Κυρίες και Κύριοι είναι πια οφθαλμοφανές ότι το πολιτικό δυναμικό της χώρας κινείται εις τη σφαίρα του ονειρικού ή ακόμη καλύτερα, είναι εκτός κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Φυσικά αναφέρομαι εις τα δύο κόμματα εξουσίας (τρομάρα τους), αφού τα λοιπά κόμματα (ευτυχώς) δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα να κυβερνήσουν. Εν μέσω οξύτατου προβλήματος οικονομικής ρευστότητας, με την ανεργία σε επίπεδα πρωτόγνωρα και τον τουρισμό σε ελεύθερη πτώση και ενώ οι ακάλυπτες επιταγές καταρρίπτουν κάθε μήνα το προηγούμενο ρεκόρ τους, τα «κομάντα» της εγχώριας πολιτικής ζωής ξιφουλκούν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» δηλαδή.
Αναλύσεις επί αναλύσεων, δηλώσεις έναντι δηλώσεων, παπαρολογίες κατ’ επανάληψη δίχως σταματημό. Προφανώς τους έχει πειράξει και η ζέστη.
Τα Μ.Μ.Ε. άλλο που δεν θέλουνε, αφού άλλες ειδήσεις γιοκ.
Τι θα κάνει η Ν.Δ., τι ο Κώστας, πως θα αντιδράσει ο George και το ΠΑΣΟΚ, τι θέλει η Dora και ένα σωρό άλλες σαχλαμάρες.
Σαν τους παπατζήδες: Εδώ Κώστας, εκεί George, που είναι ο Κάρολος Παπούλιας;
Σαν τα κοκόρια σφάζονται, οι μεν για να μην χάσουν τα οφίτσιά τους, οι δε για να ξανά – ξανά – ξαναγευθούν το μέλι…
Αντί να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, οι «φωστήρες» μας αμπελοφιλοσοφούν, αφού τα έχουν προφανώς όλα λυμένα…
Τέτοια βλέπουν και οι «κουμπάροι» από τις στέπες και σε λίγο θα αμολάνε τσαπαρί εις τα λιμανάκια του Ευβοϊκού. Έχουν πάρει χαμπάρι προ πολλού ότι τα «πουλέν» μας δεν «το έχουν» και μας κάνουν πλάκα…
Η πραγματική οικονομία στενάζει με τους διοικούντες να προκρίνουν φόρους – τέλη και χαράτσια για να σώσουν με ασπιρίνες έναν οργανισμό που είναι ένα βήμα πριν το τέλος.
Τα «τζιμάνια» μας δεν έχουν καταλάβει τίποτε. Πώς να αντιληφθούν άραγε τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Μήπως προέρχεται κάποιος από αυτήν για να την αντιπροσωπεύσει επάξια;
Γόνοι, ανήψια, κουμπάροι, τερατουργήματα του κομματικού σωλήνα, διαπλεκόμενοι και TV personas συνθέτουν το κοινοβουλευτικό μωσαϊκό κατά κύριο λόγο. Υπάρχουν φυσικά και κάποιοι σκόρπιοι (βουλευτές επαρχίας συνήθως), οι οποίοι όντως αξίζουν να είναι εκεί που ευρίσκονται για το «ξεκάρφωμα», τους οποίους όμως αγνοεί ακόμη και ο θυρωρός της Βουλής. Δεν έχουν, βλέπετε, τα «περάσματα» που απαιτούνται για να «παίξει» το όνομά τους από τα Μ.Μ.Ε.
Δεν λέω, σεβαστός ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και εν πολλοίς διακοσμητικός, αλλά δεν σας αντέχουμε άλλο. Ήμαρτον.
Εκτός βέβαια και αν ο «χαμός» αυτός γίνεται ακριβώς επειδή τα δύο κόμματα εξουσίας αδυνατούν, αφενός μεν να αρθρώσουν συγκροτημένο πολιτικό λόγο, αφετέρου δε να προτείνουν εφικτές και συγκεκριμένες λύσεις εις τα προβλήματα της χώρας.
Οπότε λένε και καμιά λαλακία να περάσει η ώρα…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
