Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις μη επενδύσεις στην Ελλάδα από τους Δυτικούς


Επενδυτική αδράνεια
Του Κώστα Ιορδανίδη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Η εκεχειρία λόγω του Πάσχα λήγει και η επάνοδος στην πολιτική αντιπαράθεση, της πλέον βάναυσης συχνά μορφής, θα επιβαρύνει και πάλι την καθημερινότητα. Πρόσφατη δημοσκόπηση κατέγραψε ότι το 73% των πολιτών θεωρεί λάθος την υιοθετηθείσα πολιτική των Μνημονίων, που εισήχθη πριν από μία τριετία.
Αναμενόμενη η αντίδραση, αφού η πολιτική «προσαρμογής» που ακολουθήθηκε έως τώρα είχε για τον μέσο Ελληνα αρνητικότατες συνέπειες - τόσο γνωστές ώστε παρέλκει η αναφορά σε αυτές. Στην ερημία όμως του οικονομικού τοπίου εγείρεται η προσδοκία της αναπτύξεως.
Είναι αλήθεια ότι η σάρωση του παλαιού οικονομικού συστήματος υπαγορεύθηκε από την απόφαση των πολιτικών δυνάμεων «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» να παραμείνει η χώρα στη Ζώνη του Ευρώ, και ευρύτερα στο σύστημα της Δύσεως. Αλλά οι αλλαγές που εισήχθησαν ώστε να καταστήσουν τη χώρα ανταγωνιστική δεν την κατέστησαν ελκυστική για τους επενδυτές των ΗΠΑ ή της Ε.Ε.
Επενδύσεις έγιναν από τους Κινέζους -αρχικώς επί κυβερνήσεως του κ. Κώστα Καραμανλή- και συνεχίσθηκαν αργότερα με την προσθήκη εμπορικών εταίρων τους. Ενδιαφέρον έντονο επιδεικνύουν οι Ρώσοι για την αγορά των ελληνικών εταιρειών πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ εδραιώνουν την παρουσία τους στη Βόρεια Ελλάδα. Οι Τούρκοι δραστηριοποιούνται στην κατασκευή εγκαταστάσεων ελλιμενισμού τουριστικών σκαφών και όλοι αναμένουν την εκδήλωση εμπράκτου ενδιαφέροντος των πάσης φύσεως Αράβων.
Η επενδυτική νωθρότης της Δύσεως μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Ο προβαλλόμενος συνήθως λόγος αφορά την αστάθεια του πολιτικού συστήματος και ειδικότερα στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως κόμμα χαλαρής δεσμεύσεως ως προς την παραμονή της χώρας στο ενιαίο νόμισμα. Ενας άλλος λόγος αφορά την κρίση στη Ζώνη του Ευρώ που διευρύνεται από τον Νότο και ενδεχομένως να πλήξει σύντομα και τη Γαλλία.
Πέραν των λόγων που ήδη αναφέρθηκαν, υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, ενδεικτική της ιδιομορφίας του ελληνικού προβλήματος. Οι μεγάλοι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται ασφαλώς για την αγορά διαμερισμάτων που θα κατάσχουν οι τράπεζες στο Περιστέρι, στο Πέραμα και όπου αλλού της χώρας. Αλλά οι επενδύσεις σε τομείς με ιδιαίτερο οικονομικό ενδιαφέρον ήταν ο χώρος όπου δραστηριοποιείτο το ανώτατο οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδος, δημιούργημα κυρίως των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Στο διάστημα της τριετίας, όμως, η τρόικα έχει ακτινογραφήσει με λεπτομέρεια απίστευτη τη νοσηρότητα της ελληνικής οικονομίας σε κάθε έκφανσή της. Οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι γνωρίζουν· προτιμούν κατά το κοινώς λεγόμενο «να μην μπλέξουν»· απλώς απέχουν από τις επενδυτικές ευκαιρίες που δημιουργούνται. Εξ ου και η εκδήλωση ενδιαφέροντος από μη ευρωπαϊκές δυνάμεις, αυταρχικής πολιτικής διαμορφώσεως, στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις.
Παράδοξο ότι η προσήλωση στο ευρωπαϊκό ιδεώδες ενισχύει την οικονομική παρουσία -και όχι μόνον- χωρών που δεν είναι ενταγμένες με τρόπο απόλυτο στο σύστημα της Δύσεως. Ας μη καταλογίσουν ως προς το θέμα αυτό οι Σύμμαχοι κατ’ αποκλειστικότητα ευθύνες και πάλι στην Ελλάδα. Υπάρχουν και πολιτικές παράμετροι που πρέπει, κάποτε, να ληφθούν υπ’ όψιν.