο και καθώς οι κάτοικοι αντιλήφθηκαν την ανεπάρκεια της κυβέρνησης, αναθάρρησαν και πήραν το πάνω το χέρι.
Ο κίνδυνος δεν είναι αν θα πραγματοποιηθεί ή όχι η κατασκευή του ΧΥΤΑ. Πραγματικά ελάχιστα ενδιαφέρει. Ο κίνδυνος είναι το παράδειγμα της Κερατέας να βρει μιμητές και από άλλες οργανωμένες μειοψηφίες που θα δυσαρεστηθούν από μία απόφαση της εκάστοτε πολιτείας και με πρόφαση την διαφωνία τους αυτή να προσπαθήσουν να επιβάλουν δια της βίας την γνώμη τους.
Να εμπεδωθεί δηλαδή σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας η πεποίθηση ότι οι νόμοι καταργούνται με την βία. Άλλωστε, σε επίπεδο θεωρητικό, το σύνολο της «παλαβούς» Αριστεράς έχει εκπεφρασμένη άποψη ότι οι νόμοι ακυρώνονται στο δρόμο. Άλλο που δεν ήθελαν δηλαδή σε κάθε ευκαιρία να τα κάνουν γης μαδιάμ και να βρίσκουν και μιμητές…
Υ.Γ. Το ανησυχητικό δεν είναι ότι η «παλαβή» εν Ελλάδι Αριστερά έχει υιοθετήσει τον «αγώνα» των κατοίκων της Κερατέας. Άλλωστε οι εν λόγω «παλαβοί» και δη οι τηλεοπτικοί αστέρες αυτών, έχουν εργολαβικά αναλάβει να «διασώσουν» όλες τις νεοελληνικές ανωμαλίες που μας κατατρέχουν προσπαθώντας μάλιστα να μας φορτώσουν και άλλες (βλ. λαθρομετανάστες).
Το ανησυχητικό είναι ότι κάποιοι δεξιοί ζηλωτές επικροτούν τον εν λόγω «αγώνα» και επιχαίρονται για την ανικανότητα της Κυβέρνησης να επιβάλει το νόμο. Όχι, δεν πρόκειται για την ριζοσπαστικοποίηση των δεξιών νοικοκυραίων, αλλά για την συγκρότηση ενός δεξιού ΠΑΜΕ. Αυτή και αν είναι ιδεολογική οπισθοδρόμηση…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
