Κυρίες και κύριοι, η τραγωδία δεν είναι ότι η κυβέρνηση δεν τραβάει με τίποτε, ούτε ότι ο Καραμανλής διέψευσε ακόμη και τις ελάχιστες προσδοκίες του 47% του ελληνικού λαού που τον τίμησε με την ψήφο του το 2004. Ούτε ότι δεν έγιναν πράξη οι εξαγγελίες περί κάθαρσης και λοιπών κενού περιεχομένου βαρύγδουπων δηλώσεων περί νταβατζήδων, διαπλοκής, εγκλήματος του Χρηματιστηρίου και λοιπών μπούρδων. Ούτε ότι η εξαγγελία τις ζυγές ημέρες της επανιδρύσεως του κράτους – τις μονές ημέρες εξαγγέλλονταν μεταρρυθμίσεις – έμεινε εις τα χαρτιά. Ούτε ότι απεδείχθη ότι τα λεγόμενα βαριά χαρτιά της παράταξης όφειλαν την όποια φήμη τους εις τα διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε. Εν πολλοίς όσοι ψήφισαν Ν.Δ. το 2004 και Καραμανλή το 2007 δεν περίμεναν και πολλά, απλώς ήλπιζαν, ή έστω ήθελαν να πιστέψουν σε κάτι.
Η τραγωδία είναι ότι ο κόσμος βλέπει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και αξιόπιστη συνάμα λύση. Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση κάνει την μία πατάτα μετά την άλλη με συχνότητα πολυβόλου, αλλά παρόλα αυτά το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να πάρει καθαρά κεφάλι, αποδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος προς την αξιωματική αντιπολίτευση. Οι αιτίες που οδήγησαν τους δεκάδες χιλιάδες κεντρώους, αλλά και αριστερούς να ρίξουν μαύρο εις το ΠΑΣΟΚ το 2004 φαίνεται ότι δεν έχουν εκλείψει. Το Κίνημα – sic – πληρώνει ακόμη και μάλλον θα συνεχίσει να πληρώνει και εις το μέλλον την εικόνα του κατά τη διακυβέρνηση του κ. Σημίτη. Από τη μια, ο George δεν πείθει, δεν συνεπαίρνει, δεν αποτελεί πρώτη λύση, ενώ από την άλλη οι κορυφαίοι του κόμματος είναι τα ίδια πρόσωπα που είχε αποδοκιμάσει ο ελληνικός λαός για την αλαζονεία, την αμετροέπεια και την ανικανότητά που επέδειξαν όταν είχαν τα ηνία της χώρας.
Αποτέλεσμα της ανικανότητας της Ν.Δ. να κυβερνήσει, αλλά και του ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει το αντίπαλο δέος, είναι ο κ. Κανένας να εμφανίζεται δημοσκοπικά ως ο ικανότερος να κυβερνήσει την χώρα. Τέτοια απογοήτευση.
Συγχρόνως τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και του Κ.Κ.Ε. αθροιστικά φθάνουν ή ακόμη και ξεπερνούν το 20%. Τέτοια είναι οπισθοδρόμηση της ελληνικής κοινωνίας, αφού ποτέ η Αριστερά δεν είχε πετύχει τέτοια ποσοστά, ούτε σε δημοσκοπήσεις. Φυσικά, πουθενά εις την Ευρώπη δεν υπάρχουν ανάλογα ποσοστά για αριστερό κόμμα που να έχει είτε τις αγκυλώσεις του Κ.Κ.Ε., είτε την έλλειψη ολοκληρωμένης πρότασης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απογοήτευση του Έλληνα φαίνεται εις τις δημοσκοπήσεις, αλλά και εις το δρόμο, τα καφενεία, τον τόπο εργασίας του, τις συζητήσεις με τους φίλους του. Όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα της χώρας και επιζητούν την λύση. Χάνοντας όμως την ψυχολογική ισορροπία του ο ψηφοφόρος είναι ευάλωτος σε «σωτήρες» και «υποσχέσεις».
Φρονώ ότι είμαστε προ εξελίξεων, δυσμενών ή όχι θα δείξει η νεκροψία. Η κρίση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ είναι και κρίση του πολιτικού μας συστήματος. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η απελπισία είναι ο χειρότερος σύμβουλος…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
