Από το Μυστήριο
Η χθεσινή βραδιά θα μπορούσε να είχε συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν, εντός και εκτός έδρας.
Όταν ο ΠΑΟ ήταν πολύ ανώτερος από τον "Θρύλο της Ευρώπης Ολυμπιακό", έχανε τις άχαστες ευκαιρίες και τελικά, είτε με την αγαστή συνδρομή των κορακιών, είτε από συγκυρία της στιγμής, είτε από την κλάση κάποιου αντίπαλου παίκτη, έχανε, έφερνε ισοπαλίες, ή πετύχαινε νίκες μεν, αναιμικές δε...
Όταν με μισή ευκαιρία του γαύρου τρώγαμε 2 γκολ...
Ο "Γανυμίδης είναι ανίκητος" είχε γράψει μετά κάποια ανάλογη πίκρα, όλο αγανάκτηση κάποτε ο φίλος "Ρέφερι", με τον οποίο έχουμε παρακολουθήσει μαζί τις περισσότερες από αυτές τις απογοητεύσεις.
Και ξαφνικά χθες το βράδυ, από το πουθενά, έρχεται ο θρίαμβος του 0-3. Η μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη του ΠΑΟ εναντίον του γαύρου. Πόρνη μπάλα που θα έλεγε ο τεράστιος Ίβιτσα Όσιμ.
Εχθές λοιπόν ήταν από τις κάποιες - ελάχιστες δυστυχώς - φορές που η πραγματικότητα ξεπερνά και τα πιο τρελά όνειρα. Τίποτε πριν τον αγώνα δεν προμήνυε αυτό το αποτέλεσμα. Ούτε η χρονική στιγμή, ούτε το ρόστερ των ομάδων, ούτε και προϊστορία.
Και όμως. Για πλάκα 0-3, και αν το έληγε πρόωρα ο Σιδηρόπουλος για να προστατέψει τον Ολυμπιακό, το κοντέρ θα έγραφε και άλλα.
Ένα μεγάλο μπράβο στον Αναστασίου και στους παίκτες, που απάντησαν στο γήπεδο σε όλους τους άδικους, όπως αποδείχθηκε, επικριτές τους, εμού φυσικά συμπεριλαμβανομένου...
Υ.Γ. Κερασάκι στην τούρτα, φυσικά το πέναλτι στα πουλιά. Η απέλπιδα προσπάθεια του Σιδηρόπουλου να γυρίσει το ματσάκι. Θεία δίκη, θα έλεγαν κάποιοι...
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ