Από τον Ανένταχτο
Όντας σε αναμονή συμφωνίας με τους δανειστές προσπάθησα να κάνω μία αναδρομή στην όλη ιστορία.
Από τον Ιανουάριο που σχηματίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η κυβέρνηση υποστήριξε ότι θα διαπραγματευτεί σκληρά.
Στην αρχή υπήρξε μία Εθνική ανάταση της αξιοπρέπειας μας, βλέποντας τις μαγκιές του Γιάνη, τα νταηλίκια του Λαφαζάνη ,την αυστηρότητα του Στρατούλη την Εθνική φωνή του Γλέζου που μίλαγε για τις Γερμανικές αποζημιώσεις/επανορθώσεις μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Βεβαίως και ο Τσίπρας κρατούσε ένα πολύ καλό προφίλ – έστω χωρίς γραβάτα – και κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι ρίχνοντας στο τραπέζι πολιτικοκοινωνικές έννοιες όπως αλληλεγγύη, κατανόηση, μη εκδικητικότητα…, θα πάρουμε το δίκιο με το μέρος μας και ότι θα τους ρίξουμε στο φιλότιμο.
Βεβαίως αγνοήσαμε παντελώς ότι η λέξη φιλότιμο η οποία έχει υμνηθεί κατά καιρούς από τους ξένους, υφίσταται ως λέξη και πολύ περισσότερο ως έννοια μόνο στο ελληνικό λεξικό.
Στην Ευρώπη και γενικότερα στον Δυτικό πολιτισμό, στον οποίο λέμε ότι ανήκουμε, υπάρχουν μόνο νούμερα. Και τα νούμερα είναι αμείλικτα.
Προσπάθησα να διαγνώσω την στρατηγική της διαπραγμάτευσης.
Ο Αλέξης έπαιξε όλα τα χαρτιά του.
Αμερική, Ρωσία, Κίνα, δημοψήφισμα, εσωτερική αντιπολίτευση, εκλογές…
Ο χρόνος όμως περνούσε, και η κλεψύδρα άδειαζε…
Η θηλιά έσφιγγε όλο και περισσότερο την Ελλάδα.
Οι Ευρωπαίοι έπαιξαν καλά το παιχνίδι του χρόνου. Ήξεραν ότι ο χρόνος θα λειτουργήσει υπέρ τους και προσπάθησαν να «ξεφουσκώσουν» την ορμή που είχε η νέα κυβέρνηση.
Και τα κατάφεραν. Τώρα θα συρθούμε με την ουρά στα σκέλια και θα υπογράψουμε μία «έντιμη συμφωνία».
Ειλικρινά δεν μπορώ να πω πως θα έπρεπε να είχε χαραχθεί η στρατηγική της διαπραγμάτευσης, ίσως γιατί έχω την βαθιά πεποίθηση ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει περιθώριο για καμία διαπραγμάτευση.
Έλεγε ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας ότι για να διαπραγματευτείς πρέπει να είσαι έτοιμος και για ρήξη. Πολύ ωραίο, το έχω διαβάσει και στα βιβλία.
Δεν ήσασταν όμως έτοιμοι για ρήξη κύριοι. Μπλοφάρατε. Και η διαπίστωση αυτή είναι το τελευταίο φύλλο συκής που είχατε.
Τώρ πάμε …..ξεβράκωτοι στα αγγούρια.
Θα κλείσω με μία φράση από μία ταινία που (ξανα)είδα πρόσφατα (The rock).
“We bluffed, they called it. End of story”
Μπλοφάραμε, το κατάλαβαν, η ιστορία τελείωσε…..
Εις το επανιδείν
Ο Ανένταχτος
