Μην πετροβολείτε μόνον τους πολιτικούς.
Διότι, φίλοι μου, η λογική του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε», ενδημεί εις «πάντα έναν» Έλληνα, ο οποίος έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ήτοι, στο 90% του ενεργού πληθυσμού της χώρας...
Όταν ο Ελληνάρας απειλεί τον τροχονόμο που του κόβει κλήσεις με φράσεις του στυλ: «Ξέρεις ποιος είμαι γώ, κολλητός του Υπουργού. Θα σε στείλω στο Διδυμότειχο».
Όταν οι κάθε λογής αεριτζήδες, τάχα μου μεγαλοεπιχειρηματίες, που ζουν με δανεικά και με το 'να πόδι στον Κορυδαλλό, μπαίνουν εις τα μπουζουκομάγαζα και απαιτούν (με το αζημίωτο βεβαίως), «πρώτο τραπέζι κάλτσα».
Όταν κάτι τέτοιου είδους (και όχι μόνο) φαινόμενα έπαρσης, αλαζονείας και μεγαλοχωριατισμού, δυστυχώς, γίνονται ανεκτά από τους «δέκτες» αυτών, τότε, αν μη τι άλλο, το φαινόμενο διαιωνίζεται.
Και ναι μεν μπορεί να μας φαίνεται πρωτόγνωρο για τα δικά μας «ήθη και έθιμα» να τρώει πόρτα κοτζάμ πρωθυπουργός του τοπικού κρατιδίου, ωστόσο, σκεφτείτε την πιθανή αντιμετώπιση του αντίστοιχου εγχώριου μαγαζάτορα, όχι μπροστά στον Πρωθυπουργό της χώρας, όχι στον Υπουργό, αλλά στον κάθε ένα Κοινοτάρχη... Ίσα που θ' άδειαζε τους θαμώνες από τα τραπέζια τους για να τον εξυπηρετήσει.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, κάθε λαός έχει την ηγεσία που τού αρμόζει και τού αξίζει. Αν εμείς σπεύδουμε γονυκλινείς να υποδεχτούμε στο μαγαζί μας τον κάθε ηγετίσκο, τότε και η συμπεριφορά του τελευταίου θα προσαρμοστεί αναλόγως.
Σχέση υποτέλειας.
Σεμνός & Ταπεινός
