Πολιτικά παράγωγα
Tου Κώστα Iορδανίδη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Η οικονομική κρίση της τελευταίας τριετίας ανέδειξε δύο κόμματα –τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή– στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία μάλλον ανιαρή προσομοίωση του αρχέγονου ΠΑΣΟΚ.
Μετά την πρώτη ταραχή και ανησυχία, οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδος αντελήφθησαν τις ομοιότητες και άρχισαν τις επαφές προκειμένου να διερευνήσουν τις προθέσεις του προέδρου του, κ. Αλέξη Τσίπρα.
Οπως τα κόμματα της συμπολιτεύσεως προσβλέπουν σε μία αλλαγή της ευρωπαϊκής ή ακριβέστερα γερμανικής πολιτικής, έτσι και ο κ. Τσίπρας ελπίζει στη διόγκωση του «λαϊκού κινήματος» σε όλη την Ευρώπη, που θα ανατρέψει τη «νεοφιλελεύθερη» τάξη πραγμάτων. Εφηβικές προσδοκίες πιθανόν.
Αλλά οι πολίτες της μέσης ηλικίας, που είχαν ταλαιπωρηθεί με τις διακηρύξεις του Ανδρέα Παπανδρέου περί του «τρίτου δρόμου» προς τον «σοσιαλισμό», την εξιδανίκευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, τις «αδελφές» σχέσεις με τον δικτάτορα του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν ή τον συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, γνωρίζουν κάλλιστα πώς η πολιτική ακρότητα ή ιδιορρυθμία αξιοποιείται ως άλλοθι για τη νομή της εξουσίας με τρόπο «επαναστατικό».
Κάποιοι, επίσης, εκ των πολιτικών ή αναλυτών, που πιθανολογούν ότι το «πρόγραμμα διασώσεως» της Ελλάδος δεν θα έχει τα προσδοκώμενα από τη συγκυβέρνηση άμεσα αποτελέσματα, προβάλλουν την ανάγκη διαχειρίσεως της «κοινωνικής οργής». Σε αυτό εντοπίζεται η όποια «χρησιμότητα» του ΣΥΡΙΖΑ ή κάτι ανάλογο φαντάζονται εν πάση περιπτώσει. Το βέβαιον, όμως, είναι ότι μία ενδεχόμενη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα διαταράξει τη νέα τάξη που διαμορφώνεται στη χώρα μας, υπό την αυστηρότατη εποπτεία της τρόικας και ειδικότερα του Βερολίνου και σε αυτό προσβλέπουν οι υποστηρικτές του κ. Τσίπρα.
Οπως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παράγωγο της παρακμής του ΠΑΣΟΚ, έτσι και η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής είναι παράγωγο των φυγόκεντρων δυνάμεων που αναπτύχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία, με τη μετάλλαξη της φυσιογνωμίας της από κόμμα συντηρητικό σε έκφραση φιλελευθέρων πολιτικών και αντιλήψεων.
Οι προσχωρήσεις κάποιων πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ στη Ν.Δ. δεν ήταν δυνατόν να πείσουν κανένα. Το ιδεολογικό πλαίσιο της Δεξιάς –πατρίς, θρησκεία, οικογένεια– δεν έτυχε επί δεκαετίες καμίας επεξεργασίας. Με τη Χρυσή Αυγή ασχολείται κυρίως ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, αλλά πολιτικά και αυτός είναι φιλελευθέρας διαμορφώσεως.
Τη «μάχη» εναντίον της Χρυσής Αυγής δίδει όλο το φάσμα της Αριστεράς σε λάθος πεδίο, με αποτέλεσμα να αυξάνει τη ροή των πολιτών σε αυτό το κόμμα των ακραίων δράσεων. Η έκρηξη του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, που χαρακτήρισε «αντισυνταγματικό» το συγκεκριμένο κόμμα και ως εκ τούτου θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου, είναι επιβεβαιωτική αμηχανίας και πολιτικής ακρισίας.
Παρόμοια συνταγματικά τεχνάσματα χρησιμοποίησε και το παραδοσιακό κατεστημένο της Τουρκίας, αλλά τελικώς έστειλε τους ισλαμιστές στην εξουσία. Η Χρυσή Αυγή δεν θα γίνει ποτέ κόμμα εξουσίας. Δεν είναι καν στην πρόθεση της ηγεσίας της. Αποτελεί έκφραση διαμαρτυρίας του σκληρού πυρήνα της Δεξιάς. Η ισχύς της είναι η ανυπαρξία συντεταγμένου συντηρητικού κόμματος στην Ελλάδα.
