Από το Σεμνό & Ταπεινό
Ομολογώ ότι μόνον λίγα αποσπάσματα παρακολούθησα από τη συνέντευξη των γονέων του δολοφονηθέντος Π. Φύσσα στην εκπομπή του Στ. Θεοδωράκη.
Πιθανόν για κάποιους η απόφαση της οικογένειας στην τηλεόραση λίγες να «βγει» της δεν αρμόζει σε γονείς που μόλις πριν λίγες έχασαν τον γιό τους με τέτοιο τραγικό τρόπο. Για άλλους, η στάση των γονέων καταδεικνύει δύναμη ψυχής και την πρόθεσή τους, μέσα από το δικό τους δράμα, να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία απέναντι στο φαινόμενο του ναζισμού, ώστε να προλάβουμε και άλλη, ανάλογη, τραγωδία. Σε αυτή την άποψη μάλλον προσχωρώ και εγώ.
Σε κάθε, όμως, περίπτωση, η παρουσία των γονέων στην εκπομπή αυτή αποτελεί, για μένα, ένα ηχηρό «χαστούκι» σε όλους εκείνους του «αυτόκλητους» υπερασπιστές της μνήμης του δολοφονηθέντος, οι οποίοι εξηγέρθησαν, κυρίως μέσω των social media, σε βάρος της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» για την απόφασή της να δημοσιεύσει στο πρωτοσέλιδο εκείνης της Κυριακής τη φωτογραφία του Π. Φύσσα, ψυχορραγούντος στην αγκαλιά της κοπέλας του.
Μύδροι εκτοξεύτηκαν κατά της εφημερίδας, αλλά και κατά εκείνων των αναγνωστών που αγόρασαν το συγκεκριμένο φύλλο και εκτόξευσαν την κυκλοφορία του στα ύψη, γιατί, τάχα μου, η δημοσίευση της φωτογραφίας αποτέλεσε κίνηση εντυπωσιασμού, εκπορευόμενη από καθαρά κερδοσκοπική διάθεση της εφημερίδας, και ότι αποτελούσε προσβολή στη μνήμη του νεκρού και έλλειψη σεβασμού προς τον πόνο της οικογένειας.
Ξεκαθαρίζω ότι πρόθεσή μου δεν είναι να παραστήσω τον αυτόκλητο υπερασπιστή της εφημερίδας. Το εν λόγω έντυπο δεν το έχει ανάγκη εξάλλου (!) και, σίγουρα, μπορεί κάποιος αν το κατηγορήσει για πολλά, κατά το βίο και την πολιτεία του.
Δεν μπορώ, όμως, να μην αντισταθώ στον πειρασμό να στηλιτεύσω και την υποκρισία που, για άλλη μία φορά, κατακυρίευσε μεγάλο μέρος των, κατά κύριο λόγο εξ ευωνύμων του πολιτικού φάσματος προερχομένων, κηνσόρων της ηθικής και της αξιοπρέπειας... Αυτών, που με κάθε ευκαιρία, και με απίστευτη εμπάθεια, ελεεινολογούν, κατηγορούν και στηλιτεύουν όλους, όσοι δεν συμπορεύονται με τη δική τους μοναδική «αλήθεια».
Δηλαδή, τί πιο συγκλονιστικό από την φωτογραφία αυτή μπορούσε να υπάρξει, ώστε να νιώσει στο πετσί του ο Έλληνας, τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το ναζιστικό αυτό μόρφωμα;
Τόνοι μελάνι έχουν ήδη χυθεί κατά της Χρυσής Αυγής, λες και πρέπει να πασχίσουμε πολύ για να αποδείξουμε στους εαυτούς μας το αυτονόητο. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί είναι κοινοί εγκληματίες, επικίνδυνοι για την κοινωνία και τη δημοκρατία μας.
Αλλά, μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Εάν η εικόνα του παλικαριού που αιμόφυρτο ψυχορραγούσε στην αγκαλιά της κοπέλας δεν λειτούργησε αφυπνιστικά – «σοκαριστικά» για εκείνους τους αφελείς (;) που νομίζουν ότι η Χ.Α. θα λύσει τα προβλήματά τους, τότε, όπως έλεγε και ο φιλόσοφος Χάρρυ Κλύνν, «αυτή η χώρα δε σώζεται με τίποτα, αμά λάχει να ‘ούμε».
Όλα τ’ άλλα είναι «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»...
Σεμνός & Ταπεινός
