Αντεγκλήσεις χωρίς νόημα και ουσία
Γράφει ο Πρόδρομος Παπαηλιόπουλος
(Πηγή : http://ellnews.com/)
Για την Ζωή σας τα έγραψα από την περασμένη εβδομάδα με την ελπίδα να διαψευστώ στην πορεία. Μέχρι στιγμής το αποτέλεσμα αρνητικό. Η Ζωή κάνει «πάρτυ» στη Βουλή, δυσαρεστώντας με το μάλλον αλλαζονικό και πολλές φορές ειρωνικό της ύφος, ακόμη και τους συναδέλφους της στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι «σύντροφοι» είναι φανερό ότι έχουν ξεκινήσει την «επανάσταση» τους και καλά κάνουν, έχουν την έγκριση ή καλύτερα την εντολή του ελληνικού λαού. Δεν σας κουράζω άλλο με τη Ζωή και μη με ρωτάτε σε ποια αναφέρομαι, φυσικά στην πρόεδρο της Βουλής, που έχει σχόλιο για τα πάντα στο λόγο της στην Ολομέλεια.
Αφήνω την «επαναστατημένη» Ζωή, με την ελπίδα να λύσει όλα τα προβλήματα της και του Κοινοβουλίου μαζί και πάω σε μια άλλη επανάσταση πραγματική…
Βρέθηκα πρίν από λίγες ώρες στο μαγευτικό μα και ιστορικό Λεβίδι. Ήταν το τέλος του χειμώνα…
Ομίχλη, χαμηλή νέφωση κρύο και βροχή συνέθεταν το σκηνικό στην όμορφη πλατεία του χωριού. Περπατώντας μέσα στη νύχτα, είδα γύρω μου σκιές… Σαν να ξεπρόβαλλαν μπροστά μου οι αληθινοί επαναστάτες! Το μυαλό μου στριφογύριζε… Σε 14 ημέρες συμπληρώνονται 194 χρόνια από την αποφασιστική μάχη για την ανύψωση του ηθικού των επαναστατημένων Ελλήνων, που δόθηκε στο Λεβίδι.
Έβλεπα γύρω μου στα σκοτεινά να βγαίνουν οι πολεμιστές με τις φουστανέλλες…Το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη, στόχευε στην κατάληψη της Τριπολιτσάς, του διοικητικού κέντρου του Οθωμανικού Μωριά. Γι’ αυτό, γύρω από την Τριπολιτσά είχαν αρχίσει να δημιουργούνται ελληνικά στρατόπεδα, για να την αποκόψουν από την υπόλοιπη Πελοπόννησο και να καταστήσουν ευκολότερη την άλωσή της. Στο Λεβίδι, όμως, όταν ακούσθηκε ότι φθάνει τουρκικός στρατός με 3.000 άτομα από την Τριπολιτσά κανείς δεν έφυγε.
Τις πρωινές ώρες της 14ης Απριλίου, όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι το τουρκικό ιππικό πλησιάζει το Λεβίδι, μερικοί άνδρες πανικοβλήθηκαν και κατέφυγαν στο βουνό. Τότε ο οπλαρχηγός Στριφτόμπολας με 70 άνδρες αποφάσισε να δώσει τη μάχη μέσα στο χωριό. Πραγματική μάχη δόθηκε έξω από το σπίτι που βρισκόταν ο Στριφτόμπολας. Εκεί έπεσαν οι περισσότεροι Τούρκοι, αλλά και ο ηρωικός οπλαρχηγός από τα Καλάβρυτα. Εν τω μεταξύ, είχαν αρχίσει να καταφθάνουν οι ενισχύσεις από τα διπλανά στρατόπεδα υπό τους Δημήτριο Πλαπούτα, Ηλία Τσαλαφατίνο, Νικόλαο Πετμεζά, Σταύρο Δημητρακόπουλο και Ασημάκη Σκαλτσά.
Τότε, οι αμυνόμενοι βγήκαν από τα σπίτια και όρμησαν κατά των Τούρκων, που πανικόβλητοι εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης, αφήνοντας πίσω τους πολλούς νεκρούς.
Η νίκη των Ελλήνων στο Λεβίδι αποτέλεσε το σημαντικότερο ως τότε γεγονός του Αγώνα.
Στον αντίστοιχο πολιτικό αγώνα της «αντίστασης» τα πράγματα δεν φαίνονται ρόδινα.
Η εικόνα της Βουλής αποκαρδιωτική, όχι μόνο από την κα Κωνσταντοπούλου, αλλά και από τους πολιτικούς αρχηγούς, που δεν λένε να μονιάσουν και ενώ η χώρα δείχνει να βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού χωρίς σωτηρία….
Φωνές, ύβρεις εκατέρωθεν, αντεγκλήσεις χωρίς νόημα και ουσία… Όσο για τα περί διαπραγμάτευσης και τι λέμε στους εταίρους δεν γίναμε σοφότεροι από τη συζήτηση στη Βουλή… Οι μέρες περνούν και ο λαός μουδιασμένος περιμένει απαντήσεις. Μπαίνουμε σε λίγο στην Μεγάλη εβδομάδα των παθών του Κυρίου. Θα σταυρωθεί για τα λάθη μας και πάλι… Εμείς το μήνυμα του θα το λάβουμε; Πολιτικοί και πολίτες εννοώ…
