Από τον Red-A
Πριν αρκετά χρόνια είχα έναν πελάτη, που δούλευε εργάτης σε μια ιδιωτική επιχείρηση, η γυναίκα του καθαρίστρια και η κόρη τους μαθήτρια στο Γυμνάσιο.
Αυτό το κοριτσάκι θα το θυμάμαι όσα χρόνια και αν περάσουν γιατί είναι ένα από τα πιο χαρισματικά παιδιά που έχω γνωρίσει. Όταν τη ρώτησα πώς τα πηγαίνει στο σχολείο, μού απάντησε συνεσταλμένα «καλά» και ότι της αρέσει το διάβασμα, αλλά αισθανόταν άβολα να μιλάει για τον εαυτό της. Οι γονείς της μού είπαν με υπερηφάνεια ότι είναι άριστη μαθήτρια και ότι διαβάζει μόνη της πολλά εξωσχολικά βιβλία. Αργότερα, όταν είδα τους ελέγχους της είχε σε όλα τα μαθήματα άριστα. Την επόμενη χρονιά, μού είπε ο πατέρας της ότι θα την πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο. Επειδή γνώριζα την οικονομική τους κατάσταση, ρώτησα για τα δίδακτρα και η απάντησή του ήταν πως «ακόμα και αν ο ίδιος δεν είχε να φάει, το παιδί αυτό θα έπρεπε να πάει σε ένα κανονικό σχολείο, όπου θα γίνεται μάθημα, γιατί έχει εξαιρετικές ικανότητες». Στην πορεία της κουβέντας μού μίλησε για την χαώδη κατάσταση που επικρατούσε στο σχολείο που πήγαινε, για το μάθημα που δεν γινόταν ποτέ και άλλα πολλά που αν τα αναλύσουμε δεν θα τελειώσουμε ποτέ.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, κάθε φορά που γίνεται κουβέντα για το σχολείο και τα μαθήματά του, θυμάμαι αυτή την ιστορία. Έτσι και τώρα με το ζήτημα της διδασκαλίας των αρχαίων. Θα μπορούσα να δικαιολογήσω απόλυτα μια αδιάφορη ή χαλαρή στάση απέναντι στα ζητήματα του προγράμματος σπουδών, αν προερχόταν από ανθρώπους που είχαν οικονομική άνεση.
Θα μπορούσα να καταλάβω κάποιον με μεγάλη οικονομική δυνατότητα που θα έλεγε: "Ρε δεν πάτε να καταργήσετε και τα αρχαία και τα νέα και τα μαθηματικά και την ιστορία και τις ξένες γλώσσες και το σχολείο το ίδιο; Εγώ τα παιδιά μου θα τα πάω στα καλύτερα σχολεία και θα τους κάνω και φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα και πάει λέγοντας".
Αυτόν όμως που δεν έχει τη δυνατότητα, δεν μπορώ να τον καταλάβω, ρε παίδες. Θα έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα ξεσηκώνεται με τον ευτελισμό του δημοσίου σχολείου (επί δεκαετίες, όχι τώρα). Θα έπρεπε πρώτος αυτός να αντιδράει απέναντι στην υποβάθμιση κάποιου μαθήματος. Θα έπρεπε πρώτα αυτός να αντιτίθεται στο «χαλαρά», στην «απλοποίηση», στο «να μην πιέζουμε τα παιδιά», «να μην φορτώνουμε τα παιδιά», που επικρατεί στην εκπαίδευση και στη νοοτροπία των κατσαπλιάδων. Θα έπρεπε πρώτα αυτός να στέκεται εμπόδιο στην «ιδεολογικοποίηση» της ήσσονος προσπάθειας και του σχολείου μπάχαλου που σε τελική ανάλυση οδηγεί από μόνο του (σε συνδυασμό ασφαλώς με το οικονομικό σύστημα αυτό καθαυτό) σε μια τεράστια ανισότητα μεταξύ εχόντων και μη.
Κι όμως, πολλοί από αυτούς που υποστηρίζουν ή δεν ενοχλούνται από την κάθε νέα απορρύθμιση - μεταρρύθμιση του «χαλαρά», είναι εκείνοι που δεν έχουν.
Red-A
