Από το Μυστήριο
Ως γνωστόν, εμπειρία σε συλλαλητήρια, πορείες και λοιπές "επαναστατικές" δραστηριότητες δεν είχα. Μέχρι το καλοκαίρι φέτος.
Δύο φορές όλες κι όλες είχα κατέβει σε πορείες. Η πρώτη ήταν το 1999 όταν η κυβέρνηση Σημίτη παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία. Η δεύτερη το 2008 όταν 40.000 Παναθηναϊκοί απαίτησαν την απομάκρυνση της οικογένειας Βαρδινογιάννη από τον ΠΑΟ.
Από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι οι εκ Κομοτηνής ορμώμενοι και λοιποί friends έχουμε βαρεθεί να βρισκόμαστε στους δρόμους. Αρχικά με το ΝΑΙ, και τώρα για το ασφαλιστικό. "Επαναστατική" ρουτίνα, εμείς, δεξιοί άνθρωποι.
Το σημερινό συλλαλητήριο ήταν πράγματι το μεγαλύτερο των τελευταίων ετών. Συγχρόνως όμως και το πιο ετερόκλητο, μια και τα συμφέροντα των επαγγελματικών ομάδων που συμμετείχαν, δεν είναι απαραιτήτως κοινά, μερικές δε φορές είναι αλληλοσυγκρουόμενα. Άλλες οι επιδιώξεις των δημοσίων υπαλλήλων (διατήρηση status quo), άλλες των ελεύθερων επαγγελματιών (λιγότερο κράτος).
Τέλος πάντων. Έχουμε και λέμε:
Οι συνδικαλιστές δικαίωσαν την ύπαρξή τους.
Το ΠΑΜΕ κατέβασε τους πιο πολλούς. Ήταν χιλιάδες. Τα ΚΚ ήλθαν, είδαν και απήλθαν σε χρόνο dt. Το κόμμα έδειξε τη δύναμή του και στον Περισσό είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Ωραία ήταν, δε λέω, σήμερα. Βγάλαμε και τις "επαναστατικές" selfies μας για να θυμόμαστε τότε που "ήμασταν στους δρόμους".
Άκουσα "επαναστατικά" άσματα που είχα να ακούσω από το σχολείο σε γιορτή για το Πολυτεχνείο. Άκουσα "επαναστατικά" συνθήματα που είναι τόσο επίκαιρα, όσο η επανάσταση του 1917 στη Ρωσία.
Διαδήλωσα με το άγχος να μην μας πατήσει το μπλοκ των δικηγόρων της ΛΑΕ με την Ζωή επικεφαλής. Κάποιοι "σύντροφοι" μας δεν τα κατάφεραν. Έγιναν ένα με το μπλοκ της Ζωής (υπάρχουν σχετικά φωτογραφικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι η ΠΕ της ΝΔ προσχώρησε στη ΛΑΕ...).
Τα "βρώμικα" είχαν κατακλύσει το Σύνταγμα. Η τσίκνα είχε κυριαρχήσει στον αέρα, ο δε κουμπάρος μου ίσα-ίσα που συγκρατήθηκε να μην φάει όλα τα λουκάνικα.
Είδα τους κουκουλοφόρους με τα μαύρα να περιμένουν καρτερικά κάτω από τα δέντρα (πάνω ήταν πράγματι λίγο δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο βλέποντάς τους), πότε θα ξεκινήσουν να τα σπάνε. Σε απόσταση 10-15 μέτρων τα ΜΑΤ περίμεναν επίσης καρτερικά, πότε οι κουκουλοφόροι θα ξεκινήσουν, για να τελειώσει επιτέλους το "επαναστατικό" παραμύθι και να πάνε σπίτι τους. Κάποια στιγμή η εντολή, το σύνθημα, πείτε ό,τι θέλετε, δόθηκε, τα επεισόδια ξεκίνησαν, οι μολότοφ και τα δακρυγόνα έπεφταν βροχή και φυσικά ο υπόλοιπος κόσμος απομακρύνθηκε τρέχοντας από το Σύνταγμα. Ο γάμος σχόλασε.
Όλοι μας επιτελέσαμε το "επαναστατικό" μας καθήκον. Εμείς πήγαμε, οι συνδικαλιστές είπαν τα συνθήματά τους, οι αριστεροί ξέδωσαν, οι μπαχαλάκηδες τα έσπασαν, τα ΜΑΤ τους έτρεξαν.
Venceremos.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
