Δυστυχώς έμελλε η γενεά εις ην ανήκομε να δώσει ένα βροντερό τέλος εις ό,τι αφορά την Ελληνική Διαχρονία. Η ευθύνη ενός εκάστου εξ ημών είναι δεδομένη.
Ιδίως εις όσους δεν μετασχηματίζουν την στέρηση ή την έλλειψή των εις ιδεολόγημα ουδέ επιθυμούν να καταστούν δικτατορίσκοι επί των πτωμάτων των αντιπάλων των, όπως οι νυν. Πλέον αποτελεί προσωπική υπόθεσις η διατήρησις της ελληνικότητος. Για όσους φυσικά η λέξις έχει πλέον κάποια σημασία. Έχω δε βαρεθεί πραγματικά όλους τους χυδαίους από "αριστερά" μέχρι "Νεοφιλελεριστάν", δήθεν χαριτόβρυτα κυνικώς πλήν όμως βαθύτατα αταβιστικά συμπλεγματικώς, μετά άγριας χαράς να βυσσοδομούν επί του πτώματος της Πατρίδος. Η Ελλάς όπως παν τι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ εις την ανθρώπινη δράση και πράξη άξιζε ενός καλλίτερου τέλους. Από καλλίτερους Έλληνας, ουχί ημάς.
Σπάνια μισώ και δη προσωπικώς. Αρκετά προβλήματα καλούμαι να αντιμετωπίσω, όπως πολλοί εξ ημών πονεμένοι άνθρωποι. Για ό,τι όμως έχει αξία, καταφέρατε να σας μισώ. Και το σιωπηλό μίσος του έμφρονος ανθρώπου φοβηθείτε το. Γιατί ούτε τέλος έχει, ούτε στρογγύλεμα, ούτε ευέλικτη ερμηνεία, ούτε εξουσιαστική συνδιαλλαγή, ούτε ημέρωμα . Είναι τόσο δυνατό ως ο διηνεκής θρήνος. Και τόσο θανατηφόρον όπως ο νους του ανθρώπου. Να ενθυμείσθε τούτον το μίσος. Και όσοι έχετε φρόνηση, έστω για τα ατομικιστικά υμέτερα μανιχαιστικά μωροφιλόδοξα, να το υπολογίζετε.
Σεις οι αχρείοι. Σεις οι δοκησίσοφοι του τίποτε.
Τούτο εγράφη δημοσίως για συζητήσεις ιδιωτικές. Περί θεμάτων Δήμου.
VF
