Υπομονή και τόλμη
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει λίγους μόνο μήνες που εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ. Κέρδισε τη μάχη της ηγεσίας, παρά την εδραιωμένη αντίληψη της «πιάτσας» που τον θεωρούσε το απόλυτο αουτσάιντερ. Ενα κομμάτι της παλαιάς φρουράς δεν μπόρεσε να το αποδεχθεί αυτό. Ισως να ήταν θέμα γενιάς, να ένιωθαν δηλαδή κάποιοι ότι με την ανάδειξη του κ. Μητσοτάκη οι εκπρόσωποι των προηγούμενων γενεών θα έπαιζαν ρόλο μόνο ως πορτρέτα στους τοίχους των κομματικών γραφείων. Ηταν όμως καιρός να αλλάξει σελίδα η Ν.Δ. και να γίνει ένα σύγχρονο κόμμα.
Εχει βέβαια πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει έως ότου πετύχει αυτόν τον στόχο.
Η πολιτική έχει να κάνει πολύ με τις προσδοκίες. Κατά κάποιον παράδοξο τρόπο καλλιεργήθηκε η πεποίθηση πως η κυβέρνηση Τσίπρα θα έπεφτε επειδή δεν θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα που επέβαλλε το κλείσιμο της αξιολόγησης. Δεν ήταν ούτε βάσιμη ούτε και λογική αυτή η προσδοκία. Γιατί να ήθελε η αξιωματική αντιπολίτευση να κερδίσει τώρα εκλογές και να «λερώσει» τα χέρια της με τόσο αντιδημοφιλή μέτρα;
Αλλωστε, οι εκλογές έγιναν μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο. Με το που πέρασαν τα μέτρα, πήγαμε στο άλλο άκρο, με μανία που ταιριάζει σε διπολικά μυαλά: «Α καλά, αυτοί θα μείνουν τώρα πολλά χρόνια πάνω.
Δεν θα φύγουν με τίποτα». Οσο ανόητη ήταν η πρώτη πρόβλεψη, άλλο τόσο ηλίθια είναι και η δεύτερη. Η πρόσφατη πολιτική εμπειρία μάς έχει δείξει ότι μόνο οι αλαζόνες και οι άφρονες τολμούν να κάνουν προβλέψεις στην εποχή των μνημονίων. Ο κ. Τσίπρας, για παράδειγμα, έχει κάψει μιάμιση τετραετία σε ενάμιση χρόνο. Ναι, κέρδισε δύο αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα. Και λοιπόν; Ο χρόνος κυλάει με απίθανη ταχύτητα και πυκνότητα. Ο κυρίαρχος της Παρασκευής εύκολα γίνεται αυτός που βυθίζεται τη Δευτέρα.
Λίγη υπομονή λοιπόν. Η Ν.Δ. –και ο κ. Μητσοτάκης– θέλει χρόνο για να ωριμάσει, να δέσει ως ομάδα και να εκμοντερνιστεί. Σήμερα το κόμμα είναι ένα θολό μείγμα του παλαιού φαύλου πολιτικού συστήματος και κάτι καινούργιου που δεν έχει πάρει σάρκα και οστά. Και, επίσης, λάθη γίνονται, όπως στην περίπτωση της αποχώρησης από τη Βουλή τις προάλλες.
Η χώρα χρειάζεται μια καλή αντιπολίτευση όσο και μια καλή κυβέρνηση. Ο κ. Μητσοτάκης είναι προετοιμασμένος για το πώς και με ποιους θα κυβερνήσει. Το θέμα είναι πώς θα φτάσει έως εκεί, πώς θα ισορροπήσει ανάμεσα στο παλιό, το φθαρμένο και το καινούργιο, με πολλές ύαινες να περιμένουν με αγωνία πότε θα πέσει από το σχοινί στο οποίο ισορροπεί. Εχει δείξει ότι διαθέτει υπομονή και τολμάει όταν πρέπει. Ο κίνδυνος να τον ρουφήξει η καμαρίλα ενός κομματικού μικρόκοσμου είναι πάντοτε υπαρκτός και πρέπει να αποφευχθεί. Τώρα έχει χρόνο μπροστά του. Η οργή του κόσμου με την κυβέρνηση θα κλιμακωθεί το φθινόπωρο.
«Πελάτες» θα υπάρχουν άφθονοι για την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν χρειάζονται βιασύνες και ακρότητες. Ο κόσμος θέλει να δει ότι κάποιος έχει τους ανθρώπους, τη συνταγή, την επίγνωση των προβλημάτων του μέσου και του αδύναμου πολίτη, για να μπορέσει να κυβερνήσει. Θα χρειασθούν συναισθηματικά και πολιτικά δύσκολες ρήξεις και τόλμη για να πεισθούν οι οργισμένοι και ασύλληπτα δύσπιστοι «πελάτες», πρώτον, να σκεφθούν τη Ν.Δ. ως λύση και, δεύτερον, και καθόλου αυτονόητο, να σηκωθούν από τον καναπέ τους όταν και όποτε έλθει η ώρα.
