Από το ΣΣ
Η ομιλία Τσίπρα στη Βουλή ήταν τραβηγμένη από τα μαλλιά.
Τα ξεφωνητά της Ζωής Νικολάου Κωνσταντοπούλου έξω από την πρώην ΕΡΤ ελάχιστους εξέπληξαν.
Η απαίτηση Λαφαζάνη " να πάει ο Δένδιας στην ΕΡΤ,ειδάλλως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποχωρήσει από τη Βουλή" (την οποία... ο ίδιος άνοιξε αυτό το Σ/Κ για τη συζήτηση της δικής του πρότασης δυσπιστίας!) δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα... ρευματικά του παλιού Συνασπισμού.
Η αποστροφή του -πολιτικά απολιθωμένου- Στάθη Παναγούλη "θα χρειαστείτε τις φυλακές" τίποτα περισσότερο απο ένα προσωπικό απωθημένο άλλων εποχών.
Ούτε ένα επιχείρημα, ούτε μια ατάκα,έστω,για να μείνει (ας πούμε σαν εκείνα τα θρυλικά "mea culpa" του Αντρέα, που έκαναν τις βαρετές συζητήσεις να ξεχνιούνται παραχρήμα), ούτε κατά διάνοια στοιχειώδης ανάλυση του κυβερνητικού προγράμματος των -κατά τα άλλα- δήθεν πανέτοιμων να κυβερνήσουν.
Ας δούμε και τη σημερινή μέρα, πάντως ως τώρα βλέπουμε απλά μια απελπισμένη προσπάθεια να μείνει ζωντανή η στρατηγική της έντασης.
Όχι κάτι φοβερό, μην φανταστείτε: μέσα στην αίθουσα, άντε και στο προαύλιο της Αγίας Παρασκευής.
Όχι "παντού ως έργο του Λαού", όπως ήταν ο ουτοπικός σχεδιασμός του καλοκαιριού.
Τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ ως βασικού κόμματος της αντιμνημονιακής διαμαρτυρίας μάλλον φτάνουν ως εδώ.
ΣΣ
