«Ναι» στην επέμβαση
The New York Times
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Το Δυτικό Βερολίνο επιβίωσε επί τέσσερις δεκαετίες χάρη στην αξιοπιστία της υπόσχεσης των ΗΠΑ ότι θα το προστατεύσουν. Η αμερικανική αξιοπιστία στην Ασία έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ταχεία αλλά ειρηνική άνοδο της Κίνας – μια μετατόπιση εξουσίας που σπάνια, αν όχι ποτέ, στο παρελθόν δεν έχει επισυμβεί χωρίς πόλεμο.
Η Κίνα πιστεύει στη δέσμευση των ΗΠΑ ότι θα προστατεύσουν την ασφάλεια της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, των Φιλιππίνων, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Η Αμερική είναι η δύναμη που εξισορροπεί τις εντάσεις που προκύπτουν από την άνοδο της Κίνας.
Η αξιοπιστία των ΗΠΑ ως δύναμης στην Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή είναι το στήριγμα της παγκόσμιας ασφάλειας.
Η κρίση του Οκτωβρίου 1962 ήταν ένα δύσκολο τεστ της αμερικανικής αξιοπιστίας. Οπως και ο Ομπάμα στη Συρία έτσι και ο Κένεντι χρειάστηκε λίγο χρόνο μέχρι να δηλώσει ότι «οποιαδήποτε εκτόξευση πυρηνικού πυραύλου από την Κούβα εναντίον οποιουδήποτε κράτους στο δυτικό ημισφαίριο θα θεωρηθεί επίθεση από τη Σοβιετική Ενωση προς τις ΗΠΑ και θα αντιμετωπιστεί με πλήρη αντίποινα προς τη Σοβιετική Ενωση». Στο τέλος, η Μόσχα υποχώρησε.
Η Συρία δεν είναι τμήμα της αυτοκρατορίας της Μόσχας όπως ήταν η Κούβα, ούτε απειλεί τις ΗΠΑ όπως την απείλησε η κρίση των πυραύλων. Αλλά ο Ασαντ είναι «άνθρωπος της Μόσχας» και η Συρία έγινε κρίσιμο τεστ της αμερικανικής ισχύος.
Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, κανείς δεν παρέδωσε τη Συρία εις το διηνεκές στην οικογένεια Ασαντ. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό – ας αφήσουμε και τη Χάμα και τις 100.000 νεκρούς των τελευταίων 30 μηνών και τα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες. Ας εστιάσουμε σε ένα ζήτημα καταλυτικής σημασίας.
Πρόκειται για το ερώτημα της διαρκούς αξιοπιστίας των αμερικανικών «κόκκινων γραμμών», πάνω στις οποίες βασίζεται η παγκόσμια τάξη μετά το 1945. Πέρυσι ο Ομπάμα χαρακτήρισε «κόκκινη γραμμή» τη χρήση χημικών στη Συρία. Με τα λόγια του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, η επίθεση με χημικά είναι «ηθική χυδαιότητα».
Οι αξίες δεν μπορούν να καθορίζουν ολόκληρη την εξωτερική πολιτική, ίσως ούτε καν το ένα τέταρτο αυτής. Αλλά μια αμερικανική εξωτερική πολιτική χωρίς αξίες δεν είναι πια αμερικανική. Η εξουσία των ΗΠΑ συνδέεται με την ηθική στάση της χώρας ως ευνομούμενου κράτους που προωθεί την ελευθερία. Συνδέεται επίσης με την αξιοπιστία των αμερικανικών λόγων. Στη Συρία, οι δύο πτυχές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής -οι αξίες και η ρεάλ πολιτίκ- έχουν συναντηθεί.
Οπως είπε ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν, μια αρνητική ψήφος στο Κογκρέσο θα ήταν «καταστροφική» για τις ΗΠΑ και την αξιοπιστία της χώρας στον κόσμο. Αν ο Ασαντ μπορεί να αψηφήσει την Αμερική, τότε όλοι μπορούν, περιλαμβανομένης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.
Τρεις ημέρες μετά την έναρξη της κρίσης των πυραύλων, ο πτέραρχος Κέρτις Λε Μέι χαρακτήρισε την άρνηση του Κένεντι να διατάξει άμεσο βομβαρδισμό των σοβιετικών πυραύλων «κατευνασμό τύπου Μονάχου». Είχε θεωρήσει τις διαβουλεύσεις του Κένεντι ως αναποφασιστικότητα. Ομως η «κόκκινη γραμμή» των ΗΠΑ τηρήθηκε, όπως πρέπει να γίνει και σήμερα στη Συρία.